Η αναφορά έρχεται από τον Α.Ν. ο οποίος παρευρισκόμενος με τη παρέα του σε ένα από τα ξύλινα τραπεζάκια που κοσμούν το λόφο, κατά τις νυχτερινές ώρες, έτυχε να γνωρίσει μια παράξενη πλευρά του κόσμου. «Βρισκόμασταν στη πιο σκοτεινή πλευρά του δασυλλίου και συγκεκριμένα στο ξύλινο τραπεζάκι δεξιά από το τσιμεντένιο κτίριο, όταν ξαφνικά και τα 5 άτομα της παρέας νιώσαμε μια αόρατη απειλή. Στην αρχή υποθέσαμε πως ήταν ιδέα μας και προσπαθήσαμε να μην δώσουμε σημασία. Όμως το συναίσθημα γινόταν πιο έντονο. Κάποια στιγμή, τα πουλιά που ηρεμούσαν στα δέντρα από πάνω μας, ταράχτηκαν λες και κάτι τα ενόχλησε. Σηκώνοντας το κεφάλι μας από απλή περιέργεια, διαπιστώσαμε ότι λίγα μέτρα από πάνω μας πετούσε μια αρκετά μεγάλη μαύρη φιγούρα, που όμως δεν θύμιζε καθόλου πουλί, αλλά είχε το σχήμα που έχουν τα θαλάσσια σαλάχια».