Η σύζυγος του κ. Κ. Μολυβάδα δρ. των φυσικών επιστημών και διευθυντής της Δημόσιας Εμπορικής σχολής, 37 χρονών και με άριστη υγεία με την εκδήλωση της εγκυμοσύνης της το 1921 καταλήφθηκε από την έμμονη ιδέα ότι μετά τον τοκετό θα πεθάνει. Αυτό το έλεγε σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της παρ’ όλο που η υγεία της ήταν άριστη. Πηγαίνοντας μία φορά επίσκεψη σε κάποιες φίλες της και παίζοντας πιάνο της είπε : «Ακούστε με γιατί δεν θα με ξανακούσετε πια». Τον Δεκέμβριο του 1921 και ενώ βρισκόταν στον 9ο μήνα έγραψε γράμματα προς τη μητέρα της, της φίλες της και στον σύζυγό της μιλώντας ήδη σαν πεθαμένη. Το γράμμα προς τον άντρα της άρχιζε ως εξής : «Αγαπητέ μου. Όταν διαβάσεις το γράμμα μου δεν θα υπάρχω.» Τη νύχτα της 29 Δεκεμβρίου όπου και άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα του τοκετού συνέβη το εξής αξιοσημείωτο : Στις 8 το βράδυ βρισκόταν στη τραπεζαρία μαζί με την αδερφή του άντρα της και έπαιζαν χαρτιά. Με το παιχνίδι κάποια στιγμή κουράστηκε και πήγε από τη μεσαία πόρτα, η οποία έμενε πάντα ανοιχτή, στη διπλανή κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Η αδερφή του άντρα της παρέμεινε στη τραπεζαρία και ήταν στραμμένη προς ένα μικρό τραπέζι έχοντας πίσω το μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας. Ξαφνικά ακούστηκε από αυτό ένα δυνατό τρίξιμο και στη συνέχεια ένας φοβερός κρότος σαν να τινάχτηκε προς τα πάνω και να ξαναέπεσε έτσι ώστε τα πράγματα που ήταν πάνω σε αυτό όπως, πιάτα, ποτήρια, λάμπα κλπ. ανακινήθηκαν πολύ. Επίσης χύθηκε και το γάλα που βρισκόταν σε μία μικρή αλουμινένια κατσαρόλα η οποία βρισκόταν πάνω στο τραπέζι. Η ετοιμόγεννη έτρεξε ταραγμένη. «Τι τρέχει, τι έσπασε;» «Τίποτα. Να, το τραπέζι πήγαινε εδώ και εκεί και χύθηκε το γάλα». «Δυστυχία μου τι είναι αυτό;», είπε εκείνη. Στις 11 επέστρεψε ο κ. Μολυβάδας στον οποίο έπειτα από κοινή συμφωνία δεν είπαν τίποτα για να μην τον ανησυχήσουν. Αφού δείπνησαν έπεσαν για ύπνο. Γύρω στις 1 το βράδυ άρχισε ο τοκετός και την μετέφεραν αμέσως με αυτοκίνητο στη κλινική όπου πήγαινε δύο φορές το μήνα κατά τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης για εξέταση. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς γεννήθηκε ένα κοριτσάκι χωρίς χειρουργική επέμβαση. Όμως μετά το τοκετό δεν έβγαινε το «ύστερο» και χρειάστηκε να γίνει απόξεσις η οποία όμως προκάλεσε μεγάλη αιμορραγία. Δύο μέρες αργότερα παρουσιάστηκαν ραγδαία τα συμπτώματα του επιλόχιου πυρετού και την έβδομη μέρα μετά τον τοκετό πέθανε.