Όπως μας κάνει γνωστό μια κατάθεση μιας κοπέλας, που σώζεται στο Αρχείο της Μονής των Ουρσουλινών (Λουτρά), μια νέα γυναίκα από την Αετοφωλιά, που λέγονταν Ειρήνη, υπέφερε από ένα εξόγκωμα που είχε παρουσιαστεί στο γόνατό της. Οι γιατροί που την φρόντισαν, έβαλαν όπως συνήθιζαν τότε, ένα φυτίλι με διάφορα παρασκευάσματα, στο πονεμένο μέρος. Η κατάσταση όμως, αντί να πάει προς το καλύτερο πήγαινε προς το χειρότερο, σε σημείο που αποφάσισαν οι θεράποντες γιατροί να της κόψουν το πόδι, για να της σώσουν τη ζωή. Αποβραδίς, η δυστυχισμένη γυναίκα, κατάλαβε πως δεν μπορούσε να ελπίζει πια τίποτα από τους ανθρώπους και κατάφυγε στην Παναγιά του Βρυσιού και την παρακάλεσε για τη γιατρειά της. Υποσχέθηκε, κιόλας να πουλήσει κι ένα μικρό κτήμα που είχε κληρονομήσει και με τα χρήματα που θα έπαιρνε να φρόντιζε ν’ ασημωθεί η Εικόνα. Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησε η γυναίκα και με μεγάλη χαρά διαπίστωσε ότι το πόδι της ήταν τελείως καλά, όπως και τ’ άλλο. Πήδηξε από το κρεβάτι της και το έδειξε στη μητέρα της, τελείως θεραπευμένο. Τήρησε την υπόσχεσή της, πούλησε το μικρό της κτήμα όσο καλύτερα μπορούσε και πρόσφερε τα χρήματα για το σκοπό που είχε τάξει ... Το ασήμωμα της Εικόνας δεν ήταν δυνατόν να γίνει στην Ελλάδα (βρισκόμαστε σε μια εποχή αμέσως μετά το 1830) και για τούτο χρειάστηκε η Εικόνα να πάει στην Πόλη και να γίνει εκεί η εργασία.