Μεταξύ της Μεγίστης Λαύρας και των Καυσοκαλυβίων υπάρχει η τοποθεσία Χαΐρι, πάνω στο ύψωμα που υπάρχει ένα παλιό σπιτάκι δίπλα στο δρομίσκο και ένας ξύλινος σταυρός. Αυτή η τοποθεσία λέγεται και Πάνω Χαΐρι. Στον κατήφορο παρακάτω κοντά στο Ξεροκάλυβο που λέγεται του Μαγκιώρου βρίσκεται το Κάτω Χαΐρι. Στα αριστερά του μονοπατιού εκεί στη κατάβαση προς τη «Σάρρα» και την τοποθεσία «Περδίκι», όπου έσκασε το πετρώδες έδαφος κατά το σεισμό του 1905, βρίσκεται ένας μεγάλος βράχος σαν σπιτάκι και πάνω στο βράχο αυτό βρίσκεται στερεωμένος ένας σταυρός. Ο σταυρός αυτός (Ο παλιός σταυρός έχει φθαρεί και τελευταία αντικαταστάθηκε με καινούργιο) τοποθετήθηκε από τα παλιά τα χρόνια για το λόγο ότι πολλοί οδοιπόροι, τόσο μοναχοί όσο και ευσεβείς προσκυνητές είχαν οσφρανθεί άρρητο ευωδία. Αλλά τον τελευταίο καιρό οσφράνθηκαν την ίδια ευωδία και κοσμικοί προσκυνητές και μοναχοί, εκ των οποίων, Γέρων Πέτρος Αγιοπετρίτης, Ιωαννίκιος Κοτσώνης, Ιερομόναχος και Ποτάπιος Μοναχός πρώην Λαυριώτης. Σύμφωνα με συζήτηση που είχα με ησυχαστές της περιοχής επί του θέματος τούτου, μου είπαν ότι η ευωδία αυτή αποδίδεται στην ύπαρξη στο μέρος εκείνο λειψάνου αγνώστου αγίου ασκητού. Διότι από τα παλιά τα χρόνια στο τόπο αυτό έζησαν και πέρασαν πολλοί ερημίτες. Εξέλεξαν τον τόπο αυτό τόσο για την ησυχία και ασκητικότητα που υπάρχει εκεί, όσο και για το γλυκό καιρό. Διότι δεν πιάνει ούτε κακοκαιρία ούτε σφοδροί άνεμοι. Εξʼ άλλου υπάρχει μια μικρή πηγή νερού εκεί κοντά περί τα 30 μέτρα από το ξηροκάλυβο του Μαγκιώρου, απʼ όπου προμηθεύονταν το νερό τους οι ερημίτες. Πολύ πιθανόν εδώ να είναι και ο τόπος όπου ησύχαζε, ασκήτευε και εκοιμήθη εν ειρήνη ο Όσιος Νικηφόρος ο «μονάζων» ο οποίος άφησε και γραπτές οδηγίες περί νοεράς προσευχής οι οποίες βρίσκονται στη Φιλοκαλία.