Η Τελεσίλλα ήταν διάσημη γυναίκα και για άλλα κυρίως όμως την τιμούσαν για τη ποίησή της. Θα αναφέρω σχετικά το εξής : Το Άργος είχε υποστεί μια απερίγραπτη καταστροφή από το Κλεομένη, γιο του Αλεξανδρίδη και τους Λακεδαιμονίους. Άλλοι Αργείοι είχαν πέσει στο πεδίο της μάχης, ενώ άλλοι σκοτώθηκαν στο άλσος του Άργου όπου είχαν καταφύγει, απʼ αυτούς, οι πρώτοι βγαίνοντας μετά από συμφωνία και οι υπόλοιποι καταλαβαίνοντας την απάτη έμειναν κρυμμένοι και κάηκαν με το άλσος. Έτσι ο Κλεομένης οδήγησε τους Λακεδαιμονίους κατά του Άργους που είχε μείνει έρημο από τους άνδρες του. Τότε η Τελέσιλλα ανέβασε πάνω στα τείχη τους υπηρέτες της, μαζί με τους γέρους και τα παιδιά που ήταν ανήμποροι να φέρουν όπλα. Η ίδια μάζεψε όσα όπλα βρίσκονταν στα σπίτια και όσα ήταν στα ιερά, συγκέντρωσε τις νέες γυναίκες, τις όπλισε και τις παρέταξε στο σημείο όπου ήξερε ότι θα έκαναν επίθεση οι εχθροί. Καθώς οι Λακεδαιμόνιοι πλησίαζαν, οι γυναίκες χωρίς να φοβηθούν από τον αλαλαγμό πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση. Οι Λακεδαιμόνιοι, επειδή σκέφθηκαν ότι αν σκότωναν τις γυναίκες θα γίνονταν μισητοί για το κατόρθωμά τους, ενώ αν χάσουν τη μάχη θα είναι μια ντροπιαστική συμφορά, υποχώρησαν στις γυναίκες. Προηγουμένως είχε προφητέψει αυτή τη μάχη η Πυθία. Τον χρησμό κατέγραψε ο Ηρόδοτος, είτε τον κατάλαβε, είτε όχι : «αλλά όταν η γυναίκα νικήσει τον άντρα τον διώξει και δοξαστεί από τους Αργείους, πολλές Αργίτισσες τότε θα σκίζουν και τα δυο τους μάγουλα από λύπη». Αυτός ήταν ο χρησμός της Πυθίας για τον άθλο των γυναικών.