Το χουμε πατροπαράδοτο από τους γονιούς μας πως όλο αυτό το βουνό που ήτανε το Καστράκι είναι γεμάτο θησαυρούς. Ένας παλιός χωριανός μου είχε βρει εκεί που έσπερνε στο χωράφι του στο Καστράκι, ένα κασσέλλι με ασημικά και διαμαντικά. Πήγε το βράδυ να το πάρει στο σπίτι του αλλά ξαφνικά εμφανίστηκε ένας Αράπης που φύλαγε αυτό το κασσέλι και με ένα βουκέντρι τρύπαγε και χτυπούσε το χωριανό μου να μην αρπάξει το θησαυρό του. Μα αυτός δεν λογάριασε ούτε βουκεντριές ούτε τίποτα, άρπαξε το κασσέλλι και το έφερε γρήγορα στο σπίτι του. Από τότε ο Αράπης ερχόταν κάθε μεσάνυχτα γυρεύοντας το θησαυρό του. Τόπτε αγανάκτησε ο χωριανός μου να του δώσει το κασσέλλι γιατί δεν μπορούσε να αντέξει πλέον αυτές της παρουσίες τις βουκεντριές και τα χτυπήματα του Αράπη. Αν είχε τύχει να το λερώσει με ανθρώπινο αίμα, ο Αράπης δεν θα του το γύρευε, γιατί τα μαγαρισμένα δεν τα θέλει.