Τον Μάιο του 1902, ένα περίεργο γεγονός που έλαβε χώρα στον Πύργο Ηλείας, είχε προκαλέσει τη συγκίνηση της κοινής γνώμης. Αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού ήταν ένα δεκάχρονο παιδί, μαθητής Δημοτικού, που ονομαζόταν Γεώργιος Κακούρης.

Σύμφωνα με την περιγραφή του παιδιού, το μεσημέρι της 13ης Μαΐου εκείνης της χρονιάς, πήγαινε στο κτήμα κάποιου, ονόματι Συρίου. Το κτήμα βρισκόταν στη γέφυρα της εξοχικής περιφέρειας της Αγίας Μαρίνας.

Στη διαδρομή, το παιδί συνάντησε έναν ιππέα με όμορφη και επιβλητική μορφή, ο οποίος ίππευε ένα μεγαλοπρεπές λευκό άλογο και κρατούσε στα χέρια του ένα χρυσό, απαστράπτον δόρυ. Η οπτασία αυτή σταμάτησε το μικρό παιδί και του δήλωσε ότι ήταν ο Άγιος Γεώργιος. Ο Άγιος συνέστησε στον έκπληκτο μικρό οδοιπόρο να διακηρύξει την πίστη και την ευσέβεια που εξέλιπε από τον κόσμο.

Έπειτα από αυτά, ο Άγιος άφησε στην παλάμη του παιδιού τρία διαφορετικά σε μορφή και μέγεθος σκουλήκια, λέγοντάς του ότι το πρώτο ήταν για την καταστροφή των ανθρώπων, το δεύτερο για τα γεννήματα των αγρών και το τρίτο για τα κτήματα.

Αυτά είπε η παράξενη οπτασία και κατόπιν εξαφανίστηκε μέσα σε ένα σύννεφο καπνού, αφού πρώτα έδωσε στο παιδί άρτον σφραγισμένο, από τον οποίο το παιδί γεύθηκε. Το περίεργο ήταν ότι γυναίκες της συνοικίας που έμενε το παιδί βεβαίωναν ότι είχαν γευθεί και εκείνες από τον θείο αυτό άρτο.

Ο μικρός ήρωας του περιστατικού, που είχε προκαλέσει τον θαυμασμό και την έκπληξη του κόσμου, περιγραφόταν ως “ένα μικρό παιδάκι με αφελή έκφραση των οφθαλμών, με πρόσωπον κανονικόν και με μίαν υπερευαισθησία εις το ζενίθ”.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, στις 15/05/1902…