Ένας πήγαινε στο Πύργο και πέρασε από το Κακκαβόρεμα, όπου συχνά φαίνονται νεράιδες. Εκεί βρήκε ένα μικρό παιδί, υπέθεσε πως θα το είχε πεταμένο η μάνα του για να κρύψει τη ντροπή της, το λυπήθηκε, το σήκωσε και το πήρε για να το πάει στο Πύργο. Το παιδί έκλαιγε στο δρόμο και αυτός για να το ησυχάσει το χάιδευε και του έλεγε : «Σώπα μωρό μου! Σώπα μωρό μου». Όταν όμως έφτασε έξω από το Πύργο, το παιδί φώναξε σαν τον κορόιδευε : «Σώπα μωρό μου! Σώπα μωρό μου!». Και χάθηκε από την αγκαλιά του βγάζοντας φωτιές. Τότε κατάλαβε πως ήταν τελώνιο.