Στον «Ύμνο του Καλλιμάχου προς Δήλον» διαβάζουμε : « … είναι ανεμοδαρμένη και ακαλλιέργητη και θαλασσοδαρμένη και την περιτρέχουν πιο πολύ πλοία παρά άλογα και είναι θεμελιωμένη στη θάλασσα που περιστρέφεται γύρω της και μαζεύει τον πολύ αφρό του Ικαρίου πελάγους». Η σημερνή Δήλος αν και ανεμοδαρμένη δεν ήταν στην αρχαιότητα ακαλλιέργητη ούτε και θεμελιωμένη στη θάλασσα αφού βρίσκεται πολύ κοντά στη Μύκονο και στη Ρηνεία. Και όσον αφορά το Ικάριο πέλαγος η Δήλος δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Και συνεχίζουμε : ο Απολλόδωρος στη βιβλιοθήκη του (Βιβλίο Α’ 26) αναφέρει ότι ο Απόλλωνας είδε την Αργώ από τη Δήλο ή από τους Μελάντιους βράχους (που σύμφωνα με τη μυθολογία βρίσκονται στο Ικάριο πέλαγος) και έριξε ένα φλογερό βέλος με το οποίο φώτισε τη σημερινή Ανάφη. Σε αυτά που λέει ο Απολλόδωρος έχουμε το εξής πρόβλημα : από τη γνωστή Δήλο δεν φαίνεται αυτό το σημείο κοντά στην Ανάφη αλλά ούτε και από το Ικάριο. Πως λοιπόν τους είδε ο Απόλλωνας; Το μόνο νησί που έχει οπτική επαφή και με το Ικάριο και με την Ανάφη είναι η Κέρος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο Ορφικός Ύμνος (στιχ. 228-232) αναφέρει πως το ιερό νησί του Απόλλωνα μοιάζει με γυναίκα ξαπλωμένη. Και πράγματι από την Αμοργό και τα Κουφονήσια η Κέρος μοιάζει με γυναίκα ξαπλωμένη.