Είχα ακούσει διάφορα περίεργα για μια περιοχή στο βουνό του Υμηττού, ουσιαστικά μέσα στη πρωτεύουσα. Υπήρξαν αρχικά μερικές δικές μου παρατηρήσεις που δεν θα αναφέρω, για λόγους που έχω ήδη εξηγήσει. Μαζί με τους τότε συνεργάτες μου αποφασίσαμε να τσεκάρουμε τις αβέβαιες ιστορίες με επιτόπιες έρευνες. Από τυχαίους στρατιωτικούς οδηγούς στο δρόμο μάθαμε μερικές περιπτώσεις σταματήματος μοτέρ αλλά θα μπορούσαν να είναι και συμπτώσεις. Φτάνοντας στο σημείο που μας ενδιέφερε, βρήκαμε ένα γέρο φύλακα - όχι καλά στα μυαλά του όπως μας εξήγησε ο ίδιος – που, μεταξύ άλλων, μας περιέγραψε την εμφάνιση ενός «αγγέλου» στο σημείο εκείνο. Θα ρωτήσετε ασφαλώς, αφού δεν ήταν καλά στο μυαλό του και το παραδέχτηκε και ο ίδιος, τι αξία έχει το τι είδε; Καμιά, αν ο «άγγελος» που είδε δεν ήταν μια κλασσική περιγραφή επιβάτη ΑΤΙΑ. Ακούστε τη περιγραφή του : φορούσε στολή που έμοιαζε με στρατιωτική φόρμα από πλαστική ύλη. Αν και «άγγελος», δεν είχε …φτερούγες και φωτοστέφανο, ούτε και απάγγειλε εδάφια της… Βίβλου. Κρατούσε όμως ένα αντικείμενο, που ο άλλος πίστεψε ότι ήταν όπλο. Στο κεφάλι υπήρχε μια περίεργη κάσκα, που πάνω της έλαμπε ένα πολύχρωμο, εκτυφλωτικό φως. Ένας σύντροφος του γέρου του εξήγησε αργότερα ότι ήταν «απεσταλμένος του θεού», που κατέβαινε συχνά σε ένα συγκεκριμένο σημείο, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από το βουνό. Πολλοί αναγνώστες θα αναρωτηθούν : Κοίτα τι βλακείες πάει και εξετάζει αυτός (εγώ δηλαδή) ο άνθρωπος. Οι αναγνώστες όμως που δεν θα το πουν, ίσως έχουν διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο μου ή εκείνα του Νταίνικεν και κατάλαβαν τι ήταν εκείνο που υποπτεύθηκα. Θα τους θυμίσω άλλα δύο πράγματα. Πρώτον, τις ζωγραφιές των αγγέλων της μονής Κοσσυφοπεδίου, στη Γιουγκοσλαβία και το σταθμό ραντάρ της τηλεόρασης στον Υμηττό. Νομίζω ότι συνεννοηθήκαμε. Ο φίλος του γερο-φύλακα ονόματι Κ., τον πήρε μια μέρα μαζί του να πάνε στο σημείο που ανέφερα προηγουμένως, γιατί του το «είχε ζητήσει ο Θεός». Ο γέρος φοβήθηκε όταν έφτασαν και στη κρίσιμη στιγμή σκέπασε τα μάτια του, όχι όμως πριν αντιληφθεί μια αθόρυβη κόκκινη αστραπή να σκοτώνει το σύντροφό του. Θάνατος από κεραυνό, έγραψαν οι εφημερίδες. Μη μου πείτε ότι ο γέρος τα διηγήθηκε όλα αυτά, επειδή είχε διαβάσει τέτοια γεγονότα σε ξενόγλωσσα βιβλία. Τον ρωτήσαμε, που είχε χαθεί ο «άγγελος». Σε ένα «τοιχάκι πηγαδιού εκεί πιο πάνω», απάντησε. Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν είχαμε πάει για την ιστορία που ανέφερα προηγουμένως. Οι λόγοι μας ήταν άλλοι και αυτά τα ακούσαμε συμπτωματικά. Ένας από τους λόγους ήταν το περιστατικό που είχε ζήσει ένα μέλος της Σπηλαιολογικής Εταιρείας που δεν αναφέρω ούτε τα αρχικά του. Βάδιζε στο δρόμο που ανεβαίνει στο βουνό, όταν ένα αλλόκοτο θέαμα τράβηξε τη προσοχή του. Στο πλάι του δρόμου δεξιά σε ένα τοιχάκι πηγαδιού, εξείχε το σώμα ενός ατόμου από το ύψος του στήθους. Φαινόταν να κατεβαίνει στο πηγάδι, αλλά το περίεργο ήταν ότι φορούσε μια στολή αστροναύτη ή δύτη. Στο λαιμό φαινόταν η υποδοχή του κράνους, αλλά το ίδιο το κράνος δεν υπήρχε. Το αλλόκοτο άτομο κοίταξε το φίλο μας και ένα αφύσικο χαμόγελο-μορφασμός φάνηκε στο πρόσωπό του. Η έκφραση και τα αλλόκοτα μάτια του τον φόβισαν και τάχυνε το βήμα του. Όταν απομακρύνθηκε κάπως, συνειδητοποίησε ότι κάτι το παράλογο υπήρχε στο όλο συμβάν και γύρισε πίσω στο τοιχάκι. Τώρα, όχι μόνο δεν υπήρχε κανείς, αλλά και το πηγάδι δεν ήταν καν πηγάδι. Ένα απλό βαθούλωμα που δεν επέτρεπε σε κανένα να κατέβει, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχε βάθος να κατέβεις. Τα κοινά σημεία με τις ιστορίες του εξωτερικού είναι φανερά. Την ιστορία αυτή, μαζί με άλλες πληροφορίες είχαμε πάει να εξετάσουμε. Βρήκαμε το τοιχάκι. Ήταν παλιό καμίνι για ασβέστη. Μαζί μας είχαμε ένα φορητό απαριθμητή Γκάϊγκερ, εφʼ όσον ο μεγάλος λειτουργούσε δυστυχώς με ρεύμα πόλεως. Με το φορητό, το μόνο που μπορούσαμε να μετρήσουμε ήταν κτύποι ανά λεπτό, χωρίς καμιά άλλη ένδειξη. Στο τοιχάκι οι κτύποι ήταν γύρω στους 200 ανά λεπτό, ενώ σε συγκριτική μέτρηση πιο πέρα ήταν γύρω στους 40. Μερικές εβδομάδες αργότερα όμως, νέα μέτρηση δεν έδειξε τίποτα το ιδιαίτερο. Επίσης αν και αναλύσαμε αρκετές φορές ορισμένα δείγματα της περιοχής, δεν βρήκαμε τίποτα ασυνήθιστο. Μόνο που ακούσαμε μια νέα ιστορία για κάποιο ανθρωποειδές – στην άλλη πλευρά του Υμηττού – από υπάλληλο τοπικού βενζινάδικου. Το μόνο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η περιγραφή έγινε από άτομο που ούτε με γνώριζε, ούτε ήξερε τίποτα από τις έρευνές μου. Το πιο πιθανόν βέβαια, είναι ότι πρόκειται για δημιούργημα της φαντασίας, αλλά αν νομίζετε ότι ένα τέτοιο πλάσμα δεν θα μπορούσε να συχνάζει στην πυκνοκατοικημένη Αττική… αλλά γιατί να σας πείσω για το αντίθετο;