Στο κάτω Χαΐρι, πολύ πιο παλιά από το μοναχό Πανάρετο, ζούσε εκεί ένας μοναχός μολδοβλαχικής καταγωγής ονόματι Γερμανός. Είχε και υποτακτικό ονόματι Ιλαρίωνα. Οι ερημίτες αυτοί, όταν ήθελαν να μεταλάβουν τα Άχραντα Μυστήρια, πήγαιναν ή στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων ή στη Ρουμάνικη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στη Βίγλα. Κάποτε όταν πήγαινε ο γέρων Γερμανός στα Καυσοκαλύβια για να μεταλάβει τα Άχραντα Μυστήρια, σε τοποθεσία κοντά στον «Άγιο Νείλο» του ήρθε ευωδία τερπνότατη η οποία έβγαινε από κάποιες πέτρες. Έβαλε στο λογισμό του όταν θα γυρνάει από τα Καυσοκαλύβια, να ψάξει περισσότερο για να μην καθυστερήσει στη Θεία Λειτουργία. Γυρνώντας από τα Καυσοκαλύβια, λοξοδρόμησε από το κεντρικό μονοπάτι και πήγε εκεί που ωσφράνθη προηγουμένως την ευωδία που υπήρχαν κάποιες χτιστές πέτρες. Αφού χάλασε τις πέτρες, είδε μέσα ότι ήταν σπηλιά και παρατήρησε και είδε τρία λείψανα αγνώστων μοναχών. Χωρίς να πειράξει τίποτα έκτισε προσωρινά τις πέτρες και αναχώρησε για το καλύβι του στο Χαΐρι. Μετά όμως το αποκάλυψε σε μερικούς μοναχούς ότι βρήκε τρία σκηνώματα και πως του ερχόταν στην όσφρηση μια λεπτή ευωδία από το σπήλαιο. Το βράδυ βλέπει στον ύπνο του (Άλλοι πάλι που έγραψαν για τη διήγηση αυτή, υποστηρίζουν ότι οι τρεις άγνωστοι ερημίτες του μίλησαν εκεί επί τόπου και όχι τη νύχτα στο όνειρό του) ο γέρων Γερμανός τρεις ερημίτες οι οποίοι του είπαν : - Εμείς οι τρεις μένουμε εδώ στο σπήλαιο που μας βρήκες. Μη μας πειράξεις. Και να πεις και στους άλλους να μην μας πειράξουν. Μη μας ανησυχείς. Είμαστε τρεις. Ζούσαμε εδώ. Δεν θέλουμε να μας πειράξει κανείς. Αυτά είπαν οι άγνωστοι εκείνοι ερημίτες στο γέροντα Γερμανό. Και έτσι το κράτησε μυστικό πλέον, δεν έδειξε τη σπηλιά σε κανένα, εκτός από το μαθητή του Ιλαρίωνα. Ο γέρος Γερμανός εκοιμήθη περί το έτος 1820.