Είναι 2 Σεπτεμβρίου του 1990 ώρα 21:25 με πανσέληνο βρίσκομαι στην διαδρομή Κρυονέρι - Κιάτο με τον αδελφό μου σε υψόμετρο περίπου 730 μέτρα σε αμφιθεατρικό μέρος που βλέπεις όλο τον Κορινθιακό και μέρος του Σαρωνικού, ξαφνικά βλέπουμε μπροστά μας αρκετά μακριά αλλά πολύ καθαρά μια πολύ φωτεινη μπάλα πορτοκαλοκόκκινη δύο φορές σαν το φεγγάρι της πανσελήνου στην ευθεία μας.
Έμοιαζε να περιστρέφεται και καθως συνέβαινε αυτό άφηνε μικρότερες μπάλες οι οποίες στην συνέχεια ευθυγραμμίζονταν και με κατεύθυνση την πόλη της Κορίνθου με απίστευτη ταχύτητα έφταναν ακριβώς στο ίδιο σημείο και εξαφανίζονταν η μία μετά την άλλη, κάποιες έφυγε προς στερεά Ελλάδα, Βοιωτία, ίσως κάποιες προς Ιτέα και Πάτρα, σημειωτέον έχει τρομερή ορατότητα το μέρος εκεί και οι αποστάσεις μεγάλες που διένυαν σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Όλα αυτά τα λίγα λεπτά είχαν σταματήσει αυτοκίνητα είχαμε πάθει πλάκα όλοι ..
Κατεβαίνοντας στην πόλη του Κιάτου πήραμε την αστυνομία .. αυτοί είπαν να το θεωρήσουμε ένα συμβάν .. πάρτε είπαν την αεροπορία.οταν διηγηθηκαμε την ιστορία στην ταβέρνα του πατέρα μας στους γνωστούς και οικείους γελαγαν..
Την άλλη μέρα έγραφαν οι εφημερίδες για το συμβάν σχεδόν Σ όλη την Ελλάδα, αεροπλάνα προσπάθησαν να αναχαιτίσουν αλλά ήταν αδύνατη η προσέγγιση, για να τελειώνω μετά από πολλά χρόνια δέκα- δεκαπέντε στο Χαρδαβέλλα σε μια αντίστοιχη εκπομπή είδα το σκίτσο μιας δεκάχρονης που αποικονιζε ακριβώς αυτό που είχαμε δει και εμείς αλλά από απέναντι στην Στερεά Ελλάδα.