Περγαλιό είναι ο ίσκιος του σπιτιού. Περγαλιό γίνεται και κάθε άνθρωπος που τύχει και περάσει τη στιγμή που ρίχνεται το θεμέλιο και ο ίσκιος του πλακωθεί από τις πέτρες. Τότε ο ίσκιος γίνεται Περγαλιό. Όποιο σπίτι έχει Περγαλιό είναι καλορίζικο. Το Περγαλιό είναι ένα ανθρωπάκι κοντό, με γαλανά μάτια και μαύρο. Φοράει ένα μικρό φέσι. Είναι σαν παιδάκι τεσσάρων ως πέντε χρονών . Γυρίζει στο σπίτι, βρίσκεται παντού. Πάει τη νύχτα και πλακώνει στον ύπνο τους ανθρώπους. Αν ο πλακωμένος μπορέσει και του πάρει το φέσι, γίνεται ευτυχισμένος, γιατί του λέει που είναι θαμμένος ο θησαυρός. Το Περγαλιό όταν παίρνει με κακό μάτι τους ανθρώπους του σπιτιού, τους ξυλοφορτώνει, τους γκρεμίζει από τη σκάλα, τους προκαλεί χίλιες συμφορές, γεμίζει το σπίτι με νερό και το κάνει σαν λίμνη. Μια φορά ένα Περγαλιό ήταν στη γέννηση ενός κοριτσιού που μεγαλώνοντας έγινε πολύ όμορφο. Το Περγαλιό το αγάπαγε και συχνά πήγαινε στον ύπνο του και κάποιες φορές κουβεντιάζανε. Η κοπέλα το είπε στη γιαγιά της και αυτή της είπε να μην το πει πουθενά. Όσο μεγάλωνε η κοπέλα τόσο το Περγαλιό την αγαπούσε και κάποια μέρα της είπε που είναι ο θησαυρός και έτσι έγινε πολύ πλούσια. Πολλοί την ζήτησαν για γυναίκα τους. Μία νύχτα το Περγαλιό της είπε να μην παντρευτεί γιατί θα το μετανιώσει. Η κοπέλα το είπε στη γιαγιά της. Η γιαγιά σαν έξυπνη γριά το είπε στο γιο της και τον παρακάλεσε να μην τη παντρέψει. Ο πατέρας γέλασε και νόμιζε πως αυτά είναι χαζομάρες των μεγάλων ανθρώπων. Η κοπέλα αρραβωνιάστηκε και στη συνέχεια παντρεύτηκε. Ύστερα από το μυστήριο πήγανε στη κάμαρά τους. Προτού να κοιμηθούνε ο γαμπρός που ήταν και αρχοντόπουλο πέθανε, γιατί τον έπνιξε το Περγαλιό. Τη κοπέλα τη βάλανε σε μοναστήρι, η οικογένεια όλη χάθηκε, ξεκληρίστηκε και το σπίτι, το στοιχειωμένο, που λέμε σήμερα, έγινε ερείπιο γιατί το Περγαλιό εκδικήθηκε την οικογένεια εκείνη που δεν άφησε τη κοπέλα να μείνει πιστή στον έρωτα που είχε και εκείνη με αυτόν.