Τη δεκαετία του 1930, ταξιδεύοντας κανείς για το Ξυλόκαστρο, στην έξοδο του Διμηνιού, υπήρχε ένα σπίτι παμπάλαιο, γνωστό με την ονομασία “το σπίτι του Πολύδωρου”.

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ψέλλιζαν με τρόμο πως ήταν στοιχειωμένο. Έλεγαν πως εκεί ζούσαν κάτι όντα μαυριδερά και κακομούτσουνα, συφοριασμένα και ανεξέλεγκτα, που έσερναν βαριές μεταλλικές αλυσίδες πάνω στα ξεχαρβαλωμένα ξύλινα πατώματα και στους γκριζωπούς τοίχους, αφήνοντας κάτι κρότους ανατριχιαστικούς και πέρα για πέρα απειλητικούς. Οι καλοί Διμηνιώτες απέφευγαν να περνούν απ’ το σημείο είτε νύχτα είτε μέρα.