Στην Εύβοια, στα βορεινά του χωριού Οκτωνιά και σε μισή ώρα απόσταση, μέσα σε μια βαθιά χαράδρα, σʼ ένα σπάνιο φυσικό περιβάλλον είναι κρυμμένη από τον έξω κόσμο η Μονή Καταρράκτη στο όνομα του Αγίου Δημητρίου. Πήρε το όνομα «Καταρράκτη», γιατί το νερό στο κοντινό χείμαρρο, που ξεκινά από το χωριό και χύνεται στη θάλασσα του Μαρκουριού πέφτει από ύψος 100 μέτρων και δεν είναι λίγοι αυτοί που του αποδίδουν θαυματουργές ιδιότητες. Το μοναστήρι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μεταβυζαντινά εκκλησιαστικά και πνευματικά κέντρα και μεγάλο κέντρο ζωγραφικής τέχνης. Πολλές τεχνοτροπίες αγιογραφιών σε τοιχογραφίες ξεκίνησαν απʼ αυτή τη μονή. Το μοναστήρι ιδρύθηκε κατά τον εξής περίεργο τρόπο : σύμφωνα με τη παράδοση ένας τσοπάνος καλόγερος βρήκε στο ακρογιάλι του Μαρκουριού ένα κομμάτι ξύλο που το είχε ξεβράσει το κύμα, το οποίο αργότερα ανακάλυψαν ότι ήταν μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου που είχε πέσει από κάποιο ναυάγιο. Την τοποθέτησαν στο μοναστήρι τους αλλά η εικόνα εξαφανιζόταν συνέχεια μυστηριωδώς και την έβρισκαν στη τοποθεσία του καταρράκτη. Η εικόνα «σύχναζε» επίμονα τις νύχτες σʼ αυτό το μέρος και εκεί τελικά αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι, όπου και η ιερή εικόνα έμεινε για πολύ καιρό, ενώ αργότερα όταν διαλύθηκε η μονή, μεταφέρθηκε στη Μονή Λευκών. Αν ρωτήσει κανείς αν αυτή η εικόνα υπάρχει σήμερα , οι καλόγεροι θα του πουν ότι φυλάσσεται σε ένα κρυφό ιερό μέρος περιμένοντας την κατάλληλη εποχή που θα ξαναβγεί στον έξω κόσμο.