Δίπλα στο εκκλησάκι υπάρχει μια κρύπτη, κατά κάποιους ναός, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα ορθογώνιο άνοιγμα....Προσπαθώντας να φωτογραφήσω από πάνω τον φίλο μου που βρισκόταν μέσα, ενεργοποιώ το φλας...Το φλας ανάβει, αλλά το αποτέλεσμα ήταν σκοτεινό...Το ίδιο επιχείρησα και για δεύτερη φορά, η φωτογραφική μηχανή σκοπεύει στο κέντρο της τρύπας, το φλας ανάβει, αλλά το αποτέλεσμα πάλι σαν να μη χρησιμοποιήθηκε φλας, παρότι άναψε και βρισκόταν ελάχιστα εκατοστά πάνω από το άνοιγμα της τρύπας...Την τρίτη φορά επιτέλους μας "έφεξε" και μπορέσαμε να βγάλουμε φωτεινή την φωτό.... Το ερώτημα αμείλικτο....Που πήγαν οι φωτεινές ακτίνες του φλας, σε μια κάθετη σκόπευση εκατοστών από το αντικείμενο και ενώ σίγουρα έλαμψε; Απορροφήθηκαν από "κάποιο" άγνωστο ενδιάμεσο;;;;... ή μήπως "κάτι" άλλο κατάφερε να εξοστρακίσει τις ακτίνες από την ευθεία πορεία τους; Εγώ ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι συνέβει εκεί την δεδομένη στιγμή...Βέβαια η θεωρία του Αϊνστάιν αποδεικνύει τη σχέση που έχει η μαγνητική βαρύτητα με την ακτινοβολία, η οποία αποκλίνει όταν η ένταση της βαρύτητας μεγαλώνει...Μήπως πρέπει να δεχτούμε, πως εκεί είχαμε κάποιο παρόμοιο φαινόμενο;;; ...Και κατά συνέπεια, αν αυτή η αύξηση γίνει ανεξέλεγκτη, ποιο το επόμενο αποτέλεσμα;;; Μήπως οι συνθήκες γίνονται ιδανικές για τοπομετάθεση ή χρονομετάθεση του αντικειμένου προς άγνωστη κατεύθυνση;;;;