Ολόκληρη η αναφορά : Το απόγευμα της 25ης Οκτωβρίου 1968 ο κ. Αθανάσιος Σούρλος, αστυνομικός βρισκόταν στη ταράτσα του σπιτιού του στη Πάτρα μαζί με τη σύζυγό, την κόρη του και τον γείτονά του κ. Ανδρέα Μενάγια. Η ώρα ήταν γύρω στις 4:15 το απόγευμα, όταν ο κ. Σούρλος είδε έκπληκτος ένα «δεύτερο ήλιο» στον ουρανό πάνω από τη νότια πλευρά της Πάτρας. Παραξενεμένος για να βεβαιωθεί ότι ήταν αλήθεια αυτό που έβλεπε, ρώτησε τους γύρω του : «Που είναι ο ήλιος;». Και όπως μου γράφει ο ιδιος, «… εντελώς φυσιολογικά μου έδειξαν τον ιπτάμενο δίσκο…». Κοίταξαν όλοι τον παρείσακτο «ήλιο». Ήταν ένα εκτυφλωτικά φωτεινό αντικείμενο, που έμοιαζε με δύο ενωμένα πιάτα. Το κίτρινο φως του φαινόταν να πάλλεται, ενώ γύρω του υπήρχε μία κοκκινωπή ομίχλη, λιγότερο φωτεινή από το ΑΤΙΑ στο κέντρο της. Το ύψος του ήταν, κατά το μάρτυρα, γύρω στα 2 χλμ. Όπως παρακολουθούσαν το αλλόκοτο αντικείμενο, ένα αεριωθούμενο φάνηκε να πλησιάζει από τα ΝΔ. Το ΑΤΙΑ έδειξε σημεία ανησυχίας με το πλησίασμα του αεροπλάνου και άρχισε να απομακρύνεται, αφού βγήκε από το φωτεινό σύννεφο γύρω του. Ήταν τότε που πρόσεξαν καθαρά το σχήμα του. Δεν ξέρω αν η εμφάνιση του καταδιωκτικού ήταν συμπτωματική, αλλά πάντως το αεροπλάνο πέρασε σε μεγάλη απόσταση από το ΑΤΙΑ, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να πλησιάσει. Όταν το καταδιωκτικό απομακρύνθηκε, ο δίσκος σταμάτησε και πάλι και παρέμεινε αιωρούμενος όπως και πριν. Ταυτόχρονα, άρχισε να σχηματίζεται γύρω του το ίδιο φωτεινό κόκκινο συννεφάκι που είχε εγκαταλείψει όταν φάνηκε το καταδιωκτικό. Έμεινε έτσι αρκετή ώρα. Ήταν ήδη 4:45, είχε δηλαδή περάσει μισή ώρα από τη στιγμή που πρόσεξαν το αντικείμενο, όταν άρχισε να απομακρύνεται. Στράφηκε ΝΔ προς τις αεροπορικές βάσεις Αράξου και Ανδραβίδας και χάθηκε στον ορίζοντα. Πηγή : Γιώργος Μπαλάνος, Όντα από το διάστημα, εκδόσεις : Φ. Πατσούρη, σελ. 120-121