Πήγαινα σχολείο (16χρ. τότε) οι γονείς μου έδωσαν ένα διαμέρισμα για να μένω μόνη μου και να μπορώ να διαβάζω άνετα (Δίπλα από το δικό τους - στον ίδιο όροφο). Αντί να διαβάζω όμως καλούσα φίλους σπίτι και παίζαμε παιχνίδια κτλ, ώσπου ένα απόγευμα κάλεσα σπίτι μου περίπου 5-6 άτομα. Κάποιος από την παρέα πέταξε την ιδέα για "ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ" εγώ δεν ήξερα τι ήταν έμαθα εκείνο το απόγευμα όμως. Μας εξήγησε και με τα πολλά αποφασίσαμε να "παίξουμε" τα 16χρονα τότε. Έβγαλα από την βιβλιοθήκη ένα συρτάρι το γύρισα ανάποδα και πάνω βάλαμε μια κολλά χαρτί με αριθμούς 0-9 και γράμματα Α-Ω. Πήραμε μια πέννα κιθάρας (έπρεπε να ήταν κάτι ελαφρύ για να μπορεί να κινηθεί εύκολα είπαν) την βάλαμε πάνω στο χαρτί και βάλαμε όσοι ήμασταν στο δωμάτιο τον δείκτη μας πάνω στην πένα (όσο μπορούσαμε) αυτό μας είπε το παιδί έπρεπε να γίνει, γιατί αν ξέφευγε το πνεύμα που θα καλούσαμε, στο δωμάτιο, υπήρχε πιθανότητα να μπει σε κάποιον από εμάς. Γελούσαμε, αλλά δεν ξέραμε τι μ*λ*κ** κάναμε λόγο της ηλικίας μας. Ο Ν. αρχίζει να επικαλεί το πνεύμα του Καποδίστρια. Μετά από 30 δευτερόλεπτα άρχισε η πένα να κουνιέται. Εγώ νόμιζα ότι κάποιος την κουνούσε από εμάς και έβγαλα το δάχτυλο μου όπως και αλλά 3 άτομα. Ο Ν. μας φώναξε να βάλουμε τα δάχτυλα πάλι πάνω γιατί υπήρχε κίνδυνος. Τον αναγκάσαμε να το διώξει από μόνος του. Βάλαμε τις φωνές ότι εκείνος το κουνούσε. Τότε μας είπε να βάλουν τα χέρια τους 2 από τους άπιστους της παρέας. Η μια ήμουν εγώ και το άλλο παιδί ο κολλητός μου που δεν είχε πάρει γραμμή τι κάναμε. Κάναμε ότι μας είπε. Επικαλέσαμε ξανά το πνεύμα του Καποδίστρια (Κάποιος έλεγε να φέρουμε τον Χίτλερ, πάλι καλά που δεν το κάναμε) λοιπόν στα 30-35 δευτερόλεπτα αρχίζει να κουνιέται πάλι η πέννα. Και μάλιστα με πολύ γρήγορες κινήσεις - κόκαλο εμείς. Ο Ν. γελούσε γιατί εμείς φοβηθήκαμε. Τέσπα αρχίσαμε ευγενικά να ρωτάμε διάφορα όπως "τι διαθέσεις έχεις τώρα για εμάς" και να απαντάει αυτό "καλές", εντάξει όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά μας έλεγε πολλά για την ζωή του. Όπως το ότι δεν τον σκότωσαν στο Ναύπλιο και αλλά πράγματα που αλλιώς τα ξέρουμε από την ιστορία μας. Αφού όλα πήγαν καλά (χωρίς κύκλους προστασίας, χωρίς προσευχές χωρίς κεριά κτλ που λένε πως χρειάζονται). Αποφασίσαμε να το ξανακάνουμε και με αλλά πνεύματα. Το κάναμε τελικά 6-7 φορές στο ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ - ώσπου μια νύχτα άλλο καλέσαμε και άλλο ήρθε, και το χειρότερο ήταν ότι το διώχναμε και δεν έφευγε μας έπαιζε, μας κορόιδευε και γενικά την πατήσαμε από αυτό. Είχε έρθει ένα πνεύμα από τα κατώτερα πεδία προφανώς, και μας πήγαινε σε γράμματα πολύ γρήγορα καταναλώνοντας την ενέργεια μας μέσα στο δωμάτιο πάνω από 20 λεπτά. Ένα παιδί κρατούσε σημειώσεις σε χαρτί. Έγραφε: "Κιλλ γιου", "νται νται" και άλλα άσχημα πράγματα που εγώ κόντευα να πεθάνω από τον φόβο μου. Ξαφνικά μπήκε η μανά μου μέσα στο δωμάτιο να φέρει χυμούς στα παιδιά (είχε κλειδιά φυσικά) και αυτόματα τραβήξαμε τα χέρια μας από την πένα. Ο ένας κοίταζε τον άλλο σαν χαζός. Μετά από 1 βδομάδα ξέκοψε ο ένας τον άλλο από παρέα και με τα χρόνια χαθήκαμε για πάντα. Από τότε η ζωή μου είναι περίεργη. Μετά από 10 χρόνια που ζω μέσα σε αυτό το σπίτι ακόμα και συμβαίνουν τα εξής: 1. Πολλά βράδια κάθομαι στο PC μου και περνάνε σκιές από δίπλα μου φαίνονται στην οθόνη. 2. Ακούω βρυχητά, φωνές να γελάνε να ψιθυρίζουν, μια γυναικεία φωνή να με φωνάζει (μοιάζει με την φωνή της μάνας μου πολλές φορές - ζει..) δεν γυρίζω ποτέ όμως στο άκουσμα της ούτε απαντάω. 3. Ακούω από το διπλανό δωμάτιο ένα μπαλάκι να χτυπάει στο δάπεδο χωρίς να υπάρχει άλλος εκτός από εμένα μέσα. 4. Ο σκύλος μου γαβγίζει και κοιτάει ψηλά μέσα στο δωμάτιο και κυνηγάει κάτι το αόρατο. 5. Βλέπω μια σκιά αρκετά συχνά να περνάει από δωμάτιο σε δωμάτιο - έναν άνδρα ψηλό με καμπαρτίνα και καπέλο. 6. Δυο φορές στην ζωή μου μέσα στο δωμάτιο έχουν σηκωθεί 2 αντικείμενα και έχουν έρθει κατά πάνω μου. Την μια ήταν στα 18 μου ένα μολυβί φρεσκοξυσμένο και σταμάτησε μπροστά στο μάτι μου και έπεσε κάτω και την άλλη πριν λίγες μέρες στα 25 μου το τσιγάρο έφυγε από το τασάκι και ήρθε πάνω μου δλδ αιωρήθηκε 2 μέτρα οριζόντιος από εμένα και αυτό το είδε και η αδελφή μου (Βλέπαμε DVD μαζί και έτυχε να το δει γιατί το τασάκι το είχα μπροστά από την οθόνη όποτε αναγκάστηκα το βλέπεις). 7. Να κλείνω το συρτάρι δίπλα μου και σε 2 δευτερόλεπτα να το βλέπω ανοιχτό. 8. Βράδια να μου χτυπάει κάποιος την πόρτα του δωματίου μου και να ξέρω ότι είμαι μόνη μου, και να μην είναι κανείς στον διάδρομο. 9. Εμφάνιση γυναίκας πεθαμένης ντυμένη με ένα άσπρο φόρεμα σαν νυφικό, σκισμένο, ματωμένο, βρώμικο, να αιωρείται λες και κάποιος την είχε κρεμάσει από τον λαιμό, χωρίς μάτια. Εμφάνιση: 2 φορές μπροστά μου και την δεύτερη μου μίλησε και μου είπε να μην μιλάω ποτέ για εκείνη σε άλλους γιατί η τρίτη της εμφάνιση θα είναι και η τελευταία σε εμένα. 10. Χάνω αντικείμενα μέσα στο σπίτι μου, και βρίσκω αλλά ξένα, λες και υπάρχει άλλη διάσταση. Πριν 1 χρόνο έπεσε από το πουθενά στο κεφάλι μου ένας χρυσός σταυρός (μικρός) δεν τον είχα δει ξανά και αναγράφει πάνω του "ΑΝΝΑ 50". Έψαξα την ιστορία της περιοχής μου και βρήκα ότι παλιά λεγότανε "ΖΟΥΓΚΛΑ" γιατί υπήρχε πυκνή βλάστηση. Τώρα ονομάζετε Ζωγράφου. Έψαξα για νεκροταφείο αν υπήρχε παλιά αλλά δεν μπορώ να βρω πληροφορίες.. ..και πολλά αλλά που ξέρετε κάτι, δεν τους έδωσα σημασία. Γιατί δεν φοβάμαι πια. Ποτέ δεν έπαιρνα και ούτε περνώ χάπια η ναρκωτικά, ακόμα και αλκοόλ δεν πίνω για να πεις παραισθήσεις. Έψαξα το ιστορικό της οικογένειας μου και δεν υπήρχε κληρονομικότητα ούτε παράνοιας ούτε σχιζοφρένειας (μου είχαν μπει ιδέες). Δεν έχω κάνει ποτέ αγιασμό η εξορκισμό και δεν νομίζω να κάνω γιατί δεν θα έχει αποτέλεσμα και μπορεί μετά από αυτό να έρθουν τα ακόμα χειρότερα, δεν τα ενοχλώ πια, απλά συνυπάρχω μαζί τους. Στην τελική εγώ ήμουν αυτή που τα είχε καλέσει κάποτε να έρθουν (Τραπεζάκι) και δεν μπόρεσα να τα διώξω. *** Παλιά πίστευα στον Χριστιανισμό, στον Θεό σε όλα και μικρούλα πήγαινα κατηχητικό.. τα τελευταία χρόνια πιστεύω στην θετική και την αρνητική ενέργεια και σε καμία θρησκεία. Δεν φοβάμαι τον θάνατο γιατί έχω περάσει πολλές φορές από κοντά και ξέρω πως είναι. Το μόνο που με τρομάζει είναι η δύναμη που έχουν τα πνεύματα που έχω στο σπίτι μου να κυριεύσουν το σώμα μου σε μια στιγμή αδυναμίας όπως ο ύπνος. Αυτά από εμένα προσέχετε με τι μπλέκετε - μακριά από επικαλεσθείς πνευμάτων το μόνο που μπορείς να καταφέρεις από κάτι τέτοιο είναι να χάσεις πιο πολλά από όσα μπορείς να φανταστείς. Και δεν αξίζει..