Μαρτυρία κας Μαυρομάτη : Από 6 μηνών είχαν αρχίσει να γίνονται μικροπράγματα που δεν τα έλεγα στον άντρα μου, 12 όμως μέρες πριν του προφήτη Ηλία άρχισαν τα φαινόμενα να γίνονται ραγδαία. Γυαλικά να σπάζουν χωρίς να είναι κανείς στο δωμάτιο, οκάδες ζάχαρη και λάδι να βρίσκονται χυμένα στο πάτωμα, το βαρέλι με το ξύδι χύθηκε όλο, επίσης και το καδί με 40-50 οκάδες τυρί που δεν μπορούσε να το γυρίσει μόνο του ένα παιδί. Τέσσερις – πέντε λάμπες ακόμη έσπασαν διαδοχικά και παντού εύρισκα γυαλικά χωρίς να ακουστεί κρότος. Πολλές φορές έβλεπα γυαλικά στη θέση τους και ώσπου να γυρίσω τα εύρισκα σπασμένα. Μια μέρα ακούσαμε με την πεθερά μου, στον κοιτώνα όπου δεν ήταν κανείς, κρότο σπασμένης φιάλης. Τρέξαμε και βρήκαμε κομμάτια μια φιάλη με ροδόσταμο. Μια άλλη μέρα βρήκα το περιεχόμενο ενός βάζου, 5-6 οκάδες γλυκό, χυμένο στο πάτωμα, δίπλα χυμένο ένα μπουκάλι βάμμα ιωδίου και 2 μέτρα πιο μακριά το βάζο. Μέχρι να τρέξω στη σκάλα να φωνάξω βρήκα το βάζο του γλυκού όρθιο. Το αλεύρι και το κριθάρι έφευγαν μόνα τους από τα αμπάρια, 2-3 οργιές μακριά, καμιά φορά μουσκεμένα και με «δαχτυλιές» χωρίς να είναι κανείς στη κουζίνα. Έπειτα άρχισε το σκίσιμο του ρουχισμού. Μπερντέδες, προσκέφαλα, γύροι κρεβατιών, παπλώματα, πουκάμισα και άλλα ρούχα όλα σκισμένα με τον ίδιο τρόπο. Ένα μικρό τρίγωνο του οποίου η μία πλευρά πήγαινε μακριά. Ώσπου να γυρίσω από το ένα δωμάτιο στο άλλο βρισκόμουν μπροστά σε νέες ζημιές. Και ξαφνικά άρχισαν να αναποδογυρίζουν τα δοχεία των φαγητών, ώστε αναγκαστήκαμε να μαγειρεύουμε στον πεθερού μου. Μια μέρα βρήκα πεταμένα έξω από το φούρνο μισοψημένα τα ψωμιά και σε ένα αγιασμό που κάναμε, όπου έπεσε μια πέτρα ενώ όλες οι πόρτες ήταν κλειστές, έπειτα από μισή ώρα βρήκα κάτω το πετραχήλι του παπά, το βιβλίο του ανοιχτό και τον αγιασμό χυμένο. Επίσης μια άλλη φορά μια εικόνα της Παναγίας χάρτινη, σκισμένη και σκορπισμένη κομματάκια στο πάτωμα. Μια άλλη φορά έτυχε να στρώνεται μόνο του το τραπέζι(!), 10-15 φορές στο κλεισμένο δωμάτιο με καθίσματα και πράγματα του μαγειριού επάνω. Σημειωτέον είναι ότι όταν η υπηρέτρια έλειπε, τα φαινόμενα ήταν εντονότερα. Και το μόνο γυαλικό που μου έμεινε, είναι αυτό που έχω στη τσέπη μου. Ένα ποτήρι. Πρώτη εγώ στην αρχή δεν ήθελα να πιστέψω πως γίνονται μόνα τους αυτά τα πράγματα. Τώρα το βεβαιώνω. Πως όμως γίνονται δεν ξέρω να σας πω. Κατάθεση του συζύγου της κας Μαυρομάτη, Κων/νου Μαυρομάτη : Από το χειμώνα που είχαν αρχίσει τα φαινόμενα δεν μου έλεγαν τίποτα γιατί φοβόντουσαν μήπως θυμώσω για τις ζημιές. Τα πρώτα που μου είπαν ήταν σπασίματα τζαμιών και γυαλικών, τα οποία νομίσαμε ότι τα έκαναν τα παιδιά και η υπηρέτρια. Μολονότι όμως τα τιμωρήσαμε πολύ σκληρά (μέχρι ωμότητας) τα φαινόμενα εξακολούθησαν. Αυτό που με έπεισε τελικά είναι τα εξής δύο φαινόμενα. Μια μέρα βρήκαν ένα τενεκέ πετρελαίου που μόλις είχα αγοράσει, χυμένο στο υπόγειο. Χωρίς να μου που τίποτα μάζεψαν όσο μπορούσαν αλλά πάλι ξαναχύθηκε αν και το δοχείο δεν ήταν τρυπημένο. Τότε μου το είπαν και αφού κατέβηκα μόνος και πείσθηκα ότι το δοχείο δεν τρέχει, ξαναμάζεψα όσο μπόρεσα και έκλεισα τη πόρτα περιμένοντας έξω με το πιστόλι στο χέρι. Όταν σε λιγάκι άνοιξα πάλι το πετρέλαιο ήταν ξαναχυμένο και το πράγμα επαναλήφθηκε χωρίς να μπορεί να μπει κανείς από πουθενά στο υπόγειο. Τότε πείσθηκα πως κάτι το υπερφυσικό συμβαίνει και το εγκατέλειψα. Έκτοτε από ζημιά σε ζημιά δεν μας έμεινε σχεδόν τίποτα και αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε ότι είχαμε στο σπίτι του πατέρα μου για να τα σώσουμε. Εκεί μαγειρεύουμε πια και το φαγητό μας διότι το δοχείο συχνά αναποδογύριζε. Ήταν αληθινή καταστροφή και ζημιώθηκα πάνω από δέκα χιλιάδες δραχμές. Μια άλλη μέρα εκεί που κατέβαινα από το πάνω πάτωμα όπου δεν ήταν κανείς, άκουσα ξαφνικά κρότο σπασμένου τζαμιού στο δωμάτιο σε απόσταση δύο μόλις βημάτων. Μπήκα μέσα και το τζάμι ήταν μεν σπασμένο πέτρα όμως δεν βρήκα. Τότε αντιλήφθηκα ότι μια μεγάλη πέτρα που στύλωνε τη πόρτα του δωματίου έλειπε και σκύβοντας από το παράθυρο, την είδα από κάτω μου, στη ρίζα ενός δέντρου. Σημειωτέον ότι τα φαινόμενα συνέβαιναν μόνο από το πρωί μέχρι το βράδυ, ποτέ αργά τη νύχτα, ακόμη και όταν έλειπε η υπηρέτρια, γιατί επίτηδες μετά από συμβουλή πολλών την απομακρύναμε τη μέρα στο χωριό Κρεπινή. Κατάθεση του ιατρού Χρ. Σιανού : Πιστοποιώ ότι πηγαίνοντας στο Μαύροβο (σημ. Aragorn : Σημερινό Μαυροχώρι), είδα με τα ίδια μου τα μάτια το αλεύρι να εκσφενδονίζεται από το αμπάρι σαν ένα αόρατο χέρι να το πετούσε. Δεν μπορεί να είναι απάτη γιατί άνθρωπος δεν χωράει στο αμπάρι. Έπειτα είχα πάρει όλα τα μέτρα προς έλεγχο, είχα κλειδώσει και την υπηρέτρια στο δωμάτιο και κρατούσα ο ίδιος το κλειδί. Κατάθεση του εμπόρου Ι. Τσαντήλα : Ο έμπορος κ. Ι. Τσαντήλας καταθέτει ότι ακούγοντας τα γενόμενα πέρασε από την οικία Μαυρομάτη, ενώ όλη η οικογένεια εκτός του μικρού Παναγιώτη και του σπουδαστή κ. Στ. Παπαλάμπρου βρισκόταν στη Κρεπίνη. Του έδειξαν τότε μεγάλη ποσότητα αλεύρου σκορπισμένη στο χώμα της κουζίνας και ενώ συνομιλούσε με τον κ. Παπαλάμπρου, έτρεξε ο μικρός λέγοντας : Ελάτε τώρα να δείτε που πάει το αλεύρι. Και όντως είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια το αλεύρι να εκσφενδονίζεται σαν πυροτέχνημα από το αμπάρι σε ποσότητα 15 οκάδων περίπου. Εξετάσαμε τότε το αμπάρι το οποίο ήταν κατά το ήμισυ γεμάτο (2 Χ 2) με τη γούβα ακόμα στο μέσο του χυμένου αλευριού. Μέσα στη κουζίνα δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από εμάς. Τότε πίστεψα αυτά που λέγονταν ότι κάτι το υπερφυσικό συμβαίνει. Κατάθεση του παπα-Νικόλα, ιερέα : Κληθείς να κάνω αγιασμό και ενώ ήμασταν στο διάδρομο και όλες οι πόρτες ήταν κλειστές ακούσαμε κρότο στο δεξιό δωμάτιο και έπεσε μπροστά μου μια πέτρα της οποίας η κατεύθυνση δεν εξηγείται. Έπιασα τη πέτρα και ήταν καυτή, τόσο που αποκλείεται ακόμη και η ιδέα ότι μπορεί να την έριξε κάποιος από τους παρευρισκομένους. Άλλη μέρα πάλι όταν με φώναξε η κυρία Μαυρομάτη να δω το αλεύρι χυμένο, πράγμα που συνέβαινε τακτικά, όχι μόνο το βρήκαμε κατά γης κατεστραμμένο από νερά, αλλά είχε πάνω του και δαχτυλιές. Μέχρι να μου μιλήσει η οικοδέσποινα, χύθηκε κατά μήκος από το αμπάρι και το κριθάρι σε ίδια κατεύθυνση προς τα εμπρός. Κατάθεση Σ.Ν. Παπασταύρου, αρτοποιός : Μία Κυριακή στις 10 το πρωί ήμασταν μαζεμένοι κάτω και συζητούσαμε για τα γεγονότα, όταν ανεβαίνοντας τη σκάλα είδα το σεντούκι κάτω από το εικονοστάσι ν΄ ανοίγει και να βγαίνουν τα ρούχα διπλωμένα μόνα τους και να τοποθετούνται εμπρός κανονικά. Τότε φώναξα τη κ. Μαυρομάτη : «Αθηνά, έλα να δεις τα ρούχα που βγαίνουν από το σεντούκι…». Έτρεξαν τότε όλοι, βάλαμε πάλι τα ρούχα και καρφώσαμε το σεντούκι με δύο μεγάλα καρφιά, δεξιά και αριστερά. Καθώς συζητούσαμε το νέο αυτό γεγονός δοκιμάσαμε πάλι το σεντούκι και είδαμε ότι τα καρφιά έλειπαν, ενώ τα ίχνη τους είχαν μείνει και το σεντούκι άνοιγε πάλι εύκολα. Κατάθεση του Αθ. Μαυροβίτη, υποδηματοποιού : Μια μέρα του Ιουλίου περνώντας κατά τύχη από το σπίτι του Παπαλάμπρου όπου άκουσα να γίνονται πράγματα χωρίς να τα πιστεύω μπήκα από περιέργεια με έναν χωρικό. Εκεί, επειδή ακούσαμε μικρό κρότο στη κουζίνα πλησιάσαμε το καγκελόφραχτο παράθυρο και κοιτάζαμε περίεργοι κρατώντας τα κάγκελα. Τότε είδαμε ξαφνικά ενώ δεν ήταν κανείς μέσα στη κουζίνα, τον σοφρά να κυλά μόνος του ενώ ήταν πλάγια στο τοίχο και να πέφτει κανονικά στη μέση, έπειτα ένα κάθισμα να σηκώνεται στον αέρα και να τοποθετείτε επάνω του και έπειτα ένα μπλε χοντρό διπλωμένο τραπεζομάντιλο να πηγαίνει και αυτό πάνω στο κάθισμα. Τότε φωνάξαμε και τους άλλους που ήταν εκεί: « Τρεχάτε! Ελάτε να δείτε!…» Πριν κορόιδευα αυτά που άκουγα αυτά τα πράγματα και ούτε ήθελα να πάω να τα δω. Τώρα όμως πιστεύω γιατί τα είδα με τα μάτια μου αν και δεν μπορώ να τα εξηγήσω. Κατάθεση των κ. Σταυρίδη και Πετκανά : Την ίδια μέρα με το περιστατικό του κ. Μαυροβίτη πήραμε το σοφρά με το κάθισμα και τα βάλαμε στη θέση τους, έπειτα κλείσαμε τη πόρτα όπου κανείς δεν μπορούσε να μπει στη κουζίνα γιατί το παράθυρο είχε σίδερα. Μετά από 5 λεπτά στεκόμενοι έξω από τη πόρτα ξαναμπήκαμε και τα είδαμε πάλι στη μέση, το ένα πάνω στο άλλο όπως πριν. Εκείνη τη μέρα η ίδια κατάσταση επαναλήφθηκε 5-6 φορές ενώ εμείς φυλάγαμε μην μπει κανείς ενώ η υπηρέτρια η Δήμητρα ήταν μαζί μας. Επίσης βρίσκαμε κάθε φορά πάνω στο σοφρά πράγματα όπως μαχαιροπίρουνα και σκεύη ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ. Πάντως άνθρωπος δεν τα έκανε αυτά τα πράγματα. Και πριν από 20 χρόνια έγιναν παρόμοια πράγματα εδώ στο Μαύροβο στο σπίτι του Παρδάλη.