Πυθαγόρειο σύστημα αριθμοσοφίας και προσέγγιση (Ε=5) Το γράμμα Ε σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο ΦΩΣ. Η τοποθέτησης του στο αέτωμα του Δελφικού Ναού του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (θεού του Φωτός - Ηλιακή λατρεία) δηλώνει την αέναη σχέση του με το Φως, την τελείωση και ως εκ τούτου σαν Έψιλον υποδηλώνεται ο Φωτεινός. Το γράμμα Ε είναι σαν σχήμα η έκφανση της τριαδικότητος εξ ου και η τρείς φορές τοποθέτηση του εις το αέτωμα του Απολλώνιου ναού μια σε ξύλο, δεύτερη σε χαλκό και Τρίτη σε χρυσό, η σύνδεσης του με τον Απόλλωνα (ως τρισυπόστατο -> Δήλος (Τρινάκια, τρία άκρα), Τριποδίλαλος Απόλλων, Τρίμορφος, Τριόπιος και Τρίποδας ως απολλώνιο σύμβολο). Μια άλλη παράσταση για τον τρίποδα ήταν για τους μύστες το Δέλτα το Μυστικόν που είναι ουσιαστικά ένα τρίγωνο, το Τρίγωνο καθόδου των θείων (κοσμικών) ενεργειών. Η μοναδική κορυφή του υποδηλώνει την μονάς, το τέλειο και αδιαίρετο, το θεϊκό όλο (σύνολο κοσμικής ενέργειας που ελκύει την ψυχική και όχι κάποιος Έξωθεν φανταστικός δημιουργός). Αυτή η κάθοδος από την μία κορυφή διαχέεται σε όλο το υπόλοιπο εμβαδόν και άκρα του τριγώνου που κατά πολλούς υποδηλώνει ολόκληρη την αυτό-δημιουργία, το Συν-Παν και όχι μόνο τον άνθρωπο. Οι τρεις υπό-κορυφές του δείχνουν τις τρεις υποστάσεις - το μορφικό πρότυπο της τριαδικότητας που αργότερα υιοθέτησαν και οι χριστιανοί ως πατήρ-ψυχή( δίδει την ψυχή), Υιός(σώμα- λαμβάνουσιν ταύτην) και ¶γιο Πνεύμα (Νους). Ομοίως κατά την δελφική λατρεία παρατηρεί στον Ηνίοχο - το σύμβολο της ψυχικής κυριαρχίας και εξέλιξης στα ανώτερα επίπεδα (ο ήρεμα τιθασσεύων τα άγρια άλογα / πάθη), φέρει ταινία με μαίανδρο που συμβολίζει το άπειρον, ενώ ο χιτώνας του φέρει 22 πτυχές Το 3Χ7=21 δηλώνει τα τρία βασικά στάδια αναπτύξεως (όπως είδαμε και πιο πάνω-το ψυχικό, πνευματικό και το φυσικό), τα τρία άκρα του Ε, ενώ το 1 που λείπει για να αθροίσουμε 22 (η μοναδική κορυφή του Ε, κατάληξη των 3), δηλώνει την τελείωση-εναρμόνιση με την κοσμική θεία ενέργεια. Η καθαρή σύνδεση των τριών υποστάσεων παράγουν Ε-νέργεια - τελείωση και οδηγούν στην κορυφή της εξελικτικής πυραμίδας, όπου βάση της είναι τα ζωώδη ένστικτα, κέντρο της ο άνθρωπος και κορυφή της το 1-μια κορυφή, η τελείωση και ενσωμάτωση στο θείο όλον, το αίνιγμα της σφίγγας. Ισορροπία και μέτρο είναι οδηγοί των τριών για να παράγουν το μέγιστο. Νους υγιής και καθαρός, σώμα υγιές και καθαρό με ψυχή καθαρή αθροίζουν την Ε-νέργεια και συντονίζονται με το θείο κανάλι που περνάει από τα νοητικά αμιγώς επίπεδα (αστρικά - αιτιατά - μη αιτιατά) και συντονίζεται με τα ανώτερα ψυχικά πλέγματα. Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Το 5 δηλώνει το αριθμητικό σχήμα της πεμπάδος. Τα 4 κοσμογενικά στοιχεία της Γής, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου - Αιθέρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον ¶νθρωπο. ΈΨΙΛΟΝ ΕΣΤΙ = Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ=1380. Ομοίως γνωρίζουμε ότι το ιερό πεντάγραμμο (πεντάλφα) συμβολίζει τον άνθρωπο και παράλληλα τα 5 στοιχεία που τον αποτελούν κατά τους Πυθαγόρειους μύστες όπου το είχαν σαν ιερό σύμβολο. Επίσης την σχέση μεταξύ της πεμπάδος πεντάλφας των κοσμογονικών στοιχείων και της τριαδικότητας την ανακαλύπτουμε στον ορισμό που έδιναν οι Πυθαγόρειοι για το πεντάκτινο αστέρι ως, «το τριπλούν δ'άλλήλων τρίγωνον» τα τρία στάδια εξελίξεως του ανθρώπου, Η Τριάς, αιώνια καθότι το περίκλειαν σε κύκλο, σύμβολο του Αέναου. Έψιλον είναι ο ένθεος , ισόθεος άνθρωπος 5 -> οπού επιτυγχάνοντας εναρμόνιση των 3 υποστάσεων του συντονίζεται με το 1 την τελείωση-επαφή με το θείο μέσα του, ένας κώδικας, σύμβολο εξέλιξης και εναρμονισμού με την καθαρή ενέργεια - ΦΩΣ-ΑΠΟΛΛΩΝ. Συμπληρωματικόν - Προσθήκη/αποσπασμα απο κείμενο ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗ "....Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: '' Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν''. Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης - υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- ''... πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ' ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον''. Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις. Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων; Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ' αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα. Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις. Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση (-), γίνεται -Δ- Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις. Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση. Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον. Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας. Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό ¶ρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό ¶ρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη. Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό άγον (άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός. Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι' αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά ''Γνώθι σαυτόν'' καί ''Μηδέν ¶γαν'', που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα - αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ' ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία ''Γάμος'', που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ' όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν..." ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗΣ