«Πάνε τώρα πολλά χρόνια, το 1876, ένας γέρος, Καζάκο τον έλεγαν (το βαφτιστικό του όνομα δεν το θυμάμαι), που μου είπε πως το 1873 πήγε ένα πρωί στη λίμνη (Σημ. Aragorn : Πρόκειται για μία λίμνη πάνω στο βουνό Ξεροβούνι), να ποτίσει τα ζώα του. Και τότε λέει πως είδε τη γυναίκα του στοιχειωμένου που καθόταν έξω από τη λίμνη και χτενιζόταν. Αυτή μόλις τον είδε μπήκε αμέσως μέσα στη λίμνη χωρίς να προφτάσει να πάρει τα πράγματά της. Πλησίασε λοιπόν ο γέρος και βρήκε το χτένι της, τον καθρέφτη της, και μια τούφα μαλλιά, όμορφα και χρυσά. Τα πήρε ο γέρος και γύρισε στο σπίτι του. Το βράδυ όμως πήγε ο στοιχειωμένος στο μαντρί που κοιμόταν αυτός με τα πρόβατα, του έδωσε ένα γερό χέρι ξύλο και του είπε «Να πας πίσω τα πράγματα και να τα αφήσεις εκεί που τα βρήκες». Και τα πήγε.»