Στην Κατερίνη από όπου κατάγομαι και συγκεκριμένα στον συνοικισμό Άγιος Αθανάσιος τα πρώτα χρόνια μετά τον εμφύλιο συνέβη το εξής περιστατικό: κάποιος γνωστός της οικογένειας μου με την αδελφή του ξεκινά τα ξημερώματα με το κάρο τους να πάνε στο καπνοχώραφο τους. Σε μια διασταύρωση γύρω στις 02:00 η ώρα τα μουλάρια σταματούν φανερά ανήσυχα και αρνούνται να κάνουν βήμα. Ο άνθρωπος μας προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα κάνει να προχωρήσουν αλλά μάταια. Τότε αντιλαμβάνεται ότι ένα ακέφαλο πλάσμα πετούσε σε χαμηλό ύψος και σε κοντινή απόσταση από το κάρο γύρω γύρω από αυτό. Η εκδήλωση τους καθήλωσε στο σημείο αυτό για αρκετή ώρα κι όταν εξαφανίστηκε μπόρεσαν να συνεχίσουν το δρόμο τους. Το γεγονός είναι γνήσιο κι αυτό γιατί υπήρξαν κι άλλοι αυτόπτες μάρτυρες κατά καιρούς μέχρι που έγινε εξορκισμός από την Εκκλησία κι έπαψε η εκδήλωση. Λέγεται ότι ήταν το πνεύμα ενός αθώου βοσκού που κάηκε ζωντανός λίγα μέτρα παρακάτω ως πράξη εκδίκησης από αριστερούς αντάρτες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου λόγω συνωνυμίας όμως με κάποιον εθνικόφρονα.