Στην δουλειά μου, κάποια στιγμή χτύπησα το χέρι μου στον αντίχειρα τον δεξιό. Αυτό βέβαια δεν το πήρα χαμπάρι την στιγμή που συνέβη, αλλά όμως αναγκαστικά το κατάλαβα, λίγο πιο μετά, γιατί άρχισε να πρήζεται πολύ έντονα. Κάποια στιγμή, αφού ο πόνος ήταν έντονος, αποφάσισα με κάποιον φίλο και πήγαμε στο νοσοκομείο, ώστε να δούμε αν υπήρξε περαιτέρω πρόβλημα. Στο νοσοκομείο, μετά από ακτινογραφία, μας είπαν ότι ούτε εξάρθρωση υπήρξε, ούτε μετατόπιση, ούτε κάποιο ράγισμα. Όμως υπήρξε μεγάλη θλάση, η οποία προκάλεσε το πρήξιμο στο χέρι μου. Οι ίδιοι ήθελαν να μου δώσουν νάρθηκα, αλλά δεν υπήρξε τόσο σοβαρός λόγος, οπότε πήγα προσωπικά στο φαρμακείο και αγόρασα μια περικαρπιδα.
Εδώ αρχίζει η συσχέτιση του κειμένου με το φαινόμενο.
Την περικαρπιδα, την αγόρασα την Δευτέρα, όπου την φόρεσα μέχρι και την Πέμπτη που μας πέρασε. Κάθε βράδυ, την έβγαζα από το πονεμένο χέρι μου και την ακουμπούσα σε μια σιδερωστρα, η οποία ήταν κοντά στο κρεβάτι μου, οπότε βόλευε σαν θέση, για να μπορώ να την βρίσκω εύκολα το πρωί.
Αυτό όπως σας είπα, έγινε από την Δευτέρα, μέχρι και την Πέμπτη. Την Πέμπτη το βράδυ, όπου ακόμα πονούσα πολύ, έβγαλα την περικαρπιδα και την τοποθέτησα στην σιδερωστρα για μια ακόμη φορά, όπως κάθε προηγούμενη νύχτα. Το πρωί όμως της Παρασκευής.. Δεν υπήρξε πουθενά. Η περικαρπιδα, είναι κάτι που σαφώς είχα τον νου μου, επειδή με βοηθούσε στο χτύπημα του χεριού. Αυτό το λέω, γιατί πολλοί μπορεί να πουν ότι, ξεχάστηκα και την έβαλα κάπου αλλού και δεν θυμάμαι. Όχι, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί την έβγαζα το βράδυ μόνον πριν ξαπλώσω, άρα δίπλα από το κρεβάτι και πάντα την ακουμπούσα στην σιδερωστρα. Όμως.. Παρόλα αυτά, δεν το άφησα έτσι. Γύρισα όλο το σπίτι ακόμα και σε μέρη που δεν θα την έβαζα την περικαρπιδα, προκειμένου να μπορέσω να την βρω. Περιέργως όμως, δεν την βρήκα ποτέ και πουθενά από την Πέμπτη μέχρι και σήμερα. Φυσικά εννοείται ότι κανένας άλλος δεν την πήρε από την σιδερωστρα. Το παράξενο όμως, δεν τελείωσε εκεί.. Εκτός από την περικαρπιδα, που έχασα ανεξηγητως την Παρασκευή, έχασα και κάτι ακόμα.. Ο πόνος που ήταν πολύ ισχυρός μέχρι και την Πέμπτη το βράδυ, ξαφνικά και χωρίς κάποιο λογικό αίτιο, εξαφανίστηκε και αυτός. Την Κυριακή, είχα μάθημα με τον δάσκαλο, όπου του είπα τα όσα συνέβησαν. Ο ίδιος μου είπε ότι η περικαρπιδα βρίσκεται ακόμα στην σιδερωστρα, αλλά όχι του εδώ χώρου, τον οποίο κατονομάζει ψευδοχώρο, αλλά στον αληθή χώρο, που όπως μου έχει ήδη διδάξει, είναι ολόιδιος σε όψη, άρα υπάρχουν τα πάντα που υπάρχουν και στο σπίτι μου για παράδειγμα η σιδερωστρα, αλλά όμως, δεν είναι τα ίδια με του εδώ χώρου. Με πιο απλά λόγια, εγώ τοποθέτησα την περικαρπιδα σε μια σιδερωστρα, που έμοιαζε με την δική μου, αλλά δεν ήταν η γνώριμη δική μου όμως. Από εκεί και μετά, ο πόνος, ο οποίος εξαφανίστηκε και αυτός, όπως μου είπε ο δάσκαλος, συσχετίζεται με την περικαρπιδα, η οποία είναι στον αληθη χώρο, συνεπώς ακόμα μπορεί κι δρα στο χέρι μου και στον πόνο αυτού, παρότι πρακτικά δεν τον φοράω αφού δεν την βρήκα ποτέ μου. Προσωπικά για εμένα, υπήρχαν δύο πολύ αδιανόητες εξαφανίσεις την ίδια ημέρα, κάτι που ήδη έχω διδαχθεί από τον δάσκαλο πως μπορεί να συμβεί, αλλά και το τι ισχύει απο την στιγμή που θα συμβεί.