Καθ' ην εποχήν οι πειραταί Αλγερινοί ελεηλάτον και ερήμωνον τα παράλια μέρη, είχον ελλιμενισθεί μετά των κατέργων αυτών είς την Ραφίνα κατά τας ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Την ημέραν δε της Αναστάσεως υπηρέτης τις της Μονής έχων έχθραν κατά των μοναχών, συνεννοηθείς μετά των πειρατών εισήγαγαν αυτούς εν τη Μονή, καθ' ην ώραν οι μοναχοί εώρταζον την Ανάστασιν, τους οποίους κατέσφαξαν άπαντας. Λεηλατήσαντες δε και ερημώσαντες την Μονήν ανεχώρησαν, εσώθη δε είς μόνος ιερεύς μεθ' ενός υποτακτικού, όστις είχεν υπάγει είς το μετόχι Γεροτσακούλι και έκαμεν ανάστασιν των κολλήγων,ο οποίος επιστρέφων το εσπέρας της Κυριακής εύρεν έξωθεν και μακρύτερα της Μονής δύο εκ των μοναχών φονευμένους, ανήλθε δε και διανυκτέρευσεν είς το άνωθεν της Μονής όρος, την δε πρωϊαν είδε τα κάτεργα αναχωρούντα εκ Ραφίνος και κατελθών εν τη Μονή εύρεν άπαντας τους μοναχούς φονευμένους, μετέβη δε είς την Μονήν Πεντέλης και παραλαβών μοναχούς επήγε και ενεταφίασε τους φονευμένους". Όταν λοιπόν οι πειρατές εισέβαλαν εκείνη τη νύχτα μέσα στη Μονή και έσφαξαν όλους τους καλόγερους ο ηγούμενος προσπάθησε να διαφύγει αλλά τον πρόλαβαν έξω από τον περίβολο και τον έσφαξαν δίπλα σε ένα πελώριο πεύκο. Από τότε όσοι περνούσαν δίπλα από εκείνο το πεύκο, άκουγαν τα βογκητά του καλόγερου να βγαίνουν μέσα από τις ρίζες του δέντρου. Το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί θρύλο του Βουνού αλλά είναι αληθινό. Έχω ακούσει μαρτυρίες ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι πράγματι υπάρχει ένα πεύκο στη Μονή Ταώ που βογκάει.