Έχουν περάσει πέντε χρόνια περίπου από τότε... Μετακόμισα από τη Θεσσαλονίκη στην Ρόδο για επαγγελματικούς λόγους της μητέρας μου... Το σπίτι στο οποίο έμενα ήταν δυόροφο με μικρή αυλή... Με την μητέρα μου είχαμε συνεχώς καυγά- δες... Ώσπου μια μέρα από το δωμάτιό μου άκουσα στον δρόμο φασαρία... Δεν έδωσα σημασία γιατί θεώρησα πως ήταν κάποια παιδιά από την γειτονιά... Όσο περνούσαν οι μέρες ο θόρυβος ακουγόταν όλο και πιο κοντά, μέσα στον κήπο... Υπέθεσα ότι θα είναι πάλι τα παιδιά ή κάποιος που είχε το θάρρος να μπει μέσα... Την επόμενη νύχτα ο ήχος (βήματα) ακουγόταν από τον κάτω όροφο του σπιτιού και είπα στην μητέρα μου ότι ανησυχώ για κάποιους κλέφτες... Μερικές μέρες μετά τα βήματα ακουγόντουσαν να ανεβαίνουν την σκάλα προς το δωμάτιό μου και αργότερα να σταματούν έξω από την πόρτα του δωματίου μου... Τρομοκρατημένη παρακάλεσα την μητέρα μου να φωνάξουμε έναν παπά για να κάνει αγιασμό, όταν εξήγησα στον παπά τί συνέβη, ρώτησε την μητέρα μου αν με έβριζε και συγκεκριμμένα αν με διαολόστελνε και του απάντησε ναι... Και έτσι έγινε... Σύμφωνα με τον παπά ο διάβολος ερχόταν να με πάρει... Τέλειωσε ο αγιασμός και την επόμενη μέρα μαθαίνω ότι ο παπάς πέθανε...