Εδώ Falcon69. Αναφέρω ότι σήμερα στις 29.04.07 ότι η σελίδα λειτουργεί, όπως και η λειτουργεία της δηλώσεως. Ακόμη δεν έχω παρατηρήσει προβλήματα.

Άσχετο αλλά σημαντικό. Επειδή ο reportergr μου ανέφερε ότι δεν μπορεί να μπει στη σελίδα και επειδή είχα και κάποια προβλήματα τη Παρασκευή με το login στείλτε μου στο support@paranormap.net ή γράψτε εδώ σαν σχόλιο τυχόν προβλήματα που έχετε με τη σύνδεσή σας στη σελίδα από 28/04 και μετά.

toso kairo sas to kryvw..eimai k egw ena paranormal activity apo monos mou:P

Χα. χα. Μάγος είσαι;

mallon les ekeino me ton pontio pou nomize oti itan mpalaki alla telika allakse gnwmi ston aera:P

Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να κάνω login, έτσι μπαίνω σαν επισκέπτης. Ελπίζω το πρόβλημα να αποκατασταθεί σύντομα γιατί αλλιώς δεν μπορούν να περαστούν και αναφορές μέσα στο PARANORMAP. Λοιπόν, σχετικά με τις εξαφανίσεις : Βρήκα και άλλες παράξενες εξαφανίσεις στο βιβλίο του Γ. Μπαλάνου Εισβολείς, εκδόσεις Locus-7 : Στα 1873, στο Λίμιγκτον της Αγγλίας, κάποιος Τζέημς Ουώρσον είχε στοιχηματίσει να τρέξει μια ορισμένη απόσταση. Λίγα μέτρα πίσω του ακολουθούσαν μʼ ένα αμάξι, οι φίλοι του Μπάρχαμ Ουάιζ, Χάμερσον Μπερνς και κάποιος άλλος του οποίου το όνομα δεν αναφέρετε, όταν ξαφνικά, ο Ουώρσον, σκόνταψε στον άδειο αέρα, έβγαλε μια τρομερή κραυγή και εξαφανίστηκε, χωρίς κανένα ίχνος του να βρεθεί ποτέ. Μια εξίσου αλλόκοτη περίπτωση είναι η εξαφάνιση του Τσαρλς Άσμορ, 16 ετών, από το Ιλλινόι, το 1878. Ο νεαρός Τσάρλς είχε βγει για νερό, και τα ίχνη του σταματούσαν ξαφνικά λίγα μέτρα από τη πόρτα του. Επί μέρες αργότερα, η μητέρα του και μερικοί ξένοι μπορούσαν να ακούνε τη φωνή του Τσαρλς να έρχεται από διαφορετικά απροσδιόριστα σημεία, για να σβήσει σε λίγο για πάντα. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1880, στο Γκάλλατιν του Τεννεσσή ένας άνδρας ονόματι Ντέηβιντ Λάγκ, εξαφανίστηκε μπροστά στη σύζυγό του στα δύο του παιδιά και στο φίλο του δικαστή Πεκ. Και του Λάγκ κανένα ίχνος δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά ένα χρόνο αργότερα τα παιδιά του πρόσεξαν ότι εκεί που είχε χαθεί ο πατέρας τους, υπήρχε ένας κύκλος από μισομαραμένο κίτρινο γρασίδι, περίπου 5 μέτρα σε διάμετρο . Όταν πλησίασαν, άκουσαν τη φωνή του πατέρα τους να φωνάζει «Βοήθεια… βοήθεια». Η φωνή έσβηνε, έως ότου χάθηκε για πάντα (Σημ. Aragorn : Δεν είναι δυνατόν να μην είχε προσέξει το κύκλο κανείς για ένα χρόνο. Μάλλον το πέπλο που χωρίζει τον κόσμο μας από τον κόσμο που πήγε ο Πεκ είχε λεπτύνει εκείνη την ώρα με αποτέλεσμα να έχουμε οπτικά φαινόμενα αλλά και ηχητικά όπως τη φωνή για βοήθεια). Η περίπτωση που συνέβη στις 25 Νοεμβρίου 1886, είναι κάπως διαφορετική. Ένας πατέρας με τους τρεις γιους του μάζευαν καλαμπόκι σε μια φάρμα, στην Εντίνα του Μιζούρι. Ο καιρός ήταν καλός, όταν ξαφνικά κάτι που έμοιαζε με κεραυνό έλαμψε γύρω τους. Ο πατέρας κι ο ένας γιος τραυματίσθηκαν , ο άλλος γιος σκοτώθηκε και ο τρίτος δεν υπήρχε πουθενά. Είχε χαθεί ταυτόχρονα με τη λάμψη. Ο κεραυνός ή ότι άλλο ήταν, είχε στείλει τον τρίτο γιο κάπου αλλού. Που όμως; Και τα περιστατικά συνεχίζονται. Χρονολογία : 24 Δεκεμβρίου 1890. Τόπος : Η φάρμα του Τομ Λέρτς στο Σάουθ Μπεντ, της Ιντιάνα. Η ώρα ήταν 10 μ.μ. όταν ο γιος του Τομ Λέρτς, ο εικοσάχρονος Όλιβερ, βγήκε να φέρει νερό από το πηγάδι, και σε λίγο ακούστηκε να φωνάζει : «Βοήθεια». Έτρεξαν όλοι έξω, μα δεν τον είδαν πουθενά. Ακούστηκε πάλι η έντρομη κραυγή : «Βοήθεια… βοήθεια. Με κρατά…» Η φωνή ερχόταν πάνω από τα κεφάλια τους και συνέχιζε να ακούγεται όλο και πιο μακρινή επί πέντε λεπτά περίπου, μέχρι που έσβησε εντελώς. Ο Όλιβερ είχε χαθεί κυριολεκτικά στον αέρα. Δεν τον ξαναείδε κανείς. Μια ακόμη εξαφάνιση αρκετά κωμική εκ πρώτης όψης. Δημοσιεύτηκε στις 12 Αυγούστου 1956, σε μια εφημερίδα της Ρώμης. Ένας ψυχοπαθής πήδησε από τον τρίτο όροφο μιας κλινικής του Σαλέρνο φωνάζοντας : «Είμαι χελιδόνι! Είμαι χελιδόνι!». Είναι περιττό να προσθέσουμε ότι… δεν έφθασε ποτέ στο έδαφος (Σημ. Aragorn : Λέτε να μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι και να τη γλίτωσε; Πάντως πτώμα δεν βρέθηκε… Το όλο περιστατικό μου θύμισε ένα ανέκδοτο που θα σας το πω άλλη φορά!)

Στα βιβλία του Τσαρλς Φορτ υπάρχουν πολλά περιστατικά από εξαφανίσεις ανθρώπων ή από ανθρώπους που καθώς βάδιζαν στα πεζοδρόμια βρέθηκαν ξαφνικά σε αγροτικές περιοχές μακριά από τη πόλη τους.