Αυτόπτης μάρτυρας ήταν και Π. Ε., κάτοικος Σκύδρας Πέλλας: «Ήταν κάτι φανταστικό, κάτι το ανεπανάληπτο. Δεν φοβήθηκα καθόλου. Γιατί να φοβηθώ άλλωστε; Πετούσαν σχετικά χαμηλά. Περίπου στα 1.000 μέτρα και προχωρούσαν αργά. Τα έβλεπα γύρω στα δέκα λεπτά, πήρα την κόρη μου στο παράθυρο και τα χάζευε κι εκείνη. Απ' τη χαρά της μάλιστα, χτυπούσε παλαμάκια. Ήταν πολύ όμορφα. Έμοιαζαν με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Σχεδόν σφαιρικά, λαμποκοπούσαν στο χρώμα που έχει το γνήσιο κοκκινέλι.