Επιστρέφοντας από την Μακεδονία τον Μάρτιο του 1917, την εποχή που όπως είναι γνωστό βασίλευε ο Κωνσταντίνος και καμία υπόνοια δεν υπήρχε για μελλοντική βασιλεία του γιου του Αλέξανδρου, πέρασα από τα Τρίκαλα όπου παρέμενα για μερικές μέρες με την ξαδέρφη μου κ. Λουίζη Γιαννούση. Μια μέρα καθώς κοιμόμουν αισθάνθηκα το χέρι της ξαδέρφης μου να σκουντάει τον ώμο μου για να με ξυπνήσει. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου η ξαδέρφη μου, μου είπε τα εξής : «Γιατί είχες ύπνο τόσο ταραγμένο; Συνεχώς μιλούσες και το παράξενο είναι ότι έλεγες κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Σε άκουσα να λες «Μέγας Αλέξανδρος, βασιλιάς της Μακεδονίας, και τώρα στο θρόνο της Ελλάδας Αλέξανδρος»». Τότε της είπα το όνειρό μου. Βρισκόμουν στον Όλυμπο ο οποίος χωρίζει τη Μακεδονία από τη Θεσσαλία και ο στρατός μας με τους ευζώνους περνούσε με δυσκολία τα μονοπάτια της Μελούνας κινδυνεύοντας να γκρεμιστεί λόγω της απότομης πορείας. Αισθανόμουν αγωνία μην πέσω και εγώ όταν αισθάνθηκα να σείεται το έδαφος και βλέπω τον βράχο στα δεξιά μου να παίρνει σχήμα αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα μάτια του αγάλματος ζωντάνεψαν και τα χείλια του κουνιόντουσαν λέγοντας : «Μέγας Αλέξανδρος, βασιλιάς της Μακεδονίας, και τώρα στο θρόνο της Ελλάδας Αλέξανδρος». Τη φράση αυτή ακριβώς είχε ακούσει η ξαδέρφη μου όταν με ξύπνησε. Σχολιάσαμε με απορία το όνειρο επειδή φυσικός διάδοχος του Ελληνικού θρόνου ήταν ο Γεώργιος. Μετά από λίγες μέρες έφτασα στον Πειραιά και διηγήθηκα το περίεργο αυτό όνειρο στους συγγενείς μου και στη φίλη μου κ. Ελενίτσα Καλογήρου, κάτοικο Πειραιά η οποία έμενε στη συνοικία του Αγίου Βασιλείου και επρόκειτο να φύγει τότε για την Ινδία. Μετά από 6 μήνες πήρα γράμμα της από την Ινδία όπου εξέφραζε την απορία της για την πραγματοποίηση του ονείρου. Πράγματι είχε ανακηρυχτεί βασιλιάς της Ελλάδας ο Αλέξανδρος πράγμα που κανένας Έλληνας δεν το περίμενε.