Αλλά εκτός από τη σπηλιά, ένα ακόμα κτίσμα είχε τραβήξει τη προσοχή μας εκεί. Ήταν και είναι ένα παράξενο και γραφικό ερειπωμένο κατασκεύασμα χωρίς στέγη, στη κορυφή ενός μικρού γκρεμού, αντίκρυ και λίγες εκατοντάδες μέτρα από την είσοδο της σπηλιάς. Το κτίσμα αυτό μας είχε αρχικά τραβήξει το ενδιαφέρον λόγω της γραφικής όψης του : περιβαλλόμενο από ένα γκρεμό δεκάδων μέτρων και με μόνη πρόσβαση τη πλευρά που βλέπει προς τον αρχαίο δρόμο της σπηλιάς, δεν άφηνε χώρο ολόγυρα ούτε για να βαδίσει μια γάτα. Αν εξαιρέσουμε ένα ψηλό δέντρο στην άκρη του βράχου, σχεδόν όλοι οι τοίχοι του έπεφταν κάθετα προς τα γύρω φαράγγια σαν να αποτελούσαν συνέχεια του φυσικού βράχου. Θα καταλάβετε καλύτερα πως είχε το πράγμα αν σας πω ότι η όλη εμφάνισή του μας έκανε να το βαφτίσουμε… «Πύργο του Δράκουλα». Αλλά οι διαστάσεις του δεν ήταν καθόλου διαστάσεις πύργου – κάθε άλλο – αλλά εκείνες ενός μικροσκοπικού διαμερίσματος με δύο ή τρία δωμάτια ελάχιστων τετραγωνικών το καθένα. Ήταν μικρό στο καθετί : ακόμα και οι πόρτες έφταναν ως τη μέση μας και γενικά θα έλεγε κανείς ότι ήταν σπίτι φτιαγμένο μάλλον για νάνους παρά για φυσιολογικούς βρικόλακες με το σεβαστό μπόι του Κρίστοφερ Λη. Έτσι, εδώ θα το ξαναβαφτίσουμε απλώς, αποκαλώντας το πλέον «σπίτι των νάνων». Στην αρχή δεν είχαμε δώσει άλλη σημασία πέρα από μια φευγαλέα ματιά, κι αυτό γιατί ένα μέρος της όλης μπροστινής κατασκευής ήταν από σύγχρονους τσιμεντόλιθους και από αυτό υποθέσαμε ότι ήταν κάποιο αρκετά πρόσφατο κατασκεύασμα : παλιό φυλάκιο, σπιτάκι δασοφύλακα, βοσκού ή κάτι τέτοιο. Έτσι το αντιμετωπίζαμε μάλλον αδιάφορα, ως απλό σημείο αναφοράς για κάποια περίεργα γλυπτά που υπήρχαν πιο κάτω, παρά ως σημείο έρευνας. Αλλά κάποτε μας τράβηξαν την προσοχή αυτές οι παράξενα μικρές διαστάσεις του και η περίεργη εσωτερική αρχιτεκτονική του. Μάλιστα το ενδιαφέρον μας εντάθηκε όταν ανακαλύψαμε ότι, αντίθετα απʼ ότι νομίζαμε ως τότε, το κτίσμα υπήρχε εκεί από αιώνες και ότι το τσιμεντένιο τμήμα της πρόσοψης δεν ήταν παρά κάποια σύγχρονη προσθετική εργασία. Το ότι το κτίσμα ήταν αναμφισβήτητα παλιό το ανακαλύψαμε με ένα πολύ απλό τρόπο : Υπήρχε σε μια παλιά γκραβούρα του 1836 που βρήκαμε δημοσιευμένη στο σχετικό με τα μάρμαρα του Παρθενώνα και τη σπηλιά της Πεντέλης βιβλίο του καθηγητή του Ε.Μ.Π. Μανόλη Κορρέ. (Μανόλης Κορρές, Από τη Πεντέλη στον Παρθενώνα, Εκδόσεις «Μέλισσα, 1994)