Το 1995 μου πρήστηκε το γόνατο. Πρήξιμο και πόνος φοβερός. Έρχεται ο γιατρός ο κ. Σατραζάνης, φίλος και συμμαθητής στο Δημοτικό, με εξέτασε και μου δίνει ενέσεις. Σε μια βδομάδα είχε ξεπρηστεί. Σε δεκαπέντε μέρες με ξαναπιάνει νύχτα στην ιχθυόσκαλα της Θεσσαλονίκης. Σε μία ώρα πρήσθηκε σαν να ήταν τριπλό το γόνατο. Με ανεβάζουν αγκαλιά στο αυτοκίνητό μου για να πάω στο σπίτι μου. Πόνος αφόρητος, να κλαίω σαν μικρό παιδί. Από τις 2-3 η ώρα που μέ ανέβασαν, ξημέρωμα έφθασα στην Επανομή! Κατεβαίνει η γυναίκα μου, με έσερνε να με ανεβάσει στο σπίτι. Δεν μπορούσα μόνος! Τηλεφωνάει το γιατρό, έρχεται, με ξαναβλέπει. Πάρε αυτές τις ενέσεις. Μόλις ξεπρηστεί, θα σε χειρουργήσω με λέϊζερ, για να σηκωθείς σε δέκα μέρες. Θα άνοιγε δύο οπές να φύγει το υγρό. Έφθασε μεσημέρι. Όπως ήμουν ξαπλωμένος φωνάζω τη γυναίκα μου: Φέρε λάδι από τον άγιο Ραφαήλ. Το απόγευμα βρισκόμουν στο μαγαζί! Είχε φύγει το πρήξιμο και ο πόνος. Δεν με ξαναπόνεσε πια.