Από μικρή άκουγα από τους μεγαλύτερους γύρω μου να μιλάνε διάφορα παράξενα πράγματα,από αερικά και "βορδόλακους"(για όσους δεν κατάγονται από επαρχίες,έτσι λένε τους βρυκόλακες) μέχρι και κακά πνεύματα και τον "εξω από'δω".Πράγματα για τα οποία ακούω ακόμα και τώρα.Η διαφορά πλέον είναι ότι κάποια από αυτά,τα πιστεύω. Για να μην μακρυγορώ,θα αναφερθώ σε μια αντίληψη που υπάρχει στην πατρίδα μου,περί της λοχείας των γυναικών.Η αντίληψη αυτή λέει,ότι οι λεχώνες δεν πρέπει να βγαίνουν από το σπίτι νύχτα,για 40 ημέρες.Επίσης,δεν πρέπει να δέχονται επισκέπτες στο σπίτι τους τις νύχτες.Και ακόμα και ο άντρας τους που θα μπεί στο σπίτι την νύχτα,θα πρέπει να έχει στην τσέπη του μια μπουκιά ψωμί και λίγο λιβάνι.Όλα αυτά γίνονται για να αποφύγουν επίσκεψη του "σεϊτάνη"(όλοι καταλαβαίνετε ποιον λένε έτσι οι Μεσολογγίτες) στη λεχώνα.Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή,την έπαθε ξαδέλφη μου και ήταν μάρτυρας η μητέρα μου,άνθρωπος που δεν πιστεύει σε τέτοια πράγματα.Και κοροιδεύει εμένα,καθότι αλαφροίσκιωτη,που βλέπω και ακούω διάφορα "πράγματα".. Η ξαδέλφη μου είχε φρεσκογεννήσει,αλλά δεν είχε κλείσει ακόμα 40 ημέρες.Έτσι δεν έβγαινε τις νύχτες από το σπίτι.Έμενε στον δεύτερο όροφο ενός δίπατου,από κάτω έμενε η μητέρα της.Ένα βράδυ,είχε πάει η μητέρα μου για καφέ στην θεία μου.Κάποια στιγμή που η ξαδέλφη μου χρειάστηκε κάτι,ξεχάστηκε και βγήκε στο μπαλκόνι και το φώναξε στη μάνα της,ώστε να της το ανεβάσει.Όταν η κοπέλα ξαναμπήκε σπίτι της και πήγε στο δωμάτιο του μωρού,βρήκε την κούνια να αιωρείται στον αέρα και το κρεβάτι της δίπλα από την κούνια να τραντάζεται ολόκληρο.Έβαλε τέτοιες φωνές που την άκουσε η μαμά μου από κάτω και ανέβηκε γρήγορα πάνω.Μέχρι να ανέβει πάνω,το φαινόμενο είχε σταματήσει γιατί η ξαδέλφη μου είχε αρχίσει τους σταυρούς και τις προσευχές.Δεν μπορεί να το φαντάστηκε όμως κάτι τέτοιο,και νέα κοπέλα κιόλας!Όλη νύχτα λιβανίζανε και προσεύχονταν,για να μην ξαναγίνει κάτι... Παρόμοιο περιστατικό με λεχώνα,έχω ξανακούσει και στη γειτονιά μου,στην Αθήνα.Η γειτόνισσα στον επάνω όροφο από εμάς,είχε γεννήσει και δεν είχε κλείσει ακόμα 40 ημέρες.Κάποια νύχτα την ακούσαμε να φωνάζει για βοήθεια και ότι κάποιος ήταν μέσα στο σπίτι.Ανεβήκαμε πανω με τα χίλια,εγώ και η μαμα μου,και δεν βρήκαμε κανέναν μέσα στο σπίτι,παρά μόνο την μάνα και το νεογέννητο.Σημειωτέον,δεν ήταν πολύ αργά το βράδυ,ούτε καν ώρα ύπνου,ούτε για το μωρό,ούτε για την μητέρα. Κάτι παίζει με τις λεχώνες πάντως.Μέσα στις 40 μέρες που μεσολαβούν από την γέννηση του παιδιού,η μάνα θα πρέπει να "φυλάγεται" από τον διάβολο,που θέλει να κλέψει την ψυχή του μωρού.Λένε ότι η ενέργειά τους για όσο είναι λεχώνες είναι τόσο μεγάλη,ώστε να μπορέσει να "κινήσει και βουνό",όπως λένε οι εδώ γηραιότεροι...