Πολλές φορές σε περιπτώσεις απαγωγών αναφέρονται διάφορες εξετάσεις που γίνονται πάνω στα θύματα των απαγωγών που έχουν σχέση με διάφορες βελόνες που μπήγονται στην κοιλιά ή στα γεννητικά όργανα των απαχθέντων ενώ τα άκρα τους είναι δεμένα προς αποφυγή αντιδράσεων. Κάτι τέτοιο δηλαδή αλλά σε πιο σύγχρονο :

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/d1/75/0d/d1750dd98456bbac2837ceeac09fce56.jpg

Αλλάζει η εποχή, αλλάζει και το σκηνικό...

Ολοκληρωμένη η ιστορία έχει ως εξής, όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Μάκης Ποδότας (Μάκης Κ. Ποδότας, UFO : Φάκελος Ελλάδα, Εκδόσεις Έσοπτρον, σελ. 87-91) : Τον Μάιο του 1991, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον γράφοντα ένας φίλος και συνεργάτης του που υπήρξε στέλεχος των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών και κατείχε σημαντική θέση στον μηχανισμό πολιτικού κόμματος. Ήταν αρκετά ταραγμένος… Μετά από δύο ώρες συναντήθηκαν στη θέση «Καραούλι» στο δρόμο Πεντέλης – Ν. Μάκρης. Του μίλησε για μία στενή του φίλη, σύζυγο βουλευτού, που είχε μία φοβερή εμπειρία τον Νοέμβριο του 1990 και ήταν πανικόβλητη. Η επίσκεψη του γράφοντος στο σπίτι της εν λόγω κυρίας, που βρίσκεται λίγο έξω από την Κηφισιά, έγινε ένα μήνα αργότερα, με μυθιστορηματικό τρόπο. Στη συνάντηση έλαβαν μέρος ο γράφων, ο κοινός φίλος και φυσικά η κυρία βουλευτού . Για λόγους ασφαλείας η συνάντηση έγινε στο γκαράζ του σπιτιού. Η σύζυγος του βουλευτή και παθούσα ήταν μία γλυκύτατη γυναίκα, έξυπνη, μορφωμένη, χωρίς ιδιαίτερες μεταφυσικές ανησυχίες. Αμέσως μετά τις απαραίτητες συστάσεις άρχισε να περιγράφει την εμπειρία της : «Το καλοκαίρι του 1990 είδα 4 ή 5 φορές ιπτάμενους δίσκους, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είχα ξαφνιαστεί και απορούσα πως ξαφνικά μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Σε ένα μόνο από τα 4-5 περιστατικά ήμουν μαζί με άλλους, οι οποίοι επίσης το είδαν. Μετά τις εμφανίσεις αυτές ακολούθησαν κάποια όνειρα, όπου έβλεπα να πατάω (αστρικό ταξίδι) πάνω από τα δέντρα, τα σπίτια και παράξενα οχήματα διαφόρων σχημάτων (πούρου, δίσκου, μπούμερανγκ, μάζες φωτεινές, σφαιρικά κλπ.) να είναι ακίνητα στην εξώσφαιρα της Γης. «Μπήκα μέσα» σε ένα από αυτά και είδα διάφορα ανθρωποειδή όντα να εργάζονται. Δεν φοβόμουνα, πράγμα παράξενο. Επειδή όλοι στην οικογένειά μου είναι φοβερά αρνητικοί στα θέματα αυτά, δεν μίλησα σε κανένα για την εμπειρία μου. Τον Νοέμβριο του 1990 έπρεπε να πάμε με τη φίλη μου στη Θεσσαλονίκη. Φτάνοντας στο Βόλο είπαμε να σταματήσουμε για ύπνο και την άλλη μέρα να συνεχίσουμε το ταξίδι. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου είχε μπαλκόνι με θέμα τον Παγασητικό κόλπο. Πριν κατεβούμε για το δείπνο αισθάνθηκα μία φοβερή επιθυμία να βγω στο μπαλκόνι. Απέναντί μου, σε μεγάλο ύψος στον ουρανό, υπήρχε ακίνητο ένα αρκετά μεγάλο φως, δέκα φορές πιο δυνατό και πιο μεγάλο από όλα τα άλλα αστέρια. Ο ουρανός ήταν καθαρός και δεν υπήρχε φεγγάρι στο τμήμα που έβλεπα. Μετά το δείπνο που έγινε σε μία όμορφη ταβέρνα της πόλης, πήγαμε για ύπνο στο δωμάτιό μας. Πριν πέσουμε για ύπνο, από το μπαλκόνι βλέπω ότι αυτό το φως υπήρχε ακόμα εκεί, στο ίδιο σημείο, ακίνητο. Δεν λέω τίποτα στη φίλη μου η οποία αγνοεί τις παλαιότερες εμπειρίες μου. Είναι τελείως άσχετη με αυτά. Πέφτουμε για ύπνο. Μετά από λίγη ώρα ξυπνάω τρομαγμένη, νιώθοντας παρουσίες στο δωμάτιο. Κοιτάζω δίπλα μου. Η φίλη μου κοιμάται βαθιά. Κοιτάζω γύρω μου, δεν βλέπω κανένα. Σηκώνομαι και πηγαίνω προς τη πόρτα. Ήταν κλειδωμένη (όπως την είχαμε αφήσει άλλωστε). Αφήσαμε ανοιχτό το παραθυρόφυλλο, γιατί θέλαμε να έχουμε τα φώτα της πόλης και την ωραία θέα μέσα στο δωμάτιο. Κοιτάζω προς το σημείο του ορίζοντα που υπήρχε πιο νωρίς το φως. Τώρα δεν υπάρχει. Ανοίγω τη πόρτα και βγαίνω στο μπαλκόνι. Ψάχνω στον ορίζοντα μήπως και το δω σε άλλη θέση. Τίποτα. Κοιτάζω από πάνω μου στον ουρανό και παγώνω!!! Στέκεται από πάνω μου, σε ύψος περίπου 50 μέτρων. Ήταν ένας σκοτεινός όγκος με κάτι περιμετρικά μικρά φώτα διαφόρων χρωμάτων. Λιποθυμώ… Νιώθω κάποιον να με σκουντάει. Ανοίγω τα μάτια μου. Είναι η φίλη μου που μου λέει να σηκωθώ, να πάρουμε πρωινό και α φύγουμε. Κοιτάζω έξω, έχει ξημερώσει για τα καλά. Κοιτάζω το ρολόι μου. Δείχνει 8:00. Διαπιστώνω αργότερα ότι το πανάκριβο, ακριβείας ρολόι μου πηγαίνει μισή ώρα πίσω. Νιώθω κατάκοπη, πονάει όλο το σώμα μου, έχω πονοκέφαλο και ιλίγγους. Σηκώνομαι και βλέπω ότι είμαι γυμνή!!! Η φόρμα που φορούσα όταν έπεσα για ύπνο βρισκόταν ριγμένη σε μία πολυθρόνα απέναντί μου. Ξαφνιάζομαι. Πηγαίνω στο μπάνιο. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Έχω τα χάλια μου. Τα μαλλιά μου είναι κολλημένα από τον ιδρώτα, τα μάτια μου με τσούζουν μόλις κοιτάω το φως του μπάνιου που είναι πάνω από τον καθρέφτη, Μυρίζω ολόκληρη φαρμακίλα (τη μυρωδιά που έχουν τα φαρμακεία) (σημ. Aragorn : Έχουν οι εξωγήινοι φάρμακα που μυρίζουν σαν τα δικά μας;). Το δέρμα μου κολλάει σαν να ήταν αλειμμένο με ζελέ, έμοιαζε με αυτή την ουσία που βάζουν για το υπερηχογράφημα. Κάνω εμετό. Μετά κάνω ντους και συνέρχομαι για λίγο. Δεν έχω όρεξη για φαγητό. Η φίλη μου πηγαίνει να πάρει το πρωινό και να το ανεβάσει στο δωμάτιο. Μένω μόνη μου και προσπαθώ να σκεφτώ ψύχραιμα. Με πονάνε και με τσούζουν διάφορα σημεία στο σώμα μου. Ψηλαφώ το σώμα μου και πονάω όταν πιέζω τη κοιλιά μου, κοντά στον αφαλό. Βλέπω κοψίματα στη δεξιά πλευρά, λίγο κάτω από τη μασχάλη και ένα άλλο κόψιμο στο δεξιό μηρό, ψηλά. Βλέπω λίγο ξεραμένο αίμα πίσω από το αριστερό αυτί. Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Φυσάω τη μύτη μου που πονούσε και βγάζω ξεραμένο αίμα, Στο στόμα μου υπάρχει μία άσχημη μεταλλική γεύση. Έρχεται η φίλη μου με το πρωινό. Μου έχει φέρει τσάι με λεμόνι και φρυγανιές γιατί πιστεύει ότι κάτι με πείραξε από το χθεσινοβραδινό φαγητό ή ότι… είμαι έγκυος. Δεν μπορώ να φάω τίποτα. Μετά από λίγο ξεκινήσαμε για τη Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς που δεν οδηγώ εγώ. Στη διαδρομή είμαι αμίλητη ενώ εκείνη μιλάει ασταμάτητα. Προσπαθώ να βάλω ε μία τάξη της σκέψεις μου. Το βράδυ κοιμάμαι σε ένα φιλικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Είμαι μόνη μου στη κρεβατοκάμαρα. Ο ύπνος μου είναι εφιαλτικός. Βλέπω σκόρπιες εικόνες, όπως πάρα πολλά άστρα σε ένα σκοτεινό ουρανό, ένα δωμάτιο κάτασπρο εντελώς άδειο. Κάποια ανθρωποειδή απʼ τα οποία άλλα είναι κοντά και περίεργα και άλλα ψηλά σαν εμάς, πολύ όμορφα. Βλέπω κάποιες εφιαλτικές στιγμές που κλαίω, πονάω… Οι εικόνες αυτές επαναλαμβάνονται κάθε τόσο στον ύπνο μου όλο τον υπόλοιπο καιρό και στην Αθήνα. Κάποια στιγμή είδα ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, όπου σε κάποιο σημείο μιλάει για UFO, για υψηλή τεχνολογία και για απαγωγές. Τινάζομαι επάνω, αρχίζω να ουρλιάζω, παθαίνω υστερία (μέχρι τότε δεν έδινα σημασία σε αυτά, απλώς τα άκουγα εντελώς αδιάφορα). Το υπηρετικό προσωπικό και οι αστυνομικοί της ασφαλείας του σπιτιού ορμάνε στο δωμάτιο για να δουν τι συμβαίνει και προσπαθούν να με συνεφέρουν. Κανείς δεν πρόσεξε τη ταινία που έδειχνε η τηλεόραση. Όταν συνέρχομαι προσπαθώ να τους παραπλανήσω δίδοντάς τους βλακώδες απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Πολύ αργότερα γελούσα με αυτά που τους έλεγα. Τους παρακάλεσα να μην αναφέρουν το περιστατικό στην οικογένειά μου για να μην ανησυχήσει. Οι περίεργες σκηνές έρχονται τακτικά στα όνειρά μου γιʼ αυτό και αποφάσισα να μιλήσω σε σας ώστε να μάθω τι μου συμβαίνει». Στη συνάντηση αυτή ο γράφων πρότεινε στη σύζυγο του βουλευτή να κάνει ύπνωση, για να θυμηθεί τι είχε συμβεί στο κενό χρόνου, αλλά αντιμετώπισε βίαιη αντίδραση, σχεδόν εχθρική. Ακολούθησε συζήτηση πολλών ωρών. Τελικά πείστηκε να κάνει ύπνωση. Μετά από μία εβδομάδα ζήτησε να εξεταστεί από κάποιον υπνωτιστή. Μετά από ένα μήνα περίπου – γιατί προέκυψαν διάφορες δυσκολίες – έγινε η συνάντηση, πάλι με μυθιστορηματικό τρόπο, στο ιατρείο του υπνωτιστή. Η ύπνωση και η αναδρομή στο παρελθόν ήταν όντως οδυνηρή. Κατά την ύπνωση, η παθούσα αποκάλυψε το κομμάτι του παζλ που έλειπε από τη στιγμή που λιποθύμησε στο ξενοδοχείο μέχρι που ανέκτησε τις αισθήσεις της «Όταν λιποθύμησα στο μπαλκόνι, δεν έπεσα κάτω αλλά βρέθηκα ξαφνικά σε ένα δωμάτιο κάτασπρο και άδειο. Υπήρχε μόνο ένα παράθυρο που θύμιζε φινιστρίνι και κοίταξα έξω. Φαινόταν μόνο τα άστρα του ουρανού. Περίμενα αρκετή ώρα μόνη μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Κάποια στιγμή το δωμάτιο γέμισε με ένα φως ροζ χρώματος… Βρίσκομαι ανάσκελα με κάτι φωτεινές σφαίρες να κινούνται γύρω μου. Οι σφαίρες που ήταν σαν μπαλάκια του πινγκ-πονγκ, άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου. Εγώ τιναζόμουν πάνω-κάτω και πονούσα. (Σημ. Aragorn : Οι φωτεινές σφαίρες θυμίζουν τις Ελληνικές παραδόσεις με τον Αράπη που βόσκει τα φλουριά του). Ήθελα να σηκωθώ να φύγω και να φωνάξω γιατί πονούσα πολύ… Ένιωσα τσουξίματα και κοψίματα στο δέρμα μου. Έκλαιγα. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ αυτό το μαρτύριο… Στο βάθος διέκρινα ένα κοντόσωμο ανθρωποειδές, με περίεργο κεφάλι, σαν πεπόνι Βρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο (το κάτασπρο και άδειο). Μετά εμφανίστηκε ένα ανθρωποειδές το οποίο ήταν όμορφο, με γήινα χαρακτηριστικά, ψηλό, με πολύ λοξά γαλανά, αμυγδαλωτά μάτια και μακριά μαλλιά. Είχε ξανθά-άσπρα μαλλιά και πολύ σοβαρό και βαθύ βλέμμα. Φορούσε ολόσωμη φόρμα, μεταλλικού χρώματος. Είχε φαρδιά ζώνη στη μέση του και υπήρχαν πολλά κουτάκια (θήκες) και φωτάκια πάνω της. Άρχισε να μου μιλάει σε μία άγνωστη γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Σταμάτησε και άρχισε να μιλάει μέσα στο μυαλό μου. Μου είπε : «έπρεπε να σε πονέσουμε, αλλά δεν πρέπει να φοβάσαι πια. Πολύ παλιότερα ήσουν μαζί μας. Τώρα είμαστε στο διάστημα, μέσα στο σκάφος που είδες αρκετές φορές… Σε ορισμένα σημεία του διαστήματος γίνεται πόλεμος Η Γη καταστρέφεται και θα προσπαθήσουμε να την σώσουμε…» Κάποια στιγμή έβγαλε από μία θήκη στη ζώνη του ένα τετράγωνο αντικείμενο , το οποίο μόλις άφησε απʼ τα χέρια του ξετυλίχθηκε και έγινε ένας μεγάλος χάρτης του διαστήματος. Ο χάρτης αυτός που σου έδινε την εντύπωση ότι δεν μπορεί να τσαλακωθεί ή να σχιστεί, ήταν γεμάτος από σημάδια και πάνω τους ήταν γραμμένα διάφορα περίεργα σύμβολα. Υπήρχαν και κάτι γραμμές, σαν τροχιές μεταξύ τους. Μου έδειξε μία κουκίδα στο χάρτη. Μου είπε ότι ήταν η Γη. Γύρω μας επικρατούσε χαμός από αστέρια σαν τη Γη. Μου έδειξε ένα άλλο άστρο, λίγο πιο πάνω από τη Γη και μου είπε ότι από εκεί είναι…» Κατά τη διάρκεια της ύπνωσης προέκυψαν και άλλα πολλά θέματα τα οποία δεν θεωρούνται - προς το παρόν τουλάχιστον – κοινοποιήσιμα. Η σύζυγος του βουλευτή κατά τακτά χρονικά διαστήματα έχει επαφές τετάρτου τύπου. Για την αξιοπιστία της μαρτυρίας πέραν της σοβαρότητας της παθούσας πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει ψέματα. Απλά, περιγράφει τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν (Σημ. Aragorn :Μήπως όμως κατά τη διάρκεια της ύπνωσης ο ανθρώπινος εγκέφαλος συντονίζεται με άλλους εγκεφάλους και δημιουργεί φανταστικές ιστορίες;)

Η αναφορά που υπάρχει σε link στο παραπάνω σχόλιο αφορά την ίδια αναφορά. Σε μερικές μέρες θα την περάσω ολοκληρωμένη με πολλές λεπτομέρειες.

Φαίνεται πως οι εξωγήινοι προτιμούν το Βόλο για τις απαγωγές τους. Τον Μάρτιο του 1990 είχαμε το παρακάτω περιστατικό : http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=1363