Ήμουν σε ηλικία 7 ετών. Ήταν θυμάμαι το πανηγύρι των Ταξιαρχών σε ένα χωριό κοντά στη Κερατέα Αττικής όπου είχα πάει με έναν γνωστό μου. Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, είχα αγοράσει μερικά πράγματα από το πανηγύρι, ιδίως ζαχαρωτά αλλά από αυτά δεν έδωσα ούτε ένα στον αδερφό μου! Το πράγμα δυσαρέστησε τη μητέρα μου η οποία με επέπληξε λέγοντας ότι αυτό δεν έπρεπε να το κάνω γιατί «θα με τιμωρούσαν οι άγιοι Ταξιάρχες!». Εγώ ξεχνώντας το γεγονός έπεσα για ύπνο. Στον ύπνο μου είδα τρεις χωροφύλακες εκ των οποίων ο ένας έκοψε ένα ραβδί από ένα παρακείμενο έλατο και άρχισε να με χτυπά στις κνήμες. Το πρωί λοιπόν όταν σηκώθηκα είδα τις κνήμες μου καταμελανιασμένες και με ίχνη καταφανών ραβδισμάτων. Η μητέρα μου φυσικά το απέδωσε στη οργή των Ταξιαρχών αλλά τώρα μπορώ να πω πως πρόκειται για Στιγματική ιδεοπληγία