Τον Ιούλιο του 2001 παρουσίασα νέα επιπλοκή γαστρορραγίας. Πήγα πάλι στην Κλινική “Άγιος Λουκάς” από τις 22 ως τις 26 του μήνα. Μου έκαναν εξετάσεις, αξονική τομογραφία, γαστροσκόπηση και βιοψία, οι οποίες έδειξαν υποτροπή της παλιάς αρρώστιας. Η έκθεση ιστολογικής εξετάσεως του Εργαστηρίου “Ιστοδιερευνητικής” (Τσιμισκή 93, Θεσσαλονίκη) γράφει: «Είδος παρασκευάσματος: Τεμάχια από την αναστόμωση (ανώτερη γαστρεκτομή προ 4ετιας). Ιστορικό: Στον ίδιο ασθενή στις 31.12.1997 και σε ιστολογική εξέταση παρασκευάσματος ανώτερης γαστρεκτομής είχε τεθεί η διάγνωση του “αδενοκαρκινώματος του στομάχου με χαμηλή διαφοροποίηση, μικτού τύπου κατά Lauren με διήθηση σε βάθος ολόκληρου του τοιχώματος, χωρίς προσβολή των λεμφαδένων” Μακροσκοπική περιγραφή: Πέντε μικρά, λεύκωπα, μαλακά τεμαχίδια, διαμέτρου 3-4χιλ.… Συμπέρασμα: Αδενοκαρκίνωμα του στομάχου, με χαμηλή διαφοροποίηση, το οποίο δεν μπορεί να ταξινομηθεί κατά Lauren στο αποστελλόμενο υλικό». Πήγα πάλι στην Κλινική στις 29 Ιουλίου και στις 30 με χειρούργησε ο ίδιος καθηγητής, ο κ. Κωνσταντάρας. Αυτές τις ημέρες η γυναίκα μου επικοινώνησε με αγωνία με το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γρίβα της Γουμένισσας, που γνωριζόμαστε και είχαμε βαπτίσει το δεύτερο παιδί μας το Ραφαήλ. Παρακάλεσε να κάνουν προσευχές και παρακλήσεις για μένα. Παρακάλεσαν και την κ. Μαρία Τσολάκη, από τα βασικά πρόσωπα που υπηρέτησαν την εύρεση των λειψάνων των Αγίων στη Λέσβο. Η κ. Μαρία είχε δει ξημερώματα στις 23 Ιουλίου τον άγιο Ραφαήλ και μου έδινε σε κύπελλο να πιω ένα παχύρρευστο υγρό σαν γαλάκτωμα. “Να κάνεις ό,τι σου πουν οι γιατροί, ο Κύριος τους έχει ορίσει να βοηθούν τον κόσμο. Μην αρνείσαι. Και στους γιατρούς θα πας και εγχείρηση θα κάνεις”. Εγώ δεν ήθελα να μπω σε νέα ταλαιπωρία, έλεγα ότι ο Άγιος θα με σώσει, όπως τόσες φορές. Στις 30 Ιουλίου ξημερώματα είδε την Παναγία με τον άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη χωρίς να της μιλούν, και τον άγιο Απόστολο Ανδρέα που της είπε να ανάψει τρία κεριά να παρακαλέσει τους τρεις Αγίους που τόσο αγαπάμε όλη η οικογένεια, για να παραβρεθούν στην εγχείρηση, κι ένα κερί στο όνομά του, ώστε να προσευχηθεί ο ίδιος στον Κύριο. Κι όταν θα συνέλθω, να πάω να προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω στο Εκκλησάκι του. Τηλεφώνησαν στη γυναίκα μου, την ώρα που με εγχείριζαν, και πήρε πολύ κουράγιο. Βγαίνοντας ο γιατρός από την εγχείρηση είπε τρεις φορές με απορία στην γυναίκα μου: «Τον άνοιξα τελείως! Δεν βρήκα τίποτε!» Δεν βρέθηκε ο καρκίνος. Είχε εξαφανιστεί! Τη δεύτερη μέρα μετά την εγχείρηση, το βράδυ, ενώ είχε λήξει από πολλή ώρα το επισκεπτήριο, είχε φύγει η γυναίκα μου και βρισκόμουν μόνος μου, βλέπω μπροστά μου έναν άνδρα μετρίου αναστήματος με γένι, να με κοιτάζει κατάματα. Με φώναξε με το όνομά μου, με πλησίασε και μου είπε: “Εσύ δεν με ξέρεις, εγώ σε ξέρω! Περνούσα από εδώ και ήρθα να σε δω. Με έστειλε ο Σεβασμιώτατος. Όλα τα είδα, όλα τα άκουσα. Μεγάλο θαύμα!”. Με χαιρέτισε κι έφυγε αθόρυβα. Την άλλη μέρα ρωτήσαμε το Δεσπότη, ρωτήσαμε στο Μοναστήρι, δεν είχαν στείλει κανέναν. Συζητώντας το περιστατικό με τους δικούς μου, κατάλαβα ότι πρέπει να ήταν κάποιος Άγιος, μάλλον ο Διάκονος Άγιος Νικόλαος. Πριν το εξιτήριο στις 8 Αυγούστου, μου λέει ο Καθηγητής: “Μη φοβάσαι, πήγαινε να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου, δεν έχεις τίποτε!”