Ο ιερέας Αθανάσιος Σοφίδης θεωρεί ευλογία το περίεργο αυτό φαινόμενο. Και επίτροπος του ναού προσπάθησε να πάρει κλαδί αυτού του φυτού να το φυτέψει σε γλάστρα κι απέτυχε. Είναι ένα κλαδί με αγκάθια από ένα θαμνώδες φυτό που κάθε χρόνο το προσφέρει μια γυναίκα και τοποθετείται στο κεφάλι του εσταυρωμένου την εβδομάδα των Παθών. Το ακάνθινο στεφάνι αντί να ξεραθεί, ανθίζει βγάζει φύλλα και αυτές τις ημέρες πέταξε και μικρά ροζ ανθάκια, ενώ είναι στο ιερό στην προβλεπόμενη θέση. Επισκεφθήκαμε τον ναό Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και διαπιστώσαμε ακριβώς αυτό που συμβαίνει και αποτελεί θέμα συζητήσεων στους ενορίτες που δεν μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Μιλήσαμε με τον ιερέα Αθανάσιο Σοφίδη. Τι φαινόμενο υπάρχει εδώ; Βλέπουμε το ακάνθινο στεφάνι του Εσταυρωμένου να βγάζει φύλλα, να ανθίζει με κόκκινα ανθάκια; -Ναι, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μας έφερε μια ενορίτισσά μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση αυτό το είδος του ακάνθινου στεφανιού, μας το φέρνει κάθε Μ. Πέμπτη. Μετά από λίγο καιρό αυτό ότι φύλλα και άνθη έχει πάνω μαραίνονται, πέφτουν και εδώ έχουν περάσει 60 και ημέρες και το βλέπουμε αυτό να επανανθίζει. Δηλαδή βλέπουμε τα φύλλα να επανέρχονται πράσινα και ζωηρά, να βγάζει ανθάκια κλπ. Και αυτό θα συνεχιστεί επί αρκετό καιρό. Δεν θα μείνουν αυτά εδώ. Θα πέσουν αυτά και μετά θα ξαναβγάλει άλλα. Ενώ είναι κομμένο, δεν ποτίζεται, δεν βρίσκεται σε γλάστρα αλά στο κεφάλι του εσταυρωμένου. -Όχι βέβαια, είναι αιωρούμενο πάνω στον σταυρό. Και μάλιστα με αυτή την ζέστη που έχουμε τώρα, θα έπρεπε να έχει ξεραθεί και όμως όπως βλέπετε είναι καταπράσινο. Αυτό κάνει κύκλο, δηλαδή κάθε 2-3 μήνες ρίχνει τα φύλλα του και ανθοφορεί πάλι. Μία χρονιά μας είχε αντέξει ακριβώς από Μ. Πέμπτη μέχρι Μ. Πέμπτη, ένα χρόνο ολόκληρο. Αυτό πώς να το χαρακτηρίσεις; Τί λένε οι ενορίτες; -Το βλέπουν σαν ευλογία, προσκυνούν τον Εσταυρωμένο. Από εκεί και πέρα δεν το κάνουμε εμείς «λαϊκό προσκύνημα». Το έχουμε σαν ευλογία κάθε χρόνο εδώ να μας αγιάζει... Είναι ένας συμβολισμός. -Ναι, βέβαια. Κάποτε το είδος αυτό το πήρε ένας επίτροπος από εδώ και το φύτεψε σε γλάστρα. Κάθε μέρα το πότιζε κι όμως ξεράθηκε. Δεν άνθισε ποτέ. Αυτό είναι το θαυμαστό σε αυτή την περίπτωση, ότι όπου κι αλλού άνθρωποι επιχείρησαν να το διατηρήσουν σε αυτή την κατάσταση, στάθηκε αδύνατον». Ο πατήρ Αθανάσιος Σοφίδης κάνει το σταυρό του κι ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο. Μελαχροινή Μαρτίδου