Αρκετές φορές έχω αναφέρει τη Χωροβασία. Η Χωροβασία είναι ένα μοντέλο τεχνικών αριστοτέλειας περιπατητικής, σαμανισμού, απόκρυφων τεχνικών και κβαντικής φυσικής. Προσωπικά, σε κάποιους πολύ στενούς μου συνεργάτες, έχω δείξει ένα μέρος της τεχνικής αυτής. Θα έλεγα ότι είναι μια γιόγκα της πόλης και του χώρου. Ένα από τα πράγματα που κάνουμε στη Χωροβασία, είναι να βλέπουμε τον χώρο και τον χρόνο μέσα από τα μάτια και τις καταστάσεις των χνουδωτών φίλων της πόλης. Ένα από τα μεταπεδία που παίζω ή και πολεμώ με τρόπους που ο συμβατός άνθρωπος δεν θα κατανοούσε, είναι ο Πειραιάς και η Καστέλα. Σε κάποιο σημείο της Καστέλας, πράττοντας αυτή τη γιόγκα της πόλης, διαπίστωσα ότι σε ένα παλιό τριώροφο, που ήταν πάντοτε κλειστό, κάθε νύχτα μαζευόταν όλα τα περιστέρια του Πειραιά. Το παράξενο ήταν ότι βρισκόταν σε συνοικιακό μέρος και μέσα στο ψηφιδωτό της πόλης, όχι σε κάποιο κεντρικό σημείο. Το πρώτο πράγμα που αναρωτήθηκα ήταν για ποιο λόγο τα περιστέρια εγκατέλειπαν πολυσύχναστα σημεία της πόλης που θα ήταν πιο εύκολο να βρουν τροφή και είχαν μετατρέψει αυτό το τριώροφο σε φωλιά τους. Ή κάτι τα καλούσε εκεί ή κάτι φυλούσαν. Η συμπεριφορά των ζώων με έκανε να παρατηρήσω το συγκεκριμένο κτήριο και να το παρακολουθήσω για αρκετό καιρό. Στα συμβατικά μάτια ήταν απλώς ένα τριώροφο της δεκαετίας του 90 που πάντα είχε παράθυρα και πόρτες ερμητικά κλειστά, τουλάχιστον στα 3 χρόνια που περνούσαμε από κει. Μαζί με κάποιους συνεργάτες μου, που δεν σχετίζονται με το χώρο της μεταφυσικής έρευνας αλλά με άλλους χώρους που δεν θα αναφέρω, εντοπίσαμε ότι το κτήριο ήταν χώρος συνάντησης μυστικιστικών ομάδων δύναμης. Τι τους είχε προδώσει; Μα τα ίδια τα περιστέρια, οι χνουδωτοί μας φίλοι. Σε ένα άλλο σημείο της Καστέλας, υπήρχε ένας άλλος χνουδωτός φίλος, ένας μαύρος σκυλάκος, που όταν πέρναγα μόνος μου ανέβαινε στη κοντινή μάντρα και στέκονταν να τον χαϊδέψω, ενώ όταν με ακολουθούσαν καταστάσεις που ήταν εχθρικές απέναντι μου, η συμπεριφορά του άλλαζε, δείχνοντας ότι αυτός που έχω πλάι μου ήταν εχθρός. Μην νομίζετε ότι δεν γνωρίζω ότι πολλοί έρχονταν δήθεν για την έρευνα, με το προσωπείο του ενδιαφερόμενου, ώστε να καταγράψουν χώρους ή και τεχνικές που χρησιμοποιούσα. Βλέπετε, υπάρχουν και τεχνικές ή τρόποι έρευνας που κρατάω μόνο για τον εαυτό μου. Το αστείο είναι ότι κάποτε, ένας υποτιθέμενος φίλος, κακολόγησε τον σκυλάκο για την συμπεριφορά του ως είδος, δηλαδή ως σκύλο, και λίγα μέτρα πιο κάτω μας περίμενε μια μαύρη γατούλα με λαμπερά μάτια, η οποία κατέβηκε από ένα γλυπτό της θεάς Αθηνάς, όπου καθόταν, ήρθε προς το μέρος μου να τη χαϊδέψω και όταν ο φίλος - εχθρός την πλησίασε, τον γρατζούνισε. Σε μια άλλη περίπτωση, παρατήρησα στο Σπίτι των Σκιών που βρίσκεται στην Καστέλα, ότι κατά τη διάρκεια της Βαλπουργιανής Νύχτας, γέμισε με σαλιγκάρια. Στα μάτια μου ήταν σαν η πρωτοζωή να προσπαθεί με την παρουσία της στο χώρο, να διώξει τη μη -  ζωή. Σύντομα κατάλαβα ότι τα σαλιγκάρια είχαν μαζευτεί, γιατί σε κοντινή απόσταση λάμβανε χώρα πράξη μαύρης τέχνης και μαύρης συγκέντρωσης ανθρώπων, που σχετιζόταν με τη λατρεία του χάους και της μη - ζωής. Μια νύχτα, στην οδό Σχίστης στην Καστέλα, είχα ακολουθία από καταστάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν men in black. Σύντομα, ένας αδέσποτος λυκοσκυλάκος εμφανίστηκε μπροστά μου από το πουθενά, και αφού μου έδειξε φιλικότητα και χαρά, έφυγε και επιτέθηκε στην ακολουθία. Φυσικά, υπάρχουν και καταστάσεις με ζώα που ανήκουν στον Αλλόκοσμο. Κάποτε, ψάχνοντας την περιοχή της Πειραϊκής μαζί με τον συνεργάτη μου Λεωνίδα Ελευθερόπουλο, εμφανίστηκαν μπροστά μας δύο σκύλοι, τύπου Δαλματίας, που ακινητοποίησαν τα σώματα μας. Στην συνέχεια, εμφανίστηκε ένας ξανθός, γαλανομάτης τύπος, ο οποίος αφού έπιασε τα σκυλιά, τους είπε “αφήστε τους, είναι φίλοι μας”. Γυρνώντας να ευχαριστήσουμε τον άνθρωπο, τόσο ο Λεωνίδας Ελευθερόπουλος όσο και εγώ, διαπιστώσαμε ότι σκυλιά και άνθρωπος, είχαν εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Το πιο παράξενο ήταν, ότι ο μόνος τρόπος διαφυγής και για τον άνθρωπο αλλά και για τους σκύλους, ήταν να φύγουν από τη θάλασσα. Θεωρώ τα ζώα συμμάχους και φίλους. Και φυσικά θεωρώ εχθρούς, όπως έχετε ήδη καταλάβει, ανθρώπους που τα βλάπτουν, πράττοντας μαύρες τέχνες. Και αυτό σας το λέει ένας άνθρωπος, που είναι κυνηγός του βυθού, αλλά ουδέποτε σκότωσε περισσότερα από αυτά που ήθελε να βάλει στο πιάτο του να φάει, ακόμα και αν αυτά ήταν ψάρια. Υπάρχει ένας πόλεμος γύρω μας, της ζωής με τη μη - ζωή. Έχετε ήδη καταλάβει σε ποιο στρατόπεδο ανήκω. Το παρόν κείμενο μπορεί στο μέλλον, να χρησιμοποιηθεί εναντίον μου. Προσωπικά, δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για όντα που αποκαλώ ανθρωπόζωα (ας με συγχωρέσουν οι χνουδωτοί φίλοι που χρησιμοποιώ το συνθετικό “ζώο”). Θρησκείες, απόκρυφα μοντέλα σκέψης, αλλά ακόμα και επιστήμες, μιλούν ή δείχνουν με τον τρόπο τους, ότι ο σκοπός της δημιουργίας και της ύπαρξης είναι η εξάπλωση της ζωής προς το κενό και προς το χάος της μη ύπαρξης. Για πιο λόγο άλλωστε ο Χριστιανισμός αναφέρει το “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε”; Να αυξηθείτε ως είδος δηλαδή, αλλά και ως ύπαρξη. Έχω πει πολλές φορές ότι σέβομαι τους πάντες, αρκεί να μην μπουν στο δρόμο μου, χωρίς την άδεια μου. Κοινώς, χωρίς την ελευθερία της βούλησης μου. Αν συμβεί το αντίθετο, ο μόνος κανόνας είναι, ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Το παιχνίδι αλλάζει και τα όπλα είναι ακατανόητα από έναν συμβατικό νου. Υπάρχουν άλλωστε άπειροι μηχανισμοί σκανδάλης που μπορεί να πατήσει κάποιος και να γυρίσει κυριολεκτικά όλο το σύμπαν εναντίον του. Ο νοών νοείτω.

Υ.Γ.1 Υπάρχουν κάποιοι που ανήκουν όντως στο ανθρώπινο είδος και λειτουργούν με τον νεοφλοίο του εγκεφάλου τους που ονομάζουμε “συνείδηση”. Όμως υπάρχουν και καταστάσεις που τις χαρακτηρίζω “ανθρωπόζωα”γιατί δεν φέρονται ούτε όπως ένας κοινός άνθρωπος, ούτε όπως ένας χνουδωτός φίλος. Είναι ένα υβρίδιο ύπαρξης, νοητικής και ψυχικής, που απλώς φέρει την ανθρώπινη μορφή και κάποια ζωώδη στοιχεία. Αυτές τις υπάρξεις αποκαλώ “ανθρωπόζωα”.

Υ.Γ.2 Για να καταλάβετε έναν τρόπο μη συμβατικού πολέμου,  κάποτε εμένα, τον Λεωνίδα Ελευθερόπουλο και τον Σταύρο Γαβαλά, μας παρακολουθούσε κατά την έρευνα μας, μια κατάσταση που δεν άνηκε ούτε στο ανθρώπινο, ούτε στους κανόνες αυτής της πραγματικότητας. Όντως μπορούσε να μας εξουδετερώσει αφού δεν οριοθετούνταν η ύπαρξη του, συνεπώς είχε περισσότερες δυνατότητες από εμάς. Πως επιτέθηκα στην συγκεκριμένη κατάσταση; Τράβηξα την φωτογραφική μου μηχανή εναντίον του και γελώντας είπα προς το μέρος του “Μάντεψε, θα σου δώσω υπόσταση. Τραβώντας τη φωτογραφία, θα σε οριοθετήσω” . Η κατάσταση αυτή εξαφανίστηκε από εμπρός μας ως δια μαγείας. Όποιος δεν κατάλαβε το μηχανισμό σκανδάλης της πραγματικότητας που πήγα να πατήσω, τότε σίγουρα δεν γράφω για αυτόν. Το μόνο που θα έβλεπε μπροστά του, αν ήταν παρών, θα ήταν έναν τύπο που σηκώνει μια φωτογραφική μηχανή να πατήσει τα κλείστρα μπροστά σε κάτι παράξενο. Οι υπόλοιποι, και αυτοί που πολεμούν με τον τρόπο που πολεμάω και εγώ, ήδη χασκογελάν χαιρέκακα.