Αφορμή για να γράψω αυτό το βιβλίο στάθηκε μια τυχαία επίσκεψή μου στις βραχογραφίες που βρίσκονται βορειοδυτικά του Όρους Παγγαίου, σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ από το θέματα των βραχογραφιών αυτής της συγκεκριμένης τοποθεσίας, που κάθισα και συγκέντρωσα όλη την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τις βραχογραφίες της ανατολικής Μακεδονίας. Αμέσως διαπίστωσα την διαφορά των θεμάτων ανάμεσα σ' αυτές τις ιδιαίτερες βραχογραφίες του Β.Δ.Παγγαίου και όλων των άλλων. Επίσης ανακάλυψα μέσα στη βιβλιογραφία για τις βραχογραφίες, πως υπήρχε παντελής άγνοια για την ύπαρξη. Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω αυτό το βιβλίο αφού συνειδητοποίησα ότι τα θέματα αυτών των βραχογραφιών αποτελούν κάποιους από τους κρίκους της σπασμένης αλυσίδας που θα μας ενώσει και θα μας φανερώσει την χαμένη προϊστορία μας. Αυτήν την προϊστορία που την ύπαρξη της ανακαλύπτουμε κάθε μέρα και τα γεγονότα της έχουν φθάσει μέχρι την εποχή μας με τη διάσωση της μυθολογίας μας, της πιο πλούσιας μυθολογίας του κόσμου, της Ελληνικής μυθολογίας. Σύμφωνα λοιπόν με την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τις βραχογραφίες που βρίσκονται στο χωριό Κρυονέρι Καβάλας, στους πρόποδες του όρους Λεκάνη, απέναντι από το Παγγαίο, στο Φαράγγι του Αγγιτη, κοντά στο σπήλαιο Αλιστράτης Σερρών και στο βορειοδυτικό Παγγαίο, η χρονολογική τους ηλικία προσδιορίzεται από τα μέσα της 1ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι το 580.000 π.Χ. Συγκεκριμένα κατά τους Ρ. COLLART και CUCREY ( 1975) η ηλικία τους τοποθετείται στο μέσον της 1ης χιλιετίας. Ο γεωλόγος καθηγητής μέσης εκπαίδευσης Λ. Χατζηλαζαρίδης σε ανακοινώσεις του τις συγκρίνει με τις αντίστοιχες βραχογραφίες της Ευρώπης στα σπήλαια Αλταμίρα της Ισπανίας, Λασκώ της Γαλλίας και βράχων της Σαχάρας, που εκείνες ξεπερνούν την ηλικία των 15000 χρόνων και πιστεύει ότι επειδή εκείνες έχουν χρώματα ενώ αυτές είναι σκαλίσματα επάνω σε βράχο ότι είναι αρχαιότερες. Επίσης το 1981 σε συνέδριο πού έγινε στη Καβάλα οργανωμένο από την "Παύλιο Εταιρεία Ιστορικών Μελετών και την αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού, σε ανακοινώσεις που έγιναν από ειδικούς επιστήμονες για τις βραχογραφίες στο Κρυονέρι Καβάλας συμμετείχε και ο ανθρωπολόγος καθηγητής της Ινδίας Σ.Μ. Μισρά που κατά τη γνώμη του μετά από έρευνα που έκανε στην περιοχή της χρονολογεί στο 500.000 χρόνια π.Χ. Επίσης μελέτες και βιβλία σχετικά με τις βραχογραφίες έχουν δημοσιεύσει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Ν. Συμεωνίδης για τις βραχογραφίες της Αλιστράτης και o καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κ. Ν. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΡΑΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ. Τα θέματα όλων αυτών των βραχογραφιών που αναφέρονται στη βιβλιογραφία τους οι επιστήμονες είναι ζώα, καβαλάρηδες, τόξα, ακόντια, ήλιοι και γενικότερα στοιχεία της φύσης, θέματα σχετικά με την προϊστορική εποχή. Το Γενάρη του 1994 έφτασα στο σημείο των βραχογραφιών που είχε μελετήσει παλαιότερα (1969) ο καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ Ν. Μουτσόπουλος. Αντίκρισα με δέος πάνω στις λείες επιφάνειες των βράχων τις προϊστορικές φιγούρες να στέκουν αγέρωχα κάτω από το χειμωνιάτικο ήλιο. Αφού παρατήρησα για αρκετή ώρα αυτές τις βραχογραφίες ο οδηγός μου, μου ανέφερε ότι στη κορυφή ενός υψώματος υπήρχαν αντίστοιχες βραχογραφίες αλλά λίγο παράξενες. Χωρίς δεύτερη κουβέντα ανηφορίσαμε το μονοπάτι αφού πρώτα περάσαμε μέσα από ένα ρέμα όπου στο πυθμένα του υπήρχε ακόμη μια μεγάλη επίπεδη και παραλληλόγραμμη πέτρα δουλεμένη από ανθρώπινο χέρι διαστάσεων 2 χ 1,26 m. Στο ίδιο σημείο μου ανέφερε ο οδηγός, ότι είχε βρεθεί μια κολώνα την οποία οι κάτοικοι την έχουν μεταφέρει και την έχουν στήσει στον αυλόγυρο της εκκλησίας γειτονικού χωριού. Αργότερα φωτογράφισα ο ίδιος αυτή την κολώνα που κατά τη γνώμη μου είναι αρχαϊκής εποχής ή ακόμη και παλαιότερης. Ανηφορίzοντας το μονοπάτι σε δέκα λεπτά βρισκόμασταν στην κορυφή του υψώματος. Οι ασβεστολιθικές καρστογενείς επιφάνειες των βράχων καλύπτουν όλη τη κορυφή σαν γιγάντιοι προϊστορικοί πίνακες. Ο οδηγός κατευθύνθηκε στο πιο ψηλό σημείο της κορυφής πάνω σε μια πέτρινη επιφάνεια που σηκωνόταν γύρο στο 1,5m από το έδαφος, σαν ένας γιγάντιος προϊστορικός βωμός. Πράγματι πλησιάσαμε και αντικρίσαμε πάνω στο βράχο σχήματα παράξενα για την πρώτη ματιά. Εκείνο βέβαια που ξεχωρίσαμε από την πρώτη στιγμή ήταν ένα λιοντάρι στητό, αγέρωχα με την χαίτη του να κυκλώνει το κεφάλι του και το αρσενικό του γεννητικό όργανο σε στύση και πιο 'κει τρεις ιδιόμορφους αγκυλωτούς σταυρούς. Ο πανάρχαιος ζωδιακός Τα πρώτα γραπτά μνημεία των αστερισμών από την υπάρχουσα βιβλιογραφία εντοπίζονται στο χώρο της Μεσοποταμίας. Εκεί έζησαν λαοί όπως οι Βαβυλώνιοι, οι Ακκάδες, οι Ασσύριοι, οι Χετταίοι, οι Σουμέριοι, οι Πέρσες. Εκεί πάνω σε πλίνθους, πλάκες ψημένες γης, που χρησιμοποιούσαν σαν οριοδείκτες περιοχών, τα "Κούδουρου", έχουν φιλοτεχνηθεί ονόματα και παραστάσεις ουρανίων σωμάτων που ακόμα δεν έχουν ερμηνευθεί πλήρως. Εκεί στην σφηνοειδή γραφή των Βαβυλωνίων βρίσκουμε πολλούς από τους Ελληνικούς αστερισμούς φυσικά με άλλα ονόματα. Από τους ζωδιακούς αυτούς αστερισμούς πολλοί εμφανίζονται στα δυο μεγάλα βαβυλωνιακά έπη του "Ενούμα Ελίς" και του "Γιλγαμές" και ίσως έμειναν έτσι κατανεμημένοι από την εποχή του Χαμουραμπί γύρω στο 1570 π.Χ. Έτσι βλέπουμε πάνω στα "Κούδουρου" να απεικονίζονται οι αστερισμοί του Σκορπιού, του Λέοντα, του Ταύρου, της Μεγάλης Άρκτου, των Διδύμων και άλλους πολλούς. Στις παρατηρήσεις μου επάνω στις βραχογραφίες του Παγγαίου διαπίστωσα σύντομα ότι το Λιοντάρι που έχω προαναφέρει ήταν ένα από τα σχέδια που υπήρχαν χαραγμένα πάνω στο βράχο σε ημικυκλική διάταξη και αποτελούσαν ένα πανάρχαιο ζωδιακό. Αυτός ο ζωδιακός ξεκινάει από τους Διδύμους και φθάνει μέχρι τον Τοξότη και ίσως τον Αιγόκερο. Οι Δίδυμοι απεικονίζονται πάνω στον βράχο από δυο μεγαλόπρεπους πολεμιστές με ακόντια κι ασπίδες και σε ορθή γωνία ο ένας με τον άλλο. Μάλιστα του καθέτου πολεμιστή το ακόντιο τελειώνει σε αγκυλωτό σταυρό, γνωστό σύμβολο των θρακών της περιοχής που συμβόλιζε τον Ήλιο (Απόλλωνα) κατά την αρχαιότητα. Για τους αρχαίους Έλληνες οι Δίδυμοι ήταν οι αδελφοί Κάστωρ και Πολυδεύκης.Ο Κάστωρ στην αρχαιότητα αναφερόταν και με το όνομα Απόλλων ή δωρικά Αππέλων κι o Πολυδεύκης ως Ηρακλής. Στους κλασικούς χρόνους συμβολιζόταν με δυο αστέρια πάνω από ένα πλοίο και για αιώνες Θεωρούνταν οι προστάτες των ναυτικών. Αυτό ξεκίνησε από τη συμμετοχή των Διόσκουρων στην Αργοναυτική εκστρατεία. Κατά τη μυθολογία η Αργώ κινδυνεύει σε μια τρικυμία κι ο Ορφέας έπαιξε την λύρα. Ο Απόλλωνας άκουσε τη λύρα του κι η τρικυμία σταμάτησε όταν δυο αστέρια εμφανίστηκαν πάνω από τα κεφάλια των Διόσκουρων. Έτσι για αιώνες οι Διόσκουροι ήταν οι προστάτες των ναυτιλομένων. Οι Έλληνες όμως και οι Ρωμαίοι επικαλούνταν τους Διόσκουρους και σε στιγμές πολέμου και πολλές φορές ορκίζονταν και σ' αυτούς, ίσως γιατί ο Κάστωρ (Απόλλων) φημιζόταν για την ιππευτική του ικανότητα και ο Πολυδεύκης για τη δύναμη των χεριών του. Τα αρχαιότερα όμως ίχνη της λατρείας των Διδύμων βρίσκονται στα μυστήρια της γειτονικής Σαμοθράκης που αναφέρονται ως μεγάλοι Θεοί, Εφέστιοι, Κουρήτες και ουράνιοι Δίδυμοι".... ...Ένα άλλο σχέδιο, που παρουσιάζει εξίσου ενδιαφέρον από τις βραχογραφίες του Παγγαίου, είναι ένα σχέδιο που μόνο για αρχέγονη κατασκευή δεν μοιάζει. Αντίθετα δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα υπερσύγχρονο διαστημικό όχημα με αποθήκη καυσίμων, ραντάρ, πίνακα ελέγχου, καμπίνα πλοήγησης και πλοηγό. Ένα σχέδιο που έρχεται να στηρίξει τη θεωρία που αναπτύξαμε πριν ότι οι φυλές αυτές των Θρακών (Αρίων) του Παγγαίου είχαν μνήμες από ένα πολιτισμό ανώτερο και εξελιγμένο. Ένα πολιτισμό που ενδεχομένως κάποτε να καταστράφηκε ή να εξαφανίστηκε για λόγους που δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή. Εκείνο όμως που δεν μπορούμε να αψηφήσουμε είναι, και παραμένει πολύ σημαντικό, οι ίδιες οι βραχογραφίες και τα Θέματα των σχεδίων τους. Παρόμοια σχέδια έχουν βρεθεί στον αρχαίο πολιτισμό των Μάγια στο Τσιάπας του Μεξικού, όπου ο Ρώσος επιστημονικός συγγραφέας Κατάντσεφ πιστεύει ότι πρόκειται για την αναπαράσταση ενός διαστημικού οχήματος πλήρους με σύστημα αεροπλοήγησης, στροβιλοσυμπιεστή, πίνακα ελέγχου, δεξαμενές, θάλαμο καύσης, τουρμπίνα και εξάτμιση. Επίσης παρόμοιο αντικείμενο έχει βρεθεί στο Τοπρακκαλέ της ανατολικής Τουρκίας (χώρος που άλλοτε ζούσε η Αρεία φυλή στους πρόποδες του Αραράτ). Έχει μήκος 22cm, πλάτος 7,5 cm και ύψος 8 cm και ανήκει στη περίοδο της Ουρ (3000 π.Χ.). Είναι βέβαια φανερή η ομοιότητα αυτού του αντικειμένου μ' ένα σύγχρονο μονοθέσιο, διαστημικό όχημα παρόλο που λείπει το κεφάλι του πιλότου. Το αντικείμενο φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης....