Την 1.10.1999 αιμορραγούσα υπερβολικά πάλι από το στομάχι, είχα αιμοπτύσεις. Νοσηλεύθηκα στον “Άγιο Λουκά”. Ο κ. Κωνσταντάρας μου έκανε γαστροσκοπήσεις και αξονική τομογραφία. Μου είπε ότι έκλεισαν οι πληγές, βρέθηκαν όλα εντάξει, γύρισα σπίτι με 28 αιματοκρίτη. Την πρώτη μέρα μπόρεσα και σηκώθηκα, τη δεύτερη μέρα χειρότερα, την παρ’ άλλη χειρότερα. Όπως ήμουν ξαπλωμένος, δεν είχα τη δύναμη να γυρίσω από το άλλο πλευρό. Όμως δεν είχα άλλα σημάδια, να καταλάβω ότι ήταν πάλι γαστρορραγία. Η πίεση βρέθηκε καλή. Το βράδυ βογκούσα και παρακαλούσα: Άγιε Ραφαήλ, θέλω να έρθεις να με γιατρέψεις, να ζήσω να μεγαλώσω το παιδί μου. Δεν υπάρχει κανείς να με γιατρέψει πια. Άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Με πήρε λίγο ο ύπνος και είδα, ήρθε ο άγιος Ραφαήλ, ψηλός, ξερακιανός, κρατώντας στα χέρια του μια λυωμένη κουβέρτα, κι όπως ήμουν ξαπλωμένος, την έριξε προς τα πάνω μου. Την άρπαξα και τυλίχτηκα αμέσως. Ξύπνησα κι άρχισα να κλαίω. Το πρωί καλέσαμε ασθενοφόρο. Από την Επανομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη προσπαθούσαν να μου βρουν φλέβα για μετάγγιση· ήταν αδύνατο. Στον “'Αγιο Λουκά” μου άνοιξαν τρύπα στο λαιμό για τη μετάγγιση. Πώς ζούσα; Ήρθε ο κ. Κωνσταντάρας και με έδειχνε στους εκπαιδευόμενους: Ο κ. Νάκος έζησε με 10 αιματοκρίτη! Σώθηκα με το που ήρθε ο Άγιος και σταμάτησε η αιμορραγία. Αλλιώς θα πέθαινα.