Δείτε εδώ :

http://www.kosnews24.gr/koinwnika/61-topika/1035-ufo-sthn-kw-.html

Τα παρακάτω είναι η εντυπωσιακή συνέχεια της αναφοράς : Το παρακάτω περιστατικό συνέβη τέλος Αυγούστου του 1989 στη Κω και έγινε γνωστό από τον τοπικό ερευνητή δημοσιογράφο Γιάννη Ρέμπιτς. Μάρτυρες είναι η Ανν Χατζηζαχαριά και Μαρία Ζαντά. Εκείνο το βράδυ κάθονταν στο σπίτι της Ζαντά στα περίχωρα της Κω, όταν παρατήρησαν ένα αντικείμενο το οποίο ήταν σαν βαρέλι, είχε τρία παράθυρα και ελάχιστα φώτα μάλλον κόκκινα. Τα οποία αναβόσβηναν. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όσο διάστημα το ΑΤΙΑ ήταν ορατό, γιατί μετά από μερικά λεπτά εξαφανίστηκε, τα σκυλιά ούρλιαζαν από πανικό. Μετά από δύο ημέρες εμφανίστηκε και μάλλον προσγειώθηκε κοντά στο σπίτι στη περιοχή που αποκαλείται κοιλάδα των πορσελάνων. Η επιτόπια έρευνα που έγινε μετά από μερικές προσδιόρισε τη πορεία του ΑΤΙΑ από τα δέντρα που μόνο στη μία μεριά τους υπήρχαν σπασμένα κλαδιά ενώ σε άλλα, αυτά που ήταν κοντά στο τόπο της προσγείωσης τα κλαδιά ήταν κάτω στο έδαφος τσακισμένα. Ο τόπος της προσγείωσης ήταν ένα μεγάλο στρογγυλό ξέφωτο, ιδανικό για προσγείωση, χωρίς όμως να υπάρχουν στο έδαφος εμφανή ίχνη προσγείωσης. Περίπου μισή ώρα μετά τη δεύτερη θέαση του ΑΤΙΑ και τη πιθανή του προσγείωσή, οι μάρτυρες παρατήρησαν σε απόσταση περίπου 250 μέτρων τέσσερα παράξενα όντα τα οποία ήταν πολύ ψηλά, το κεφάλι τους ήταν οβάλ χωρίς μαλλιά και η στολή τους έμοιαζε σαν σκάφανδρο. Οι μάρτυρες δεν μπόρεσαν να διακρίνουν άλλα χαρακτηριστικά τους, αλλά παρατήρησαν ότι κατευθύνονταν σε μία κοντινή περιοχή όπου υπάρχουν σήραγγες. Όταν τις επόμενες ημέρες έγιναν γνωστά τα παραπάνω περιστατικά αποκαλύφθηκε ότι υπήρχαν δεκάδες άτομα τα οποία τις προηγούμενες είκοσι μέρες είχαν παρατηρήσει το ίδιο ΑΤΙΑ να περνάει από άλλα σημεία του νησιού, αλλά επειδή φοβήθηκαν ότι αν το αναφέρουν θα τους γελοιοποιήσουν, το κράτησαν μυστικό. Μετά από τρεις ημέρες η Μαρία δέχτηκε μία απρόσμενη επίσκεψη από τέσσερα άτομα στις 3.30 το πρωί. Εκείνη την ώρα ήταν στη βεράντα του σπιτιού της, όπου είχαν περάσει τη βραδιά τους μαζί με μια μικρή παρέα από φίλους τους οι οποίοι είχαν φύγει πριν από μισή ώρα. Εκείνη παρέμεινε στη βεράντα, και ξαφνικά έσβησαν τα φώτα στη περιοχή και ταυτόχρονα σταμάτησε μπροστά στο σπίτι ένα αυτοκίνητο, το οποίο δεν μπόρεσε να διακρίνει ούτε τη μάρκα, ούτε το χρώμα. Όπως παρατήρησε, μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχαν τέσσερα άτομα από τα οποία τα τρία είχαν στρέψει τα πρόσωπά τους προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη δική της, σαν να επιδίωκαν να μην τα διακρίνει. Τα ρούχα που φορούσαν, όπως και η γραβάτα ήταν σκούρα και έμοιαζαν σαν αυτά που φοράνε οι αστυνομικοί. Γιʼ αυτό σκέφτηκε ότι έπρεπε να είναι αστυνομικοί και πιθανόν, άνδρες του λιμενικού. Από το αυτοκίνητο κατέβηκε αμέσως ο οδηγός ο οποίος, έκανε δύο σπασμωδικά βήματα, σαν ρομπότ, ίσως να τον πονούσε η μέση του, σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή η μάρτυς και ακούμπησε στο αυτοκίνητο. Στο ένα χέρι του κρατούσε ένα αστυνομικό καπέλο και στο άλλο μία καραμπίνα με δύο κάνες. Κοίταξε έντονα τη Μαρία, της είπε ότι είναι αστυνομικοί και τη ρώτησε με σπαστή και βραχνή φωνή σχετικά με τις θεάσεις του ΑΤΙΑ. Όταν τελείωσε με αυτό το θέμα την ρώτησε τι ηλικία έχει και έγινε ο παρακάτω διάλογος : ΜΙΒ : Τι ηλικία έχεις; Μαρία : Έχει καμία σημασία αυτό; ΜΙΒ : Όχι, απλώς ρωτάω. Μαρία : Είμαι 17 χρονών. ΜΙΒ : Πηγαίνεις σχολίο; Μαρία : Νομίζω ότι ρωτάς πολλά. (Όμως αμέσως σκέφτηκε η Μαρία ότι αφού είναι αστυνομικός πρέπει να απαντήσει) Μαρία : Δεν πηγαίνω σχολείο ΜΙΒ : Πόσα χρόνια μένεις εδώ; Μαρία : Αρκετά ΜΙΒ : Ευχαριστώ. Καληνύχτα σας. Αμέσως μετά μπήκε στο αυτοκίνητο και αναχώρησε και αμέσως επανήλθε το ρεύμα και τα σκυλιά που ούρλιαζαν όλη αυτή την ώρα σταμάτησαν τα ουρλιαχτά. Πηγή : Σωκράτης Αικατερινίδης. Εξωγήινα Όντα στην Ελλάδα (Τόμος 2ος), εκδόσεις Αργοναύτες, σελ. 132-134