Απέναντι από το κελί του Αγίου Νείλου στα βορινά βρίσκεται το ερημικό κελί του Αγίου Ευθυμίου. Σʼ αυτό το κελί μονάζουν σήμερα πέντε-έξι μοναχοί. Γέροντάς τους είναι ο υπέργηρος και πολύπειρος ασκητικός γέρων παπα-Ιωακείμ. Ο ίδιος λοιπόν μου διηγήθηκε την εξής ιστορία : «Ο γέροντάς μου, ο πνευματικός παπα-Νεκτάριος είχε έναν παραδερφό που λεγόταν Γεράσιμος. Ο Γεράσιμος μοναχός, λοιπόν, κάποια μέρα πήρε το καλάθι και πήγε – μετά από βροχή – να μαζέψει σαλιγκάρια. Μια ώρα περίπου με τα πόδια από το κελί μας προς τα «Κρύα Νερά» βρίσκεται το ερημικό κελί «Άγιος Αρτέμιος». Ο πατήρ Γεράσιμος ανέβαινε λοιπόν αυτό το μονοπάτι βρίσκοντας σαλιγκάρια. Στα ενδιάμεσα περίπου των δύο αυτών κελιών, δηλαδή μισή ώρα πάνω από το κελί μας, λοξοδρόμησε αριστερά του μονοπατιού σε δύσβατους και πετρώδεις τόπους ψάχνοντας για σαλιγκάρια. Σε κάποια στιγμή βρέθηκε μπροστά σε μια σπηλιά. Μόλις αντίκρισε τη σπηλιά οσφράνθηκε ευωδία και μια αγαλλίαση στη ψυχή του. Όλη την ώρα που έβλεπε και περιεργαζόταν τη σπηλιά αισθανόταν αυτή την αγαλλίαση στη ψυχή του. Σιγά-σιγά απομακρύνθηκε από τη σπηλιά χωρίς να το καταλάβει ψάχνοντας για σαλιγκάρια. Μόλις βρήκε αρκετά, επέστρεψε κατεβαίνοντας προς το κελί μας. Όταν συνάντησε τον παραδερφό του παπα-Νεκτάριο του διηγήθηκε για τη σπηλιά που είδε και που αισθάνθηκε την αγαλλίαση στη ψυχή του. Ο παπα-Νεκτάριος του ζήτησε αμέσως να πάνε μαζί στο τόπο που είδε τη σπηλιά. Όταν ανέβηκαν και προχώρησαν καλά και έφτασαν περίπου στο μέρος εκείνο, όσο και αν έψαξαν, όσο και αν προσπάθησαν στάθηκε αδύνατον να εντοπίσουν τη σπηλιά που είδε ο μοναχός Γεράσιμος».