Ανήμερα τής πανηγύρεως τής Λαμπροτρίτης τού 2000 στήν Ι. Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα της Γουμένισσας, κατά την διάρκεια του Εσπερινού στον αποπερατούμενο μεγάλο Ναό των Αγίων, μεταξύ πολλών προσκυνητών προσήλθε ένας Ιερεύς συνοδευόμενος από την πρεσβυτέρα του. Συμπροσευχήθηκε από το ιερό Βήμα και διηγήθηκε ο ίδιος προς όλο το εκκλησίασμα την ευεργεσία πού δέχθηκε από τούς Αγίους. Είμαι ο π. Αλέξανδρος Θεοδωρόπουλος, εφημέριος τού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου Σιατίστης. Πριν από οκτώ χρόνια είχε πρησθεί η αριστερή παρωτίδα μου με πολύ πόνο, πού σιγά σιγά εβούλωνε και το αυτί μου. Στο ΑΧΕΠΑ με κράτησαν μια βδομάδα, μου έδωσαν αντιβίωση, ξεπρήσθηκε. Μου συνέστησαν, όποτε μου ξαναπαρουσιαζόταν, να έπαιρνα την ίδια αντιβίωση, λέγοντας ότι έχει μολυνθεί η παρωτίδα. Οκτώ χρόνια με ενοχλούσε, έβγαζε πύων και αίμα, έπαιρνα αντιβίωση, υποχωρούσε, και πάλιν από τήν αρχή. Το Δεκέμβριο τού 1999 ξαναπρήσθηκε, πήγα σε γνωστό ωτορινολαρυγγολόγο στο ΑΧΕΠΑ, με εξέτασε, βγάλαμε σε ειδικό εργαστήριο αξονική τομογραφία και υπέρηχο, δεν εντοπίστηκε σιελόλιθος, και έτσι συμπέρανε ότι ήταν ερεθισμός. Με εξέτασε και ο Καθηγητής του και συζήτησαν ότι έπρεπε να χειρουργηθώ, διότι, καθώς τούς άκουσα να λένε, τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο. Όμως, άλλος γιατρός μου εξήγησε ότι η εγχείρηση αυτή θα γινόταν ακριβώς δίπλα στο προσωπικό νεύρο και υπήρχε κίνδυνος από την παραμικρή αβλεψία να κοπεί το προσωπικό νεύρο και να μείνω δια βίου με πάρεση (στράβωμα). Στενοχωρημένος γύρισα στη Σιάτιστα, δεν ήξερα τι να κάνω, το ανέβαλα μετά τις εορτές. Μου λέει η πρεσβυτέρα, να το σταυρώσουμε με λαδάκι από το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γρίβα πού είχαμε επισκεφθεί με την Ενορία το Σεπτέμβριο. Μου το σταύρωσε λοιπόν με δάκρυα, με προσευχή, κι εκείνης και εμού. Το πρωί αισθάνθηκα να πέφτει κάτι στο στόμα μου. Όταν το πήγα για εξέταση, απόρησε ο γιατρός τού ΑΧΕΠΑ· ήταν σιελόλιθος, πού δεν είχε εντοπισθεί από τούς γιατρούς! Σε δύο μέρες δεν είχα κανένα πρόβλημα ούτε έχω μέχρι σήμερα.