Η κατευναστική πολιτική της Αθήνας που θεωρεί ότι με παραχωρήσεις και άλλα «δώρα» αντιμετωπίζεται ο τουρκικός επεκτατισμός αποτελεί τραγικό λάθος. Ήδη, κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο έχουν «παγώσει» και στην Ανατ. Μεσόγειο ακρωτηριάζονται. Με την ανάληψη του Υπουργείου Εξωτερικών από τον Γ. Γεραπετρίτη, η πολιτική αυτή επικράτησε πλήρως, παρόλο που οι κατευναστές είναι αναγκασμένοι, λόγω εξελίξεων σε Συρία-Λιβύη, να αναγνωρίσουν τον τουρκικό επεκτατισμό, τον οποίο ονομάζουν «τουρκικό αναθεωρητισμό», σε μια ήπια διατύπωση. Πάντως, κι οι πιο φανατικοί κατευναστές, απαρνούνται δημόσια τον κατευνασμό, προβάλλοντας δύο εξηγήσεις, τις οποίες παραθέτουμε, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα με απλά επιχειρήματα ότι ο κατευνασμός έγινε εγχώρια πολιτική εμμονή.

Α) Προβάλλουν ότι μέσω του «διμερούς διαλόγου» Ελλάδας-Τουρκίας αποφεύγεται ο πόλεμος και τουρκική επιδρομή στα νησιά του Αιγαίου. Ερωτάμε: Γιατί η Τουρκία δεν αποπειράθηκε κατάληψη νησιών όταν δεν υπήρχε «διμερής διάλογος», αλλά εξαπολύει επιδρομές αλλού (π.χ. Ιράκ, Συρία); Κάποιος άλλος σοβαρός λόγος αποτρέπει την Τουρκία να αποπειραθεί κατάληψη νησιών στο Αιγαίο. Ο λόγος είναι πρωτίστως η στρατιωτική ισχύς κι ετοιμότητα των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων που καθιστούν μια τέτοια απόπειρα ενδεχομένως μοιραία για την επιβίωση του τουρκικού καθεστώτος εξουσίας και την συνοχή της Τουρκίας, κυρίως λόγω του κουρδικού παράγοντα. Επιπλέον, η συρρίκνωση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων γίνεται ήδη μέσω των τουρκικών εκβιασμών και κινήσεων, χωρίς το ρίσκο μιας τουρκικής στρατιωτικής αποτυχίας και των επιπτώσεων της. Άλλωστε, το καθεστώς Ερντογάν είχε πολλές αφορμές και μπορεί να δημιουργήσει άλλες τόσες, αν μπορούσε να εισβάλει στο Αιγαίο τώρα. Συνεπώς, την τουρκική επιδρομή την αποτρέπει σοβαρός λόγος και όχι η κατευναστική πολιτική με το φαντασιακό δίλημμα «διάλογος ή πόλεμος».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Β) Το άλλο επιχείρημα τους είναι πως, με την στάση της η Αθήνα κερδίζει δήθεν χρόνο για να εξοπλιστεί και να προετοιμαστεί. Πρόκειται για ευφάνταστη εφευρετικότητα στήριξης μιας αποτυχημένης πολιτικής! Ερωτάμε: Εφόσον η Τουρκία προετοιμάζει μεθοδικά τις συνθήκες ώστε στην κατάλληλη ώρα να επιτεθεί στο Αιγαίο, γιατί η Κυβέρνηση Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη πρωτοστατεί στην ΕΕ στη «θετική ατζέντα» με «δώρα» στην Τουρκία, που αναπόφευκτα σύρει και την Λευκωσία; Πώς η ενδυνάμωση της Τουρκίας με εμπορικούς, οικονομικούς και πολιτικούς τρόπους, «κανονικοποιώντας» τον τουρκικό επεκτατισμό σε «διμερείς διαφορές» έξω από το πλαίσιο των Ευρωτουρκικών σχέσεων, παρέχοντας στην Τουρκία δυνατότητες για υπερσύγχρονους εξοπλισμούς και καθιστώντας την ολοένα και πιο επικίνδυνη για να στραφεί στο Αιγαίο, πώς αυτό εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα;

Όσοι στην Αθήνα νόμιζαν ότι με το «ξέπλυμα» του καταχτητή στην Κύπρο, θα χορτάσει το τουρκικό θηρίο, ευρίσκονται σε κατευναστικό λήθαργο που μας έφερε το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο κι άλλα τέτοια που έρχονται! Τώρα στην Συρία, ο κουρδικός παράγοντας ελέγχει το βορειο-ανατολικό μέρος στο οποίο βρήκαν προστασία διάφοροι κατατρεγμένοι, Χριστιανοί, Γεζίτες κ.ά. Αυτό τον κουρδικό παράγοντα ετοιμάζεται να εξαλείψει η Τουρκία, για να στραφεί μετά στο Αιγαίο. Όσο ο κουρδικός παράγοντας απασχολεί την Τουρκία, τόσο κερδίζει χρόνο ο Ελληνισμός. Καθώς αυτά συμβαίνουν γύρω μας, στην Ελληνική Κυβέρνηση διερωτώνται κατά πόσο οι εξελίξεις στη Συρία επηρεάζουν τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις! Ενώπιον τόσης πολιτικής ανεπάρκειας, οι πολίτες έχουν τον λόγο.