Ένας παπάς από το χωριό Αη Δημήτρη σηκώθηκε για να πάει να λειτουργήσει σε ένα ξωκλήσι. Ξύπνησε και το μαθητή του. Μα δεν είχε ρολόι, ήταν σκοτάδι και δεν έβλεπε τα άστρα για να καταλάβει τι ώρα είναι. Καβαλικεύει. Ήταν μεσάνυχτα. Λέει του παιδιού να πάρει τα χρειαζούμενα ιερά και αυτός πήγαινε μπροστά. Σε δύο λεπτά, να το παιδί. Σταματάει ο παπάς και το παιδί πάει πισωκάπουλα. Σε λίγο το ζώο άρχισε να παραπατά. Ο παπάς το χτύπαγε. Το ζώο κλώτσαγε. Τα πόδια του παιδιού μακρύνανε. Το ζώο γκάριζε δυνατά, τσινούσε, φαινόταν σαν κάποιος να το δέρνει. Τα πόδια του παιδιού έγιναν τόσο μεγάλα που σερνόντουσαν στη γη. Τότε ο παπάς κατάλαβε πως δεν ήταν ο μαθητής του που ανέβηκε πισωκάπουλα αλλά ο διάβολος που έγινε παιδί για να τον κολάσει. Τότε κάνει το σταυρό του και αμέσως γίνεται μια λάμψη και βουητό μεγάλο και το παιδί που ήταν πισωκάπουλα χάθηκε, μα ο παπάς και το ζώο έπεσαν κάτω. Σηκώθηκε ο παπάς, σήκωσε και το ζώο του, κάνοντας πάντα το σταυρό του και πήγε στη δουλειά του. Το πραγματικό παιδί που τρεχάτο ερχότανε πίσω του, άκουγε φωνές μα δεν είδε τίποτα.