Παλαιοτέρα που δεν υπήρχε τόσο πολύ κόσμος και τουρισμός στο νησί, τα χρόνια δηλ που ο πατέρας μου ήταν μικρός, τον Άγιο τον έβλεπαν παρά πολύ συχνά να περπατάει στην πόλη και αυτός ήταν ο λόγος που τα παπουτσάκια του φθείρονταν, έλιωναν ..και έτσι τα έκοβαν μικρά κομματάκια και τα μοίραζαν στους πιστούς.. Στον καιρό μας συνεχίζουν να τον βλέπουν να περπατάει στην πόλη όμως η μεγάλη ζήτηση για φυλακτά από πιστούς καθιστά δύσκολη την αναμονή της φθοράς.. όποτε πλέον δε περιμένουν να φθαρεί, τα φορούν στον Άγιο και μετά τα δίνουν στους πιστούς (σε μικρά κομματάκια) Τα πόδια του Άγιου δεν καλύπτονται από τζάμι και ο πιστός μπορεί στην πραγματικότητα να φιλήσει τα πόδια που φορούν τα πασουμάκια εννοείται.. Μπορώ να σας πω αμέτρητες ιστορίες για τον Άγιο Σπυρίδωνα και μπορώ να σας πω και προσωπικά βιώματα. Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι ολοζώντανος και το αποδεικνύει κάθε φορά.. αρκεί κάποιος να έχει ανοιχτό μυαλό και να μη καταδικάζει εκ των πρότερων.. Επίσης μπορεί ο οποιοσδήποτε να τον δει, όποτε θέλει.. εκτός δηλ το ότι ανοίγουν το φέρετρο και τρεις και λίγο που κάνουν τις επικλήσεις.. την ημέρα της γιορτής του (αν θυμάμαι καλά)τον έχουν όρθιο στην είσοδο του κελιού ώστε να μπορούν να τον βλέπουν όλοι..