1) όσες φορές επισκεφθήκαμε την Πεντέλη με τον Γιώργο Μπαλάνο και πιο συγκεκριμένα την σπηλιά του Νταβέλη, πάντα σχεδόν βλέπαμε αλλαγές στην είσοδο της σπηλιάς ή στο εσωτερικό της (π.χ. βράχια στη μέση της κατηφόρας που την κόβουν (;) στα δύο, την μετακίνηση της παλάμης ή και ένα διάστημα την εξαφάνισή της, την μετακίνηση κάποιων βράχων κ.α.). Το περίεργο είναι πως με την κοσμοπλημμύρα που ανεβαίνει στο βουνό, ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν είδε κάποιον ή κάποιους να είναι υπεύθυνοι για τις αλλαγές αυτές!! Θέλω να προσέξετε ότι ορισμένες ακατανόητες στον κοινό νου αλλαγές την τοπογραφία της σπηλιάς για να πραγματοποιηθούν απαιτούν, πολλά άτομα, βαριά μηχανήματα κλπ. Ναι, αλλά ποτέ κανείς δεν είδε ή δεν αντιλήφθηκε κάτι τέτοιο...Και σημειώστε ότι είχαμε φίλους που γι αυτόν ακριβώς τον λόγο πήγαιναν καθημερινά εκεί...Τίποτα απολύτως...Υπήρχαν όμως κάποιες παρεμβάσεις εκεί... 2) Πάντα μας άρεσε ν' αστειευόμαστε όταν φθάναμε στην σπηλιά, για το εάν θα βλέπαμε επιτέλους το ...τέρας!!! Πίσω από το αστείο, κρυβόταν μια σειρά μαρτυριών, απλών επισκεπτών της περιοχής, που εντελώς αιφνίδια ήρθαν face to face με οντότητες (;), για τις οποίες ο όρος εξωπραγματικές ήταν ανεπαρκής καθώς δεν χωρούσαν στα διανοητικά όρια της φαντασίας μας, παρά μόνο σε κάτι κραυγαλέες ιστορίες επιστημονικής φαντασίες φτηνού εντυπωσιασμού! Η δυσπιστία που προβάλλει με αυθάδεια στην ψυχή μας, όταν ακούγαμε κάτι τέτοιες ιστορίες, υποχωρούσε γρήγορα όταν αντικρίζαμε τον πανικό και την συνολική στάση του(ης) μάρτυρα...Μερικές φορές, η αφήγηση αφορούσε σε εμπειρία που συνέβη πριν από 6 ή 12 μήνες πριν και μόνο μετά από τόσο καιρό ήταν σε θέση να μοιραστούν την εμπειρία τους!!! Αυτό το γεγονός μαζί με κάποιες λεπτομέρειες στην διήγησή τους βάφτιζαν την εμπειρία με τα χρώματα του αληθινά αυθεντικού...