Θα σας πω με λίγες κουβέντες τις συνθήκες του περιστατικού από αυτά που θυμάμαι. Δυστυχώς,όπως είπα, δεν κράτησα την ημερομηνία του γεγονότος,μιας και εκείνη την εποχή, και λόγω μικρής ηλικίας ( ήμουν 9 ή 10 ετών όταν συνέβη ), δεν το είχα θεωρήσει και τόσο σπουδαίο. Ήταν αργά βράδυ (10-11μμ?) και γυρίζαμε με τη μητέρα μου στο σπίτι μετά από επίσκεψη σε φιλικό της σπίτι.Εκείνη την εποχή μέναμε σε μια μονοκατοικία στην περιοχή του Γαλατσίου (κοντά στην πλατεία Κύπρου,για όσους ξέρουν την περιοχή).Πρέπει να ήταν καλοκαίρι.Θυμάμαι ότι η "ατμόσφαιρα" ήταν ζεστή και οτι ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος.Δεν πρέπει να είχε φεγγάρι ωστόσο γιατί υπήρχε πολύ σκοτεινιά και αυτό παρά το ότι μέναμε πολύ κοντά στην φωταγωγημένη πλατεία. Αυτή η σκοτεινιά ήταν ίσως και η αιτία που είδαμε αυτό που είδαμε, μιας και σε αντίθετη περίπτωση πιθανόν να μήν είχαμε αντιληφθεί την λάμψη φωτός ακριβώς πάνω απο τα κεφάλια μας! Μια λάμψη φωτός ήταν αυτό που με έκανε λοιπόν να στρέψω το βλέμμα μου στον ουρανό την στιγμή ακριβώς που η μητέρα μου άνοιγε την αυλόπορτα του σπιτιού μας. Τι ακριβώς είδα? Αυτό που είδα λοιπόν ήταν η βάση (κάτω μέρος) ενός κυκλικού μεταλλικού σκάφους το οποίο κινούταν μάλλον αργά (να πω 100χλμ/'ωρα?) και το οποίο κατευθυνόταν βόρεια προς τα Τουρκοβούνια. Σε τι ύψος πέταγε? Όποιος ξέρει το ύψος των λόφων στα Τουρκοβούνια ας προσθέσει και 100 μέτρα και θα έχει κατά προσέγγιση το ύψος της πτήσης του σκάφους.Πέταγε πολύ χαμηλά πράγματι. Ποιο ήταν το ακριβές σχήμα του ? Κολλήστε δύο κοινά πιάτα το ένα πάνω στο άλλο με το κάτω μέρος και των δύο απέξω. Κάπως έτσι. Μέγεθος. Υπολογίζω ότι άν προσεδαφιζόταν θα μπορούσε να καλύψει το μέγεθος μιας μικρής πλατείας. Τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία όμως σε αυτό που είδα ήταν άλλα. Το πρώτο ήταν ότι το συνολικό μήκος της περιφέρειας του (στο σημείο που εφάπτονται τα "πιάτα") αποτελούνταν εξολοκλήρου απο ένα μεγάλο αριθμό απο έντονα φωτισμένα πολύχρωμα παραθυράκια (ορθογώνιου σχήματος). Αυτά τα παραθυράκια μου έδιναν την εντύπωση ότι ήταν "σε κίνηση",δηλ είτε κάθε ένα απο αυτά άλλαζε χρωματισμό δίνοντας την εντύπωση της κίνησης, είτε το μεσαίο τμήμα του σκάφους ήταν περιστρεφόμενο(?),είτε όλος ο "δίσκος" περιστεφόταν γύρω απο τον άξονα του (η κίνηση του σκάφους καθαυτού πάντως ήταν σταθερή και σε ευθεία γραμμή) Το άλλο στοιχείο που με εντυπωσίασε ήταν ότι παρά το μέγεθος του, αυτό το "πράγμα", δεν έκανε τον παραμικρό θόρυβο.Ούτε καν υποψία ήχου! Θέλω να πω ότι ακόμα και ένα χελιδόνι να πέταγε σε αυτό το ύψος,και υπο εκείνες τις συνθήκες (ερημιά και ησυχία) όλο και κάποιο ήχο θα δημιουργούσε τον οποίο πιθανόν να αντιλαμβανόμασταν. Κάτι άλλο. Δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη ότι "έκαιγε" κάποιο είδος καυσίμου. Δεν άφησε τίποτα απολύτως πίσω του.Κυριολεκτικά φάντασμα! Τι άλλο? Το "θέαμα" κράτησε γύρω στα 5 δευτερόλεπτα.Τόσο υπολογίζω ότι χρειάστηκε για να διανύσει την απόσταση μέχρι και πίσω από τα Τουρκοβούνια όπου και εξαφανίστηκε απο το οπτικό μας πεδίο.(Εκείνη την εποχή το Γαλάτσι ήταν γεμάτο αλάνες και μονοκατοικίες) Μείναμε εκεί,έκθαμβοι απο αυτό που είδαμε για αρκετή ώρα. Την άλλη μέρα διάβασα σε μια στήλη στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας του πατέρα μου " Αναστατωμένοι αναγνώστες έσπασαν τα τηλέφωνα της εφημερίδας μας αναφέροντας την εμφάνιση αγνώστου ταυτότητας φωτεινών αντικειμένων...κλπ κλπ" Υποθέτω ότι δεν είμασταν οι μόνοι εκείνο το βράδυ...χαχα Αυτά απο μένα παιδιά...Δεν νομίζω ότι παρέλειψα κάτι σημαντικό.