Αγαπητοί κύριοι. Σας παρακαλώ, διαβάστε όλο το παρακάτω κείμενο. Κατ αρχάς, θέλω να σας πω, ότι είμαι πολύ καλά εγκεφαλικά. Δεν πίνω ποτέ, ούτε στο παρελθόν έπινα ποτέ. Δεν παίρνω ούτε τώρα, ούτε στο παρελθόν κάποιου είδους φάρμακο. Γιατρό επισκέφθηκα στα 18 χρόνια μου μια φορά και μέχρι τώρα στα 47, δεν με ξαναείδαν. Είμαι πολύ γνωστό πρόσωπο, ειδικά στον Νομό Ημαθίας. Το γεγονός, μας συνέβη στις 1-10-2005, ημέρα Σάββατο και στις 10 το βράδυ. Είμαστε, λοιπόν, δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα, μέσα στο αυτοκίνητο από τις 8. Πίναμε καφέ σε πλαστικό. Το τονίζω. Μόνο καφέ. Όχι περιπτύξεις για να βλέπουμε φωτάκια και να ακούμε καμπανάκια. Στη φωτογραφία φαίνεται η κατεύθυνση που κοιτούσε το αυτοκίνητο. Βρισκόμασταν στο κόκκινο σημείο, αλλά πολύ κοντά στην λίμνη που φαίνεται. Αρκετά χαμηλά από ότι φαίνεται. Στο βάθος και στα τρία, τέσσερα χιλιόμετρα η Βεργίνα, Λίγο αριστερότερα η Θεσσαλονίκη και πίσω μας η Βέροια. Μέχρι το μεσημέρι έβρεχε και το σούρουπο, άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός. Από πάνω μας φαίνονταν τα άστρα. Στο βάθος, κατά την Βεργίνα ( σε τι απόσταση, δεν μπορώ να υποθέσω), φαίνονταν αχνά, τα άσπρα σύννεφα, αν και ήταν ήδη νύχτα. Κάποια στιγμή, βλέπω ένα φως, πίσω ή μέσα στα σύννεφα. Φαινόταν αχνά και προχωρούσε παράλληλα με το έδαφος με πολύ μεγάλη ταχύτητα. « Διάττοντας θα είναι και θα σβήσει», σκέφτηκα. Στη στιγμή, το φως, βγαίνει από τα σύννεφα, κάνει στροφή αριστερά κατά την κατεύθυνση που ήμασταν εμείς. Μόνο που έξω από τα σύννεφα το φως ήταν έξι ή επτά φώτα. Έντονο άσπρο φως. Όχι σαν προβολέας. Αν και έκαναν στροφή, δεν άλλαξε η ένταση του φωτός. Στροφή αριστερή λοιπόν και χάθηκαν κατά την πεδιάδα της Ημαθίας. Μιλάμε για πέντε ή έξι δευτερόλεπτα σε σύνολο. . Κι επειδή ξέρω από νύχτα και από φύση κι επειδή αυτό που είδα ήταν να σταματάει το μυαλό, μόλις βγήκαν τα φώτα από τα σύννεφα, είπα στο άλλο πρόσωπο δίπλα μου, σκύβοντας για να δω από το παρμπρίζ « τι είναι αυτό πάλι;». . Έσκυψε και το είδε καθαρότατα. Πριν χαθούν αριστερά μας, αυτό που σκέφθηκα ήταν να είναι κάποια αντανάκλαση από πίσω, που αντανακλούσε στο τζάμι του αυτοκινήτου. Γύρισα για να δω πίσω. Μα πίσω ήξερα ότι ήταν απόλυτο σκοτάδι, όπως αριστερά μας και δεξιά μας. Κοιταχτήκαμε μη πιστεύοντας τι είδαμε. Δεν υπήρξε απολύτως κανένας θόρυβος. Απόλυτη βραδινή ησυχία. Τα φώτα, δεν ήταν στοιχημένα με κάποιον τρόπο και δεν άλλαζε η απόσταση μεταξύ τους. . Να τονίσω ιδιαίτερα, ότι είδα ένα θολό φως στα σύννεφα να τρέχει και στον καθαρό ουρανό, έγιναν 6-7 φώτα. Αν ένα αυτοκίνητο έρχεται κατά πάνω σου με φώτα, σε τυφλώνει και όταν κάνει στροφή, σχεδόν δεν φαίνεται. Εδώ, έγινε στροφή σχεδόν 180 μοιρών και τα φώτα είχαν την ίδια ένταση. Η ταχύτητα, εξαιρετικά μεγάλη. Ξέρω πολύ καλά πως φαίνονται τα φώτα αεροπλάνου τη νύχτα. Ξέρω πόσο αργά πάει. Εδώ βγήκαν από το βάθος, ποιος ξέρει πόσα χιλιόμετρα μακριά και σε χρόνο μηδέν μας έφτασε και με την ίδια ταχύτητα απότομη στροφή με την ίδια ταχύτητα. . Να σημειώσω ότι την ώρα που κοίταξα κατά πίσω, το άλλο πρόσωπο συνέχισε να κοιτάει ψηλά και μου είπε ότι ακολουθούσε ένα ακόμη φως, μόνο του. Αυτό εγώ δεν το είδα. Μετά από τη σαστιμάρα μας και την κουβέντα, κατά τις 10.30, πήρα τηλέφωνο στην Αστυνομία. Μήπως και είδε και κάποιος άλλος ότι είδαμε εμείς και το ανέφερε. . Σας βεβαιώνω ότι θα έπαιρνα τηλέφωνο στην εκπομπή του Χαρδαβέλα την Κυριακή. Φοβήθηκα ότι θα γνώριζαν οι εδώ την φωνή μου αν με έβγαζε στον αέρα. Σας είπα ότι είμαι γνωστό πρόσωπο. Δύσκολο να χωνέψω τι είδα ο ίδιος και δύσκολο να ακούς σχόλια ότι την… ψώνισα. Φίλος από τοπική εφημερίδα, έκανε γενικά μια αναφορά σήμερα, μήπως και έχουμε κι άλλη μαρτυρία. Τελικά, μπήκα στο διαδίκτυο και άρχισα να ψάχνω. . Να είστε καλά. Πάντως εγώ, είμαι απολύτως καλά. Ισορροπημένος. Αυτό όμως δεν μπορώ να το εξηγήσω, σύμφωνα με την παιδεία μου. Πάντως το είδαμε δύο.