Τον Μάιο του 1952, δύο καταπληκτικά περιστατικά διαδραματίστηκαν στην Αμαλιάδα και είχαν προκαλέσει σφοδρή εντύπωση στους κατοίκους της, οι οποίοι τα ερμήνευαν ως προϊόντα θεϊκής παρέμβασης και απέδιδαν την τέλεσή τους στον θαυματουργό Άγιο Νικόλαο.

Η Μονή Αγίου Νικολάου Σπάτων Αχαΐας, που ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα, γιόρταζε πανηγυρικά στις 10 Μαΐου, την ημέρα δηλαδή της μετακομιδής του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας της Μικράς Ασίας.

Σύμφωνα με τους ντόπιους, λοιπόν, εκείνη την ημέρα, σε παλαιότερο χρόνο, ο Άγιος είχε καταδείξει και πάλι τη δύναμή του με την απόδοση της όρασης σε τυφλή κοπέλα και με τη διάσωση αυτοκινήτου με πέντε επιβάτες, το οποίο, ακυβέρνητο, κυλούσε προς τον γκρεμό.

Όμως, τα θαύματα συνεχίζονταν…

Στο πρώτο θαύμα, στις 16 Μαΐου του 1952, μάρτυρας ήταν ο κτηματίας Νικόλαος Ζαφειρόπουλος, ηλικίας 38 ετών, ο οποίος, ενώ ασχολούνταν με τον ραντισμό των αμπελιών του, που βρίσκονταν στη θέση Προφήτης Ηλίας, περίτρομος αντιλήφθηκε την υπερφυσική εμφάνιση.

Πλησίον του βρέθηκε ξαφνικά ένας άγνωστος γέροντας με μακριά γενειάδα, αβρός και μειλίχιος, ο οποίος, αφού τον χαιρέτησε ευγενικά, κατόπιν περιέφερε αυστηρό βλέμμα τριγύρω και ακολούθως, αποτεινόμενος προς αυτόν, είπε με ύφος επιτιμητικό και μειωτικό, δείχνοντας με το χέρι του έναν χέρσο αγρό γνωστού κτηματία της περιοχής:

-Γιατί, παιδί μου, αυτή η γη είναι ακαλλιέργητη;

-Δεν έχει χρήματα ο άνθρωπος να καλλιεργήσει ολόκληρο το κτήμα του, γιατί είναι μεγάλο, αποκρίθηκε σαστισμένος από την ξαφνική παρουσία ο Ζαφειρόπουλος.

Τότε, ο γέροντας, σύννους και καλλιεπής, ωσάν να οραματιζόταν, είπε αδιασάλευτα και γοργά:

-Η γη πρέπει να καλλιεργηθεί, διότι μεγάλη καταστροφή προμηνύεται. Ο Θεός, προς τιμωρίαν του αμαρτωλού κόσμου, θα σπείρει τον όλεθρο. Έρχομαι από το Άργος, όπου ούτε σπιθαμή γης δε μένει ακαλλιέργητη. Οφείλουμε να φυτέψουμε και τις αυλές και τις γλάστρες μας. Η γη πρέπει να μείνει ζωντανή και να θρέφει τους πάντες. Απαιτείται από εμάς να τη βοηθήσουμε να καρπίζει και να είναι αειφόρος. Να τη βοηθήσουμε να ζήσει, για να ζήσουμε κι εμείς απ’ τους καρπούς της. Ο άνθρωπος εισχώρησε βαθιά στην αμαρτία. Οι βλασφημίες, οι άσεμνοι λόγοι και απρεπείς συμπεριφορές, η αγάπη για τον εαυτό του, τον έκαναν αδηφάγο, τον έκαναν ασεβή, τον ώθησαν να παρεκκλίνει από την τροχιά του Θεού. Ο Κύριος είπε: “Μετανοείτε, για να βρείτε τη συγχώρεση”.

Μετά από αυτά, ο γέροντας με τη πάλλευκη γενειάδα εξαφανίστηκε με τον ίδιο μυστηριώδη τρόπο που είχε πρωτοεμφανιστεί. Ο Ζαφειρόπουλος, χλομός και αποσβολωμένος, πάσχισε πολύ να βρει το κουράγιο να ξεκολλήσει από τη θέση του και να σπεύσει να αναγγείλει το θαύμα στους συντοπίτες του.

Επίσης, η περίπτωση του 14χρονου μαθητή του Γυμνασίου Ιωάννη Γιαννακόπουλου δεν υστερούσε καθόλου σε υπερφυσική αποκάλυψη, εμπνέοντας δέος σε όσους είχαν πληροφορηθεί τις σχετικές λεπτομέρειες.

Μετά από τριήμερη περιπλάνησή του, κατά τη διάρκεια της οποίας ο νεαρός θεωρούνταν εξαφανισμένος από τους γονείς του, επέστρεψε τελικά στο σπίτι του νωρίς το πρωί, ενώ οι υπόλοιποι ακόμα κοιμόνταν. Το παράξενο ήταν πως η πόρτα ήταν σφαλιστή από μέσα και κανείς δεν είχε σηκωθεί να του ανοίξει.

Αφηγούμενος τι του είχε συμβεί κατά της διάρκεια της περιπλάνησής του, ανέφερε πως, ενώ περπατούσε στα ανατολικά της πόλης, έχασε εντελώς απροσδόκητα τον προσανατολισμό του. Σαν να σβήστηκαν μεμιάς όλες οι εικόνες από τον τόπο του.

Τότε, όλως περιέργως, εθεάθη μια μυστηριώδης σκιά, την οποία ακολουθούσε κατά πόδας, χωρίς να αντιλαμβάνεται το γιατί, μέρα και νύχτα, αψηφώντας τα εμπόδια που συναντούσε στο διάβα του. Ένιωθε μαγνητισμένος, απορροφημένος από κάτι σπουδαίο, από κάτι τρανό. Από κάτι που δεν το όριζε εκείνος, αλλά εκείνο το υπερφυσικό ήταν που όριζε τον ίδιο και ολόκληρη την ύπαρξή του.

Αναγκάστηκε, λοιπόν, να αναρριχάται σε απόκρημνες πλαγιές, να διέρχεται από δύσβατες χαράδρες, να σέρνεται καταγής, μέχρις ότου βρέθηκε αίφνης στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπάτων, οδηγούμενος πάντα από τη σκιά, την ώρα που τελούνταν η λιτανεία της σεπτής εικόνας.

Εκεί, η σκιά τον κράτησε για ένα ολάκερο ημερονύχτιο και τέλος, τον επανέφερε στο χωριό Λάππα, που ήταν και η κατοικία του.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ”, στις 17/05/1952…