Στις 21-6-1995 η 46χρονη Κατερίνα Νικηφ. Τσοτοπούλου-Τριανταφύλλου, κάτοικος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, μετά από φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο “Παπανικολάου” με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση: το μετωπιαίο οστούν είχε θρυμματισθεί, μήνιγγες, αίματα, χώματα ήταν αναμειγμένα στο μέτωπο. Μετά από πέντε ώρες χειρουργείο, την οδήγησαν στην Εντατική Μονάδα. Εξ αντικειμένου, οι ιατροί δεν έδιναν καμιά ελπίδα να ζήσει, ούτε μία στο εκατομμύριο, και έλεγαν ότι, αν ζούσε, θα ήταν “φυτό”. Οι δικοί της, με αγωνία για την κατάστασή της, αλλά και βαθιά πίστη, όλο το βράδυ παρακαλούσαν τον άγιο Ραφαήλ. Την επομένη πληροφορήθηκαν ότι θα γινόταν αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στην Μεταμόρφωση Χαλκιδικής όπου μετέβησαν και συμμετείχαν και έδωσαν το όνομά της για να μνημονευθεί στην Προσκομιδή. Έφυγαν με ανάλαφρη την ψυχή, γεμάτη ελπίδα στο Θεό, έστω κι αν ιατρικώς η κατάσταση τής ασθενούς ήταν απελπιστική. Την άλλη μέρα απόγευμα, οι ιατρικές πληροφορίες πάλι αποκαρδιωτικές. Κάποιος ιατρός τούς είπε ότι ήταν τόσο σοβαρή η κρανιοεγκεφαλική κάκωση, πού δεν άφηνε καμιά ελπίδα, παρά μόνο αν θα ήταν δυνατόν να γίνει “μεταμόσχευση” κεφαλής! Η μητέρα της, όταν τής επέτρεψαν μετά από μέρες να εισέλθει για λίγο στην Εντατική, δεν κατόρθωνε να αναγνωρίσει ποια ήταν η κόρη της, παρά μόνο όταν τής την έδειξε μία νοσοκόμος! Την Κυριακή 25 Ιουνίου ανέβηκαν πρωί στο Μοναστήρι τού Αγίου Ραφαήλ στη Γρίβα της Γουμένισσας. Λειτουργούσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, και τούς είπα να μην απελπίζονται, αλλά να παρακαλούν τον Άγιο, κι εκείνος θα κάνει το θαύμα του, όπως τόσα ανέλπιστα θαύματα μέχρι τότε. Γονατιστοί με δάκρυα προσευχήθηκαν στην Παράκληση πού ζήτησαν να τελεσθεί, μετά τη θ. Λειτουργία. Πήραν λαδάκι και αγιασμό. Κατέβηκαν έπειτα στην Ιερά Μονή της Παναγίας στη Γουμένισσα και δεήθηκαν με πόνο ψυχής ενώπιον τής θαυματουργού εικόνος της να γίνει το θαύμα στον άνθρωπό τους. Καθημερινά τελούσαν Παράκληση τού Αγίου Ραφαήλ και άλλων Αγίων οι ίδιοι στη Θεσσαλονίκη. Στις καθ’ ημέραν θείες Λειτουργίες και τις ιερές Παρακλήσεις στο Μοναστήρι γινόταν συνεχής μνημόνευση τού ονόματος τής ασθενούς. Στις 2 και 9 Ιουλίου, Κυριακές επίσης, από τα χαράματα, ανέβηκαν οι συγγενείς πάλι στην Ιερά Μονή, λειτουργήθηκαν, έδωσαν πρόσφορο με το όνομα τής ασθενούς, προσευχήθηκαν με επίμονη βαθιά πίστη και ελπίδα, γονατιστοί και με δάκρυα, στην Παράκληση μετά τη θεία Λειτουργία. Στις 9 Ιουλίου συνέπεσε να είναι κι ένα λεωφορείο προσκυνητών από Κοζάνη, πού κι εκείνοι παρακλήθηκαν να προσευχηθούν εκτενώς, συμψάλλοντες στην Παράκληση το “Κύριε ελέησον”. Την επομένη, μετά από 18 μέρες στην Εντατική, η ασθενής ανένηψε! Το θαύμα είχε γίνει. Τα εξ αντικειμένου αρνητικά επιστημονικά προγνωστικά ανετράπησαν! Μάλιστα, μολονότι τις τελευταίες μέρες ήταν πιθανόν να προσβληθεί από μηνιγγίτιδα και να υποστεί εγκεφαλικό, τελικά η Χάρη τού Θεού απέτρεψε κι αυτόν τον κίνδυνο. Τη μετέφεραν στη Νευροχειρουργική Κλινική, από όπου πήρε εξιτήριο. Όταν ανέλαβε κάπως, ανέβηκαν οικογενειακώς στο Μοναστήρι και έκαναν θ. Λειτουργία. Επανεισήχθη στο Νοσοκομείο, για πλαστική εγχείρηση προσθετική τού μετωπιαίου οστού στις 20 Σεπτεμβρίου, και άλλη μια φορά στις 10 Οκτωβρίου για νέα επέμβαση στον οφθαλμό και τη σιαγόνα. Όλες οι εγχειρήσεις στέφθηκαν από επιτυχία. Μετά από πρόσφατη εξέταση, ο Καθηγητής κ. Φυλακτάκης βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, παρ' όλη εκείνη την επιθανάτια περιπέτεια. Μέσα στον Αύγουστο, η ιαθείσα είχε δει ένα βράδυ στον ύπνο της ότι κάποιος κτύπησε τη θύρα τής εισόδου και ανοίγοντας είδε τον άγιο Ραφαήλ. Τον προσκάλεσε να εισέλθει στο σπίτι της να την βοηθήσει, αλλ' ο Άγιος τής είπε: Δεν έχεις πια ανάγκη, δεν κινδυνεύεις. Ξύπνησε περιχαρής για την προστασία τού Αγίου. Και ο σύζυγός της είχε αξιωθεί να δει τον Άγιο μία φορά σε ενύπνιο μέσα στο σπίτι τους ολοζώντανα, τον πρώτο ακόμη καιρό. Στην αρχή δεν κατάλαβε ποιος ήταν και φοβήθηκε με τον απρόσμενο επισκέπτη. Ο Άγιος τον ευλόγησε λέγοντάς του να μη φοβάται, γιατί ήρθε για καλό τους. Όλη η οικογένεια ομολογεί το μεγάλο θαύμα πού έκανε στην Κατερίνα ο άγιος Ραφαήλ. Εκκλησιάζονται συχνά στο Μοναστήρι για να εκφράσουν τη βαθιά ευγνωμοσύνη τους στο θαυματουργό Άγιο τού Θεού. Μερικές φορές συνέπεσε να παρευρίσκεται προσκυνητής και ο τροχονόμος κ. Δημήτριος Τσακίρης τού Τμήματος Τροχαίων Ατυχημάτων Θεσσαλονίκης με την οικογένειά του. Ήταν ο τροχονόμος πού πρώτος είχε σπεύσει με περιπολικό και την είχε αντικρίσει αιμόφυρτη. Βλέποντας τότε την κατάστασή της, δεν πίστευε πώς θα μπορούσε να σωθεί, και όμως με βαθιά πίστη τη σταύρωσε με λαδάκι τού αγίου Ραφαήλ πού φρόντιζε και είχε πάντοτε μαζί του στο αυτοκίνητο και επικαλέστηκε την υπέρ αυτής πρεσβεία τού Αγίου. Είναι αληθές ότι και στην παρούσα περίσταση συνέβη μια “νεκρανάσταση”. Το είπε ξεκάθαρα σε γνωστό μας χειρούργο συνάδελφός του και φίλος από την Εντατική εκείνου τού Νοσοκομείου: Θυμάσαι εκείνα τα τρία "πτώματα"; Το ένα αναστήθηκε!