"Η ιστορία είναι απολύτως αληθινή!!! Όταν εγώ και η κολλητή μου ήμασταν στην 1η λυκείου είχαμε "βάλει στο μάτι" το "Εκκρεμές του Φουκό" στο πανεπιστήμιο της πόλης μας καθώς κάτι ύποπτο συνέβαινε εκεί. Εκεί λοιπόν υπήρχε ένα άγνωστης χρήσης υπόγειο παράθυρο που δεν είχε λαβή για να ανοίγει συνεπώς δεν είχε λόγο να βρίσκεται εκεί. Σε μια εκδρομή αποφασίσαμε να μπούμε μέσα από το υπόγειο παράθυρο με φακό. Για καλή μας τύχη το τζάμι ήταν ήδη σπασμένο. Σαν "Λάρες Κρόφτ" πηδήξαμε με δυσκολία μέσα απτό παράθυρο παρόλα τα "απειλητικά μηνύματα" στους τοίχους με γκράφιτι για όποιον μπει! Ξαφνικά και ενώ έξω δούλευε, ο φακός σταματάει! Φωτίζουμε λοιπόν με τα κινητά μας και ακούμε μια περίεργη φωνή να λέει "Hello". Φοβηθήκαμε αλλά θεωρήσαμε ότι μπορεί να μας κάνουν πλάκα τίποτα μικρά. Προχωρήσαμε η μία δεξιά κι η άλλη αριστερά για να δούμε η κάθε μια στη μεριά της ένα τούνελ! Εκεί λοιπόν στα τούνελ υπήρχαν βάθρα ξύλινα στη σειρά σαν αυτά που έχουνε στις τάξεις για την έδρα που οδηγούσαν κάπου υπόγεια, πρέπει να τα είχαν βάλει για να μην βρέχονται τα πόδια τους αυτοί που έχουν πρόσβαση σ’ αυτά τα τούνελ καθώς το νερό από τη βροχή ήταν πάρα πολύ!! Εκεί μέσα ήταν ένας πεταμένος κουβάς που πατήσαμε για να ξαναφτάσουμε το παράθυρο, όταν βγήκαμε καθώς δεν βρήκαμε κουράγιο να προχωρήσουμε μέσα στα τούνελ, παρατηρήσαμε ότι σ' όλο το πάρκο του πανεπιστημίου υπήρχαν πόρτες μέσα στη γη που κανείς δεν ήξερε τι είναι, που οδηγούσαν και αν συγκοινωνούσαν! Παιδιά σας λέω ειλικρινά την αλήθεια!! Και αν και το "Φουκό" μετά από χρόνια το έχουν αλλάξει οι πόρτες στο επονομαζόμενο "Πάρκο της Ειρήνης" υπάρχουν ακόμα. Και αν έρθετε στη Πάτρα να πιείτε καφέ στο πάρκο μη ξεχάσετε να τους ρίξετε μια ματιά.... Αν δημοσιευτεί αφιερωμένο στη Βάσια που μαζί το ζήσαμε..